Reizen (518)
- Details
- Categorie: Reizen (518)
Grenspost Al-Muddawarah (Jordanië/Saoedi-Arabië)
(Door Rolf Weijburg)
Van veraf kon ik ze al aan zien komen. Twee grijze bussen, ieder met een vette zwarte rookpluim achter zich aan. Ze kwamen trillend in de hitte dichterbij en rolden ronkend de rotonde op. Diep doorzakkend in de bocht dreigde de chaotische hoeveelheid bagage op het dak de bussen bijna te doen kantelen. Ik deed een stapje terug. De wielen zetten zich schrap, de banden bolden in de bocht. Linksaf richting Mekka. Ze hadden haast dacht ik, maar in plaats van vol gas richting de einder te verdwijnen, reden ze de berm in en kwamen in een gigantische stofwolk tot stilstand.
Het waren Syrische bussen. Had ik een lift? Ik pakte mijn tas en rende naar de overvolle gevaartes die in de berm stonden na te puffen. De chauffeur keek me verbaasd aan. Ik had het echt verkeerd begrepen. De bussen hielden slechts een religieuze stop. “Autostop no!”
De uitsluitend vrouwelijke passagiers waren op pelgrimstocht naar Mekka. Ze stapten allemaal uit, liepen in hun zwarte gewaden een eindje de geeloranje zandvlakte in, bogen richting Mekka en knielden op de grond waar ze als bij toverslag in innige religieuze contemplatie opgingen. De zwarte gewaden wapperden terwijl de wind stof over de vlakte woei. De horizon trilde.
De devotie werd abrupt verbroken door het schorre geluid van een claxon. De vrouwen stonden op en klommen de bus weer in. Het gaspedaal werd even ingetrapt, een zwarte rookwolk rochelde de uitlaat uit, de versnellingsbak vond ratelend zijn één en even later losten beide bussen op in de trillende fata morgana aan de oostelijke horizon.
Het was 1978. Ik was op weg naar Jemen en stond langs de Desert Highway, een tweebaansweg dwars door Jordanië die Amman met Aqaba verbond. Hier, net boven Ma’an was de afslag richting Saoedi-Arabië. Op een bord stond in het Turks en in het Arabisch: Mekka 1398 km. Medina 958 km.
Ik probeerde te liften maar er was nauwelijks verkeer.
Het leek wel of er een eeuwigheid was verstreken toen er eindelijk een vrachtwagen naderde. Hij sloeg af richting Mekka, kwam mijn kant op, remde af 
en kwam wat verderop tot stilstand. Ik rende verwachtingsvol naar de wagen toe en zag, terwijl het opgewaaide zand neerdaalde, dat het gevaarte een Liechtensteins kenteken had. (Fürstentum Liechtenstein)
De chauffeur opende zijn raampje.
"Saoedi-Arabië?" vroeg ik hoopvol.
"Ja, stap maar in."
Ik klom de hoge cabine in, deed de deur dicht en werd onmiddellijk omarmd door de koelte van de airconditioning. Er klonk muziek uit de speakers. Het leek wel een Weens walsje.
“Goh,” zei ik, “dat is geen alledaagse verschijning, een Liechtensteinse vrachtwagen in de woestijn. Wat vervoert u?”
"Chocolaatjes." zei de man, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Een uur later bereikten we de Jordaanse grenspost Al-Muddawarah. Weinig problemen hier. Een paar stempeltjes en de zaak was gepiept.
De moeilijkheden kwamen pas in Saoedi-Arabië, een kilometer verderop bij de grenspost Halat ‘Ammar.
We reden langs een bord “Welcome to Saudi Arabia” en precies ter hoogte van dat bord zat een richel in het wegdek: vanaf hier gleed een perfect egaal zwart wegdek de woestijn in.
“Al Muddawarah”, 1985, Rolf Weijburg, pen-/potloodtekening, 18x12 cm,
Eenmaal bij de Saoedische grenspost parkeerde de Liechtensteiner de wagen. “Eens kijken hoelang we hier vast gaan zitten” zei hij. Het inklaren van al die chocolaatjes zou zo maar een paar dagen kunnen gaan duren.
Ik pakte mijn bagage en samen liepen we het kantoortje van de paspoortcontrole binnen. Het Liechtensteiner paspoort werd aandachtig bekeken. De douanier richtte zich tot de chauffeur en vroeg: "Wat is dit voor een paspoort? Uit welk land komt u?"
"Dat staat er toch?" zei de Liechtensteiner. “Ik kom uit het Prinsdom Liechtenstein".
Er werd een andere douanier bij geroepen en samen namen ze het paspoort nog eens door. Toen moest er in een lijst worden gezocht, en ja, Liechtenstein, het op vijf na kleinste land ter wereld, stond er gelukkig op. De Liechtensteiner kreeg een stempel in zijn paspoort en mocht de vrachtwagen het terrein oprijden waar de lading moest worden ingeklaard. Ik wenste hem succes en bedankte hem voor de lift.
Het was de eerste Liechtensteiner die ik ooit ontmoette en hoewel ik op weg was naar Jemen, nam ik me voor toch ook eens naar Liechtenstein te gaan.
Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld
Klik HIER voor alle afleveringen
- Details
- Categorie: Reizen (518)
MET VACANTIE NAAR DUITSCHLAND
1931 en 1932
Jan van Vrede was begin 20, toen hij met zijn verloofde Mimi twee opeenvolgende jaren, in 1931 en 1932, naar Duitsland op fietsvakantie ging. Het moet een aantrekkelijke reisbestemming zijn geweest, want toendertijd kreeg je in de Weimar Republiek (1918-1932), steeds meer Reichsmarken voor je Nederlandse gulden. Ze reisden zo goedkoop mogelijk; ze reisden deels per trein, maar vaker met de fiets en legden flinke afstanden af. Honderd kilometer per dag, op zo'n ijzeren, vooroorlogse fiets, zonder versnellingen, was geen uitzondering. Ze overnachtten onderweg in jeugdherbergen, in een "JH", een Jugend Heim.
1931
Jan begint in 1931 een kasboek, tot op de halve cent5 nauwkeurig. Hij noteert bij vertrek, op 20 juli 1931, niet alleen de waarde, maar zelfs de nummers van de bankbiljetten, die hij en Mimi inbrengen voor hun vakantie.
Hij: 2 biljetten van ƒ 25 en 5 biljetten van ƒ 10 en 5 biljetten van RM10
Zij: 1 biljet van ƒ 100 en 2 biljetten van RM20
Tezamen nemen ze 200 Gulden en 90 Reichsmark mee.
Maar na wat uitgaven genoteerd te hebben, laat Jan het er na een dag bij zitten:
20/7 vlaaitjes in Weert : ƒ 0,40
van Simpelveld naar Aachen, van Aachen naar Köln per trein met fietsen RM7,80
slaapgeld Mimi 0,60
postzegel 0,20
Regen en zonneschijn, maar alles is toch mooier in Duitschl.
Zelf fietsen verzorgen a/d trein
eten 1,60
slaapgeld 1,00
brief 0,35
Het saldo van de uitgaven die dag, wordt genoteerd in Reichs Marken: 11,50
Later, op 22 juli, noteert hij nog: Linzer Schloss van 1365. gegen den bösen andermacher und für das Rheinzoll. thans in bezit van fam Anton Feith.
Geen idee, wat Jan bedoelt; Anton Feith was een bekende orgelbouwer uit Düsseldorf.
En dat is het.
Na afloop van hun vakantie reconstrueert hij nog secuur, per dag, de precieze route die ze hebben afgelegd van maandag 20 juli 1931; Amsterdam-Maastricht-Simpelveld-Aachen- Köln, tot en met vrijdag 31 juli 1931: Apeldoorn-Harderwijk-Amsterdam.
1932
Zuinig als hij is, begint Jan van Vrede op dezelfde bladzijde als waar zijn notities uit 1931 eindigden, een kas/dagboek van de 12-daagse fietsvakantie met Mimi van 1932, die begint op 19 juni en eindigt op 30 juni 1932.
Hun vakantiebudget is dan ƒ 61,50. omgewisseld in 102,20 Reichs Marken , ofwel zo'n RM 8,50 per dag voor z'n tweeën. ƒ 2,50 p.p.p.d. Voor de zekerheid nemen ze ƒ 73,735 mee als reserve.
19/6 Op fiets naar Nijmegen. nog op bezoek bij Hannes, Arnhem. Met veer over de Waal. Weer: bewolkte lucht, en af en toe een druppeltje regen. Prachtige weg A'foort, Ede, Arnhem. Kaart naar huis gezonden.
20/6 Vannacht goed geslapen. Vandaag over de grens. Visitatie. Waren streng ten opzichte van levensmiddelen. Tabak, gedeeltelijk moeten afgeven. Het weer is prachtig. Hele dag in de trein. Van Kleef naar Köln. Zoo zonder kaarten i/d trein gestapt naar Bingen. Overstappen i/ Krefeld. Dienst plaats in jeugdherberg Bingen, daarna gegeten in Salzstrasse, Salztor. Snijbonen, geb. aardappelen, braadworst 1/2mtr lang, 2 broodjes Kartoffelsalat met elk 2 sp.eieren en natuurlijk glas Rijnwijn, daarna een beetje rondgewandeld en ansicht gepost In Rijnpark gezeten. Mimi om 9 uur naar bed.
Medegenomen ƒ 73,735
Uitgegeven 19/6 -1932
Nijmegen 2,60
terug van Mimi 0,10 2,50
over 20/6-'32 71,235
Medegenomen RM 102,20
uitgegeven
20/6 voor invoerr. 0,30
treinkosten m/fietsen
van Kleef n/ Köln
2x 4,80 + 2x 0,80 11,20 11,50
RM 90,70
treinkosten m/fietsen Köln-Bingen 13,90
,, fietsen 3,80
fooi conducteur 0,25
broodjes in Köln 0,30 18,25
72,45
verband Mimi 0,50
eten in Bingen met fooi 4,20 4,70
67,75
1/2 brood 0,31
slaapgeld 1,20 + 0,60 1,80
anzichtkaart 0,22 2,33
65,42
melk 0,20
65,22
te kort ? 1,05
Jan heeft blijkbaar -gezien het sommetje in de kantlijn- nog maar 4,17 in z'n portemonnee terwijl er 5,22 in zou moeten zitten.
Het 'slaapgeld' dat betaald moest worden in de JH, werd voor elke bezoeker apart berekend, netzoals natuurlijk de slaapplaats. Jongens en meisjes apart.
Oja, zou Mimi ongesteld geworden zijn op hun tweede vakantiedag ?
21/6 Van Bingen naar Worms over Ingelsheim. Voorbij Ober-Ingelsheim staat sterfhuis van Multatuli en gedenkplaat voor de onder de regering van Napoleon gereedgekomen verkeersweg. Daarna doorgefietst naar Mainz over nogal bergachtig terrein. Mainz bekeken en vandaar naar Worms gereden. In Worms gegeten in vegetarisch restaurant Schildergasse voor 0,60 p.p. We hebben daarvoor gehad: soep, aardappelen, sla, en eieren (gebakken) en pudding met aardbeien. Toen ons een beetje opgeknapt en op zoek naar R.Zietz. Na veel gesnor eindelijk gevonden. De menschen waren natuurlijk net de deur uit. Volgende dag maar weer d'r naar toe. Oma deed ons open - waren bijna te laat in JH.
21/6 RM 64,17
koffie in Bingen 0,20
appelwijn 0,20
aardbeien 0,40
filmpak 4,00
thermosflesch 0,80
slaapgeld Worms 1,80
brood 0.45
6,85
avondeten
soep, aardappelen, sla en
eieren gerecht, pudding en
aardbeien 1,20
8,05
56,12
22/6 Vanmorgen Worms bekeken, stad rondgewandeld. Dom vanbinnen bekeken, kosten 0,40. Kaarten gekocht voor mijn vader en moeder, Bets en tante Zietz in Embden. Daarna op bezoek bij fam. Zietz waar ons een bijzondere ontvangst werd bereid. Aardige menschen. Het begon al met cognac en wijn en koek en sigaren. Daarna gewandeld met ons 4en. Stadsmuur en ronde Andreastor gekiekt. 's Middags gegeten, warm. Tomatensoep, knolletjes, kalfsvleesch, en natuurlijk wijn daarbij. Pruimen na. Foto's bekeken. Gezwommen met Inger en Ernst. Water was koud. Sterke stroom. Na het zwemmen geschuild voor de regen in ijssalonnetje. Daarna oorvijgen met koffie en allerlei andere broodjes. Fototje gemaakt van de geheele familie. Tegen 8 uur weer gegeten, Kartoffelsalat, warme ..tomaten, en brood met worst. thee, tot slot aardbeien en wijn, daarna slapen
22/6 56,12
aanzichtkaarten 0,55
Dom bezoek 0,40
tram naar bad 0,40
baden en chocola 0,85
baden 0,80
ijs 0,35
tram terug 0,60 3,95
52,17
Ernst 17,5 cent gegeven voor zijn
muntenverzameling
23/6
melk 0,26
slaapgeld 2e keer Worms 0,80 1,06
51,11
23/6 Van Worms naar Heidelberg. Vanmorgen om 6 uur goot het. Langzaam voortgemaakt en om 10half op weg. Onderweg regen. Foto van de brug over de Neckar in Mannheim gemaakt. Brief naar huis gezonden.. Op weg naar Heidelberg stortbuien. Geschuild in Eschingen. Waar wij zware Moselwein gedronken hebben en daarbij zoute broodjes gegeten. Alsmaar regen. Aankomst in Heidelberg eerste indruk was schitterend. Wolken om de toppen van de bergen. Zeer aardige jeugdherberg. Brood voor avondeten. 's Middags zelfgekookte soep met brood en kaas______
Nog een flinke avondwandeling gemaakt. Was droog. Nog bergpad beklommen. Moesten terug omdat het zo glibberig was. Mimi half gevallen, half gesuld naar beneden. Andere weg ingeslagen, kwamen op mooie weg (Philosophenweg) vanwaar schitterend panorama van H'berg. Herberg sloot om 9half uur.
23/6 51,11
postzegel in Mannheim 1,20
wijn en brood in Eschingen,
vlakbij Heidelberg 1,20
brood en vla's 0,78
slaapgeld Heidelberg 1,65
rijwielstalling ,, 0,20 4,03
47,08
maggi soep en gas
in Mannheim - 0,15
46,93
(over) verschil 0,04
24/6 over 46,97
Jan heeft nu weer 4 Pfennig tevéél in kas ! Hoe kan dat nou ?
24/6 Beiden hebben goed geslapen. Hebben kaas nu maar opgegeten. Gaan vandaag loopen i/d omtrek van Heidelberg. We zijn onderlangs de Neckar naar de Alte Brücke geloopen. Onderweg heeft Mimi d'r corset gemaakt. Daarna doorgeloopen naar het Heidelbergerschloss, hetwelk wij bezichtigd hebben tenminste van buiten, voor het van binnen te bekijken moesten we Mrk 1,00 betalen, vonden dat te duur. Groote vaten zoals het Grosse Fass in dit slot hebben we in Amsterdam ook. Daarna anzichten gekocht en 1 aardig kaartje gepikt. Plotseling bemerkt dat Mimi d'r horloge-glas kapot was, hebben dat laten repareeren. Daarna nog Alt H'berg doorgeslenterd en toen warm eten gehaald. Dat was rijstesoep, sla, aardapp, en gebakken met lever, Slagroom met aardbeien -zoo groot als aardappelen toe. Toen weer verder gewandeld langs het slot over de bergen totdat we een weggetje kregen n/de Teufelshimmel, daar hebben we opgestaan. Verder naar beneden ons laten overzetten n/andere kant van Neckar terug naar Handschuhsheim. Brood en Schaussekoek gegeten en kas opgemaakt. Kwamen tot de conclusie dat we een beetje veel geld hadden uitgegeven.
24/6 RM 46,97
prentbriefkaarten 0,70
postzegels 0,69
warm eten 'smiddags 2,70
horloge-glas 1,50
veergeld Neckar 0,20
brood 0,28
Schaussekoek 0,35 0,63 6,42
RM 40,55
slaapgeld Heidelberg 1,65
RM 38,90
een pet vol kersen -0,20
RM 38,70
24/6 Hebben nog een kleine avondwandeling gemaakt en het weggetje beklommen waar Mimi is afgegleden, omdat het door de regen zoo glibberig was. Hebben daar voor Mrk 0,20 fijne kersen, zoo van de boom, gegeten. Ze waren klein maar lekker
----
25/6 Van Heidelberg naar Heppenheim. Vandaag liet het weer zich goed aanzien, doch veel hoop was er niet. Met bewolkte lucht gingen we van H'berg. Nog af en toe een beetje zon. Langs de Neckar was het zeer schoon. Bij Neckar Steinach komt riviertje de Elsenz in de Neckar, dit water is helemaal blauw. Bei Hirschhorn trokken wij het Odenwald in. Machtige bergen en prachtige dalen. Wij klommen langs slechten weg 200 plm. naar 525mtr zonder veel moeite. Kregen fijne motregen onderweg. Bij Wald Michelbach ging het naar beneden langs bochtige weg ~~~met een gevaarlijk gangetje. Klommen toen bij Filiaaldorf Lörzenbach tot 200mtr en lieten ons toen naar beneden zakken tot in Heppenheim. Zeer gezellige en nette jeugdherberg, waar bloemen op tafel stonden. Dat was 1e maal dat we dit zagen. Oja, hebben in W.Michelsbach fam. Zietz opgebeld en gezegd dat wij morgen weer in Worms terugkomen. In JH hebben wij rijst gekookt en eieren met spek gebakken. Smaakte best.
25/6 RM 38,70
filmpak 4,05
chocolade 0,20
1 kaart 0,10
brood 0,43
rijst en suiker 0,23 5,01
------------
RM 33,69
slaapgeld Heppenheim 1,60
spek 0,30
eieren 0,14
kaarten 0,30 2,34
-------------
RM 31,35
telef. kosten Worms 0,80
--------------
RM 30,55
Telefoneren was toen behoorlijk duur .zoals je ziet. Maar voor de 80 Pfennig investering zouden ze opnieuw 1 dag en smakelijke maaltijd bij de fam. Worms kunnen verwachten.
postzegels 0,12
wijn 0,75 0,87
29,68
melk 0,12
jus 0,10 0,22
29,46
25/6 Daarna nog even Heppenheim doorgeloopen om tenslotte vlakbij de JH in een Winzerwirtschaft Ausschank Heppenheimer Winzergenossenschaft een glas heerlijke wijn te drinken. Daarna stevig geslapen.
-----
26/6 Gefietst van Heppenheim naar Worms. Waar ons weer een reuze ontvangst wachtte. We hebben daar weer fijn gegeten. De menschen waren weer een en al hartelijkheid. We konden niet genoeg eten naar hun zin. Met Hr.Zz. en Ernst, dus met ons vieren gewandeld en aan de Rijn in café gezeten. Daar heeft Lump Jan in z'n vinger gebeten. Toen weer eten. En daar een uurtje onder het genot van wijn, aardbeien en sigaren in de salon gezeten. Nog een partijtje dam gespeeld met Ernst. Afscheid genomen, gauw naar de JH en daarna zalig slapen
26/6 RM 29,46
slaapgeld Worms 0,80
zuurtjes 0,10
tabak 0,50
banket, appelkoek 1,25 2,60
26,81
Hij had wat tabak bij zich bij hun vertrek. Maar zou de duizelingwekkende kennismaking met de sigaren van Herr Zietz in Worms, Jan van Vrede hebben verleid ? Op 26 juni 1931, koopt hij voor het eerst op deze reis voor 0,50 RM tabak.
27/6 Van Worms naar Frankfurt en Wiesbaden via Jägerburg, Hähnlem, Darmstadt. We hebben volle zon. Even voorbij Darmstadt in Gastwirtschaft middageten (warm), soep, aardapp. komkommer en kalfsvleesch gegeten. Het was knap heet geworden. Even voor Frankfurt knapte Mimi d'r zadelveer; die is in Frankfurt gemaakt. We fietsten gedeeltelijk langs open weg en dan weer tusschen boomen door, langs reusachtige gebouwen en parkaanleg in Frankfurt a/Main. Zagen er zeer grote terassen aan het water met zwembaden daarin. Alles gaf zeer fleurige en feestelijke indruk. En toen zijn we doorgereden naar Wiesbaden. Voor Erbenheim hadden we zo'n dorst dat we 2 glazen appelwijn leegdronken, hetgeen naar wij later bemerkten niet zo geheel goed was geweest. We kwamen na een toer van 110km vermoeid en hongerig in Wiesbaden aan. Betrekkelijk vlug hadden we de JH, waar we ons aan brood met kaas en sardines en een glas melk verkwikten.
27/6 RM 26,81
middageten Darmstadt 1,80
Sprudel 0,25
wijn 0,35 2,40
24,41
tekort! 0,10
24,31
zadelveer 0,35
appelwijn 0,60
brood 0,51
boter 0,68
slaapgeld Wiesbaden 1,60
fietsstalling 0,20
melk 0,20 4,14
20,17
27/6 Tegen bedtijd gaven 3 jongens een paar zangnummers, meerstemmig, keurig ten beste. Zij oogstten van de weinige aanwezigen veel applaus.
---
28/6 Vandaag alweer heete zon. Per fiets van Wiesbaden naar Chausseehaus, 6km klimmen. Per trein naar Laugen Schwalbach, dan moesten wij de Paulinenberg heelemaal weer opklimmen en dan gaat het bergafwaarts naar Loch bei Stahlech laten overzetten om tenslotte in Oberwesel te eten in Weinhaus Pies. Terwijl wij daar zaten begon het te onweeren en zo'n geweldige regenval dat we in 'shemelsnaam maar hier overnachten. We hebben lekker gegeten, warme worst met aardapp. en worteltjes met doperwten. Elk 3 groote bokalen wijn gedronken, nog even blijven zitten en dan naar de JH. Even onze fietsen wegzetten om met een kleine wandeling te besluiten. Wij kochten nog brood, een emmertje jam, om voor de laatste 7 Pf nog halfp kersen te koopen
28/6 RM 20,17
trein L.Schralbuch 1,20
fietsen 0,60
chocolade 0,20
ijs 0,20
ansichtenkaarten en posten 0,27 2,47
17,70
brood 0,24
overzetten Rijn 0,60
slaapgeld Oberlesch 1,50 2,34
15,36
eten 2,10
wijn 1,50 3,60
11,76
tabak 0,50
caramels 0,50 1,00
10,76
brood 0,50
jam 0,78
lucifers 0,03
ansicht m/porto 0,18
kersen 0,07 1,56
9,20
29/6 Ik schreef "laatste 7 Pfennig" want we moeten 7,60 Mrk overhouden voor de trein van Keulen naar Aachen, en nog 1,60 Mrk voor slapen in Aachen. We hebben stroomende regen en schieten niet op. Hebben onderweg nog kersen geplukt, aan een auto gehangen en bij Rheus nog een lijk in de Rijn zien drijven. Menschen liepen te loop.
In Coblenz brood met jam gegeten. Het weer is wat opgeklaard, maar dreigend blijft het. Daar breekt opnieuw , de andere veer van Mimi d'r zadel, waarover gemopper. Aan de c.v. plaats dit euvel hersteld; kosten 0,30. Onderweg nog wat gegeten en vanaf voor Godesberg achter een vrachauto aangereden, die ons tegen de tegenwind flink beschutte. Dat gaf ons een geduchte zet en om half negen waren we in JH te Köln. Afstand is vandaag 133km geweest. We hebben nog 1,50 Mark bijgekocht voor ƒ 1,00 erg duur, omdat we toch niet genoeg hadden. We hadden flinke honger en een smakelijk slaatje werd dan verb. nog om half tien genuttigd. Daarna nog limonade en dan naar bed.
29/6 RM 9,20
zadelveer 0,30
8,90
bijgekocht voor ƒ 1,00 1,50
10,40
slaapgeld Köln 1,50
Kartoffelsalat 0,90
fietsenstalling 0,30
limonade 0,20 2,90
RM 7,50
30/6 Het weer is goed. Zon schijnt. Hebben goed geslapen hier. Gaan met de trein van 9.25 naar Aachen. Om half twaalf in Aachen en dan op weg naar Maastricht.. Een gloeiend heete zon stond boven onze hoofden. We hadden hier en daar nog eens te 'schielen' op de Gulpener weg. Aan de grens hadden we geen last meer. In Maastricht eerst naar de herberg gekeken, die ons niet aanlokkelijk genoeg was om er te blijven. Daarna in de Hema gedineerd. Soep, visch, met gebakken aardappelen en sla met komkommer. 2e schotel was gekookte aardappelen met spercieboonen en rundvleesch. Een appel toe. Mimi voor 't eten nog een bananen Royal en ik Amstel bier. Opgestapt naar Sittard en doorgereden naar Roermond waar wij bij 11 uur aankwamen. Vroegen bij de politie naar slaapgelegenheid, die wij in Hotel Orones vonden.
30/6 RM 7,50
trein naar Aachen 5,20
fietsen 1,00
kersen 0,25
ansichtkaart 0,05
postzegel 0,08 7,28
0,22
broodjes in Aachen -0,22
-0-
Ziezo, dat is nog eens calculeren; het vakantiegeld is tot op de laatste Pfennig uitgegeven in Duitschland. Nu telt Jan van Vrede in z'n portemonnee zijn Nederlandse guldens.
Hij trekt de waarde van de 3 munten af, geschonken aan Ernst z'n muntenverzameling; het dubbeltje, de stuiver en het 2enhalve centstuk, ad 17,5 cent.
En die ene gulden waarvoor ze in Keulen slechts 1,50 Mark kochten.
Hollandsch geld ƒ 71,235
Ernst 0,10
0,05
0,025 0,175
71,06
RM 1,50 in Köln 1,00
70,06
melk 0,32
toilet Hema 0,05
,, ,, 0,05
diner 3,30 3,72
ƒ 66,34
31/6 Wij nuttigden nog een huzarensalade en een glas Gulpener bier. Gingen om 12 uur naar bed.
---
1/7 Vandaag is Zussie jarig. Ze wordt 20. We hebben smakelijk ontbeten. 4 sn brood elk. met veel ham, kaas, 2 eieren en slappe thee. Nog eenige inkopen gedaan en gereden naar Eindhoven; onderweg begint het te regenen. hetgeen bij Eindhoven in een nare stortbui overgaat. Fietsen bij station gestald en in Hema geluncht. We hebben gehad: gebak met koffie, brood met kalfsvleesch, Holl. houtsnip ƒ 0,50 p.p. Nog 3 sneedjes brood met aardbei 0,25 , 1 glas melk 0,10, totaal 0,85 p.p. Mimi nog 1 vruchtenlimonade. We gaan met de trein van 17.13 naar Amsterdam en sturen telegrammetje vooruit. Ondertusschen giet het. Als we weer in de trein zitten is het droog.
1/7 ƒ 66,34
logies met ontbijt Roermond 4,82
snoepgoed 0,31
tabak 0,15
koffie en vlaaitjes in Weert 1,90
lunch Hema Eindhoven 2,00 9,18
57,16
rijwielstalling 0,20
cigaretten 0,20
trein Eindhoven-Amsterdam 6,40
fietsen 1,20
toilet Mimi 0,05 8,05
49,11
telegram 0,50
48,61
In Den Bosch overstappen. 18:02. Fietsen niet mee.
Aankomst 18:30 zonder fietsen., met taxi naar huis, dat was ons plan. Want zoo stonden bij de Mauritskade dus zoo in Amsterdam aangekomen, zagen wij een schoorsteenbrand in de Amstelbrouwerij, waarvan nog 2 foto's gemaakt. Een plezierige aankomst dus. Enfin. Alles, ook de brand is goed afgeloopen.
En hiermee: Schluss ----
Tenslotte maakt Jan nog een na-calculatie, waaruit valt op te maken dat
27,50 Reichsmark, toen in juni 1932, 16,50 Gulden waard was.
Een koers van RM 1,66 voor ƒ 1,00. Daarom viel die aanschaf in Keulen waar ze voor ƒ 1,00 slechts
RM 1,50 kregen, zo onaangenaam 'duur' uit.
Overigens stort een jaar later de waarde van de Reichsmark nog verder in. De werkloosheid in Duitsland is in dat jaar met 20 procent omhoog geschoten en naar 30 procent gestegen, en Hitler grijpt de macht.
Jan van Vrede treedt als administratief medewerker bij de Amstel Brouwerij aan de Mauritskade in dienst, en wordt later, omdat hij zo aardig kan fotograferen, gevraagd de officiële foto's voor de documentatie- afdeling van de brouwerij te maken.
Tien jaar later woont Jan, getrouwd met Mimi en ingetrokken bij zijn schoonouders, in de Burmanstraat te Amsterdam. En als in de zomer van 1943, in een paar dagen tijds tientallen buurtgenoten tijdens razzia's door de Duitse bezetter uit de straat worden opgehaald, "om dwangarbeid te gaan verrichten in de kwikmijnen van Polen", zoals werd verteld, en de verhuisfirma Puls daarna de inboedels uit de verlaten woningen heeft weggehaald, wagen Jan en Mimi het erop, zij verlaten haar ouderlijk huis en betrekken een leeggekomen woning op de Burmanstraat 10-2hoog.
Daar hebben tot dan toe de diamantslijper Jacob Jacobson (50) , zijn vrouw Anna Nussbaum (45), en hun twee dochters Rozet (18) en Nanette (15) gewoond. Rozet wordt op 9 juli, en de anderen op 16 juli 1943 in Sobibor vermoord.
reconstructie naar aanleiding van een kasboekje van Jan van Vrede (1910-1986)
door Theo Uittenbogaard
<Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.;
- Details
- Categorie: Reizen (518)
Zomer 1988
Do you want a cold beer?
De afspraak was met behoorlijk veel moeite tot stand gekomen.
Maar Dr. Afif Safieh, de PLO-afgevaardigde in Nederland, had het allemaal nog eens bevestigd.
Gerard Jacobs en ik zouden op vrijdag 8 juli 1988 Yasser Arafat interviewen.
Dat zou gebeuren op het PLO-kantoor in Tunis. De dag tevoren kwamen we aan en belden met Arafats woordvoerder Bassam Abu Sharif.
We waren de volgende dag om half vier van harte welkom.
’U kunt het lopen’, zei meneer Sharif.
INTIFADAH
De eerste Intifadah in Gaza en op de Westbank was toen op een hoogtepunt. Israël had verordonneerd dat het hoofdkantoor van de PLO van Libanon naar Tunis moest verhuizen. Daar werd in april in zijn huis één van de hoogste Palestijnse leiders Abu Jihad vermoord door leden van de Israëlische geheime dienst.
Wij arriveerden ruimschoots op tijd bij het zwaar bewaakte kantoor, werden uitvoerig gefouilleerd en daarna ontvangen door Bassam Abu Sharif. Hij was een kleine man, liep mank, miste een arm en had enorme littekens in zijn gezicht.
Hij had op het verkeerde moment een bombrief geopend.
MENEER ARAFAT
‘Do you want a cold beer?’, vroeg Bassam.
Die vraag zou hij de komende drie uur nog diverse malen herhalen, want al wie er kwam: niet Yasser Arafat.
De woordvoerder verontschuldigde zich met een glimlach om zijn lippen. Het ging namelijk wel vaker zo met meneer Arafat. Hij was immers een drukbezet man. Bovendien moest van tevoren niet duidelijk zijn waar hij was, want dan liep hij grote risico’s.
We moesten de volgende dag maar even bellen. Dan konden we een nieuwe afspraak maken.
Gerard Jacobs, die jarenlang in het Midden Oosten als correspondent voor De Volkskrant had gewerkt, beaamde dat het wel vaker zo ging. Volgens hem zou het allemaal wel in orde komen.
Terug in het hotel bleek het trouwens niet in orde met zijn kamer. Er stond zeker een paar milimeter water, want het bad in de kamer een verdieping hoger was overgelopen en het water was door het plafond gelekt.Toen Gerard een andere kamer vroeg stelde de receptionist in eerste instantie voor om een paar klossen onder het bed te zetten. Dan zou hij het toch ook droog houden.
VLIEGTICKETS
Een paar dagen achter elkaar maakten wij voor niets een afspraak. Gecontroleerd werden we nauwelijks meer. Bassam Abu Sharif bleef heel vriendelijk, stelde ons aan iedereen voor en bleef biertjes uitdelen. Hij dronk trouwens zelf gewoon mee en had ook altijd vliegtickets in zijn ene hand.
Op de zesde dag was het raak. We werden niet uitgenodigd om naar het kantoor te komen, maar we zouden bij het hotel worden opgehaald. Op het afgesproken tijdstip verscheen een geblindeerde limousine. Wij stapten in, reden ongeveer een half uur en werden afgezet bij een onopvallend kantoortje in -bleek later- het hedendaags Carthago.
Zo.
Dat was dus toch voor elkaar gekomen, zeiden we tegen elkaar. We repeteerden nog eens de belangrijkste vragen
In het kantoor was natuurlijk Bassam Abu Sharif. Zijn vraag was ditmaal iets uitgebreider:
Do you want a cold beer? Very, very cold!’.
Wij wachtten ongeveer vier uur, maar moesten opnieuw onverrichter zake naar het hotel. Er was weer iets tussen gekomen.
We hebben nog twee dagen vergeefs gewacht en keerden terug zonder interview met de chairman.
Een voorstel van Bassam om naar Cairo te gaan, waar Yasser Arafat de volgende dag zou arriveren hebben we maar afgeslagen.
We interviewden wel enkele kopstukken van de PLO, onder wie Khaled al-Hasan, hoofd internationale betrekkingen. Een rustige intelligente man, die aankondigde dat er binnen tien jaar een Palestijnse staat zou zijn. 'Desnoods eenzijdig uitgeroepen', zei hij.
Terug in Nederland bleek dat spraakmakend nieuws.
Ruim tien jaar later was 't bijna inderdaad zo ver.
Voorjaar 2008, 4 mei
DE HEILIGE DAG
Vandaag, precies negen jaar geleden op 4 mei 1999 was de zogeheten houdbaarheidsdatum van de Oslo-accoorden.
De toen tot onbetwiste leider uitgegroeide Yasser Arafat zou in eerste instantie eenzijdig de onafhankelijke staat Palestina uitroepen.
Affiches waren al gemaakt.
TACTISCH & STRATEGISCH
Arafat had tevoren zo’n zestig landen bezocht onder andere om na te gaan of hij steun kon verwerven voor zijn staat. Al dat gereis had hem geleerd, dat hij het nog beter even kon uitstellen. Nog een jaartje onderhandelen met Israël leek hem in alle opzichten vooral tactisch en strategisch beter.
Bovendien was het een slimme politieke beslissing. Op 17 mei in datzelfde jaar waren er verkiezingen in Israël.
De rechtse premierkandidaat Netanjahoe had zich opnieuw populair kunnen maken met dreigementen tegen de eenzijdig uitgeroepen Palestijnse staat. Nu moest hij het afleggen tegen Ehud Barak, de leider van de Arbeiderspartij, tevens de partij die de Oslo-accoorden tot stand bracht.
Een strateeg dus die Arafat.
Palestina mist hem nog steeds.
EERVOLLE AFGANG
En gelukkig hoorden we later dat we bepaald niet de enige journalisten waren, die vergeefs op hem hebben gewacht. Eigenlijk waren we in die roerige dagen een soort bliksemafleiders geweest.
Laten we het maar op een eervolle afgang houden.
(Eerder geplaatst: 04-05-''08)
Ontmoetingen in de lucht:
1. Jevgeni, een Oezbeek
2. Mira, een Zuid-Afrikaanse
3. Harald, een Noor
4. Ilse, een Vlaamse
5. Jolande, een Hollandse
6. Joe, een Samoaan
Ontmoetingen in de open lucht:
1. De kapitein, een Montenegrijn
2. Salomon, een Mozambikaan
3. Meri-Tuuli, een Finse
4. Lama Tsultrim, een Bhutanees
5. De viskoopster, een Malta-ganger
6. Marco, een Boliviaan
7. Dominee Kiss, een Hongaar in Roemenië
8. Mevr. Sobolovic, een Joegoslavische
9. Uncle Basil, een indiaan in Guyana
10: Boris, een Siberiër
11: Mr. Omar, een Soedanees
12: Arvid, een Gotlander
13: Mr. T.F. Keohane Jr. een Yank
14: Stefan, een tovenaar
15: De Museumdirecteur, een Mauritiaan
16: Godfrey, een Zimbabwaan
17: Bassam Abu Sharif, een Palestijn
- Details
- Categorie: Reizen (518)
Gelige huizen en bombastische kerken
(Door Rolf Weijburg)
Omdat Napoleon geld nodig had om zijn acties in Egypte te financieren, werden rijkdommen uit de Maltezer kerken weggehaald en verkocht of geveild. Toen de grote Karmelietenkerk in Mdina aan de beurt was, werd het de Maltezers te gortig. Er brak over de hele archipel een opstand uit. Het Franse garnizoen in Mdina overleefde het niet, maar in Valletta hielden de Franse soldaten stand.
Op zustereiland Gozo gaven de 217 Fransen die zich hadden teruggetrokken in de Citadella, het huidige Victoria, zich op 28 oktober 1798 over zonder dat er een schot werd gelost. Met Malta nog steeds bezet, greep Gozo zijn kans en riep het met steun van Sicilië de onafhankelijkheid uit.
La Nazione Gozitana was geboren!
Het duurde nog twee jaar tot de Fransen op Malta de aanhoudende belegering van de Maltezers, die inmiddels de hulp hadden gekregen van de Britten, niet meer konden weerstaan. Op 2 september 1800 gaf Frankrijk zich over. Ongeveer 20.000 Maltezer burgers hadden tijdens het twee jaar durende beleg het leven gelaten.
De Britten namen de boel over en haalden ook Gozo weer bij de les.
Gozo’s onafhankelijkheid had twee jaar geduurd …
In 1987, in het toeristenkantoor in Valletta, was er weliswaar geen twijfel over de onafhankelijkheid van Gozo, maar het was toch een hele tour om iets op het eiland te kunnen huren. Na diverse bezoekjes en veel heen en weer gebel was het dan eindelijk gelukt: we konden een week een huisje huren in het dorp Kercem, niet ver van de “hoofdstad” Victoria. De eigenaar, Mr. Dingli zou ons bij aankomst in de Gozotiaanse haven Mgarr komen ophalen.
De “Melitaland” vertrok met een halfvolle lading auto’s, vrachtwagens en passagiers vanuit Cirkewwa in het uiterste noorden van Malta. We voeren over een rustige zee langs de westkust van Comino en Cominotto, de twee eilanden die tussen Malta en Gozo liggen.
De wateren tussen deze twee eilanden met hun grillige kusten, waren ideale schuilplaatsen voor Turkse en Arabische piraten en in de 16 en 17e eeuw kon je niet zo maar van Malta naar Gozo varen. Menig schip viel er ten prooi aan de piraten. De Ridders bouwden ter bescherming van de scheepvaart Comino Tower aan de steile noordwestelijke kust van Comino tegenover Cominotto, dat tot op de dag van vandaag nog de omgeving domineert.
CominoTower
Er woonde toen, in 1987, nog een vijftiental mensen op Comino, zo zei men, maar toen we er tien jaar later rondliepen waren er nog maar drie over.
In de zomer wordt het druk op Comino.
Cominotto
Het Comino Hotel, één van de weinige gebouwen en het enige hotel op het eiland, draait dan overuren en op het beroemdste stukje strand en water van heel Malta, Blue Lagoon aan de noordkust, ziet het dan zwart van de mensen. Maar de rest van het eiland blijft leeg.
Mgarr
Na een uurtje varen legden we aan in de haven van Mgarr. We pakten onze tassen en gingen aan land. Mr. Dingli had ons snel gespot. We namen plaats in zijn rammelende Ford Cortina en trokken met veel geraas de helling op, Gozo in.
Mr. Dingli was een wat gezette man van, pakweg, achter in de vijftig. Zijn Engels had een Italiaanse tongval en terwijl hij de Cortina over de bochtige weggetjes stuurde gaf hij al wijzend commentaar op alles wat er zoal aan ons voorbijtrok.
“Daar zie je een winkel met redelijke prijzen, je kan er goed inkopen doen, het zijn mijn vrienden.”of “Dat is een veel te dure plek, ik ga er nooit heen”en “Dat café zou ik maar niet bezoeken, als ik jullie was. Ik kom er nooit”. Maar ook “Die weg moet je nooit nemen, de mensen daar zijn niet vriendelijk.”en “Dat is de mooiste kerk van het land.” Af en toe stopte hij om zijn verhaal te kunnen afmaken voordat we bij het volgende vermeldingwaardige punt aan zouden komen.
Het was duidelijk dat Mr. Dingli zo zijn voorkeuren had. Later begrepen we dat heel Gozo met onzichtbare grenzen was bedekt. Waar je je drankje dronk of je inkopen deed, naar welke kerk je ging en op welke partij je stemde en voor welke voetbalclub je was natuurlijk, het was allemaal heel belangrijk. Op Gozo moest je op je tenen door het sociale leven lopen.
Het huis in Kercem was simpel, rudimentair zelfs, maar het had een fantastisch dakterras met uitzicht over het hele eiland. We bleven een week.
Uit mijn notitieboekje:
Zondag 14 Juni 1987
Gozo is gehuld in vlaggen. Vanaf de citadel van Victoria zie ik tientallen vlaggen wapperen boven het prachtige uitzicht van tafelbergen en dorpen. Victoria zelf lijkt verlaten op dit hete middaguur. Anders dan op Malta hangen hier rieten matten voor de ramen en zitten de sleutels gewoon in de voordeuren. In een bar staren drie oude heren in stilte naar de tegelvloer.
‘s Ochtends nog waren de wegen gevuld met Ford Anglia's en Morris Minors die hokkend en ploffend hun zondagstochtjes maakten. Pa achter het stuur, het rechter armpje tevreden uit het raam en de rest van de auto vol met de rest van de familie, hobbelen ze naar familiefeestjes en picknick plekjes.
We komen ze hier en daar tevreden lunchend tegen als we door het vredige landschap lopen. Langs de restanten van een Romeins aquaduct. Langs velden met courgettes, tomaten en aardappelen. Door stille plaatsjes met namen als Gharb, Birbuba en San Lawrenz, vol gelige huizen en bombastische barokke kerken. Afdalend naar Dwerja Bay waar midden in de baai een eilandje ligt dat vroeger begroeid was met een bepaald soort paddenstoel die werd gebruikt in de strijd tegen dysenterie en aambeien. De paddenstoelen zijn verdwenen maar de naam is gebleven: Fungus Rock.
“Fungus Rock”, 1987, tekening Rolf Weijburg
Via een pad tussen terrassen waar graan al geoogst is en komkommers nog moeten groeien en verderop langs amandel en vijgenbomen, lopen we terug naar huis. We komen voorbij de als mystieke tempels in het eiland uitgegraven steengroeven bij Ghajn Abdul. Hier wordt het gelige zachte kalksteen in rechthoekige blokken uit de grond gesneden om later overal op Gozo weer zodanig te worden opgestapeld dat er in gewoond, aanbeden of geparkeerd kan worden.
's Avonds in Fontana wordt Jezus aan het kruis door de straten gedragen en maakt vuurwerk klappen zoals ik ze nog nooit gehoord heb. De straten zijn vol op z'n zondags geklede mensen, lachende kinderen, confetti en serpentines, gebak, ice cream, frisdrank en bier. Als een soort kermis zonder kermis. Gillende keukenmeiden en kleurenregens worden overheerst door die enorme, met duizenden lampjes volgehangen kerkgevel waar Jezus uiteindelijk in thuiskomt. Het is het feest van The Heart of Jesus, één van de vele religieuze feesten, de Festas, die Malta rijk is. Ieder dorp heeft wel zijn eigen patroonheilige, met zijn eigen dag waarop het festa wordt gevierd en het normale leven tot stilstand komt.
Als we teruglopen begint boven in de straat een band te spelen. Flarden muziek worden met de wind meegevoerd over het kapotte glimmende asfalt tot in de verlaten straatjes van Kercem waar zowel de Teenager's Bar als Bar Manini nog open zijn maar waar de enkele bezoekers allang niet meer praten.
Maandag 15 Juni 1987
In de deuropeningen van de huizen op weg naar Victoria zitten kant klossende vrouwen. De kooitjes aan de muren zijn bevolkt met putters, kanaries, sijsjes en zelfs een roodborstje.
Langs de weg naar Ta'Cenc staat een huis dat "God Bless Australia" heet. Andere huizen heten Sydney, Madonnina, God Bless Home of gewoon Ma Maison.
Bij Ta'Cenc zijn geen huizen. Op de winderige desolate vlakten dwarrelen afgeworpen slangenhuiden in de wind. Aan de rand van de vlakte vallen kliffen 150 meter recht naar beneden de zee in. Hier staan geen vissers ingeklemd tussen de zware golfslag en de torenhoge kliffen rustig een dagje te hengelen zoals we aan de noordkust in de buurt van Marsalforn zagen waar ze aan lange touwen zó vanaf de kliffen de afgrond in roetsjen. Maar misschien waait het daar wel te hard voor.
Hangend tegen de wind lopen we over een smal paadje langs de steile afgrond richting Xlendi. In Xlendi stormt het. Het is er koud en verlaten De terrasjes die hier waren, zijn inderhaast weggehaald. De golven, hoog opgestuwd als ze door de storm de lange smalle baai van Xlendi worden ingedreven, slaan tegen de huizen. Snel de rotsen op naar huis.
“Ghawdex (Gozo)”, 1996, 40x50 cm, kleurets Rolf Weijburg
Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld
Klik HIER voor alle afleveringen
- Details
- Categorie: Reizen (518)
Najaar 1995
Een Olifantenbot
Godfrey heeft het niet op olifanten.
‘Ze kunnen heel agressief worden. En dan moet je echt maken dat je weg komt’.
We hebben zojuist de Ngoma bridge over de drooggevallen Chobe rivier genomen.
De grens in het zuiden van Afrika tussen Botswana en Namibië.
Dit is de Caprivistrip, een strook grond in het Noordoosten van Namibië.
Bijna 500 kilometer lang en soms niet meer dan 25 kilometer breed.
We worden ernstig gewaarschuwd om niet van de weg te gaan en niet uit te stappen.
Niet eens zozeer vanwege de wilde beesten, maar meer ondat hier overal nog mijnen liggen.
Getuigen van een lange onafhankelijkheidsstrijd tegen bezettersmacht Zuid-Afrika.
De weg door de Savannen is onverhard en slecht. Kuilen, stenen. Soms moeten we rotsen op de weg ontwijken.
Zebra’s zien we, herten, impala’s , giraffes, bisons en gnoes. Apen, veel apen.
Bij een waterplaats een enkele leeuw. Struisvogels. Arenden.
En dan zijn er die zwarte olifanten. Ze steken af en toe de weg over.
Als ze blijven staan blijft Godfrey ook staan. Hij laat een ruimte open van zeker 50 meter. Neemt nauwkeurig de weg op en taxeert hoe hij weg kan 
rijden als een olifant ineens op de auto zou willen afrennen.
Godfrey komt uit het kleine stadje Victoria Falls in Zimbabwe. Vlakbij de beroemde watervallen.
In het koloniale witte Victoria Falls hotel had ik hem ontmoet. Ik wilde naar Botswana, Namibië en Zambia en zo weer terug naar Zimbabwe.
Bovendien moest ik ontdekken of hier inderdaad het enige vierlandenpunt ter wereld bestaat.
(Zie: Reizen 75)
Godfrey had de juiste auto en wilde dolgraag een leuk bedrag verdienen.
‘We moeten wel improviseren’, zei hij. ’Bij die grensovergangen doen ze soms behoorlijk vervelend’.
BASTARDS. BLOODY BASTARDS
Dat bleek direct bij de grensovergang Kazungula tussen Zimbabwe en Botswana.
De auto moest door een plas met desinfecteringsmiddel rijden en wij moesten daarna in een bak met datzelfde spul gaan staan. Achter ons kwam een auto met een Botswaans kenteken. De chauffeur mocht over een ander deel van de weg gewoon doorrijden.
‘Ze zijn een beetje gek hier’, zei Godfrey.
‘Alle buitenlanders moeten door die bak rijden, maar hun eigen mensen niet. Die kunnen kennelijk niets oplopen.
'Bastards, zei hij.'Bloody bastards.’
We rijden in Botswana door het Chobepark. In de Chobe Game lodge kunnen we logeren voor 300 US $. Per persoon!
Een krankzinnig hoog bedrag. Een gemiddeld jaarsalaris in dat land.
We kunnen ook de ‘Koninklijke suite’ nemen voor 2.500 US $. Daar hebben Richard Burton en Elizabeth Taylor nog geslapen’, meldt de portier trots.
’Er staat een foto van hen op de kamer’.
‘Zie je wel’, zegt Godfrey. ’Ze zijn gek die Botswanen. Hartstikke gek’.
We kunnen uiteindelijk voor niet meer dan 15 US$ p.p. terecht in een hotelletje in Kasane. Een zeer armoedig stadje met heuse krottenwijken. Als Botswana inderdaad het rijkste land van zwart Afrika is, dan is die rijkdom aan Kasane voorbijgegaan.
GEOGRAFISCH FENOMEEN
De Caprivi-strip is een geografisch fenomeen. Tot de eerste wereldoorlog was Namibië Duits Zuidwest Afrika. De Duitsers hadden ook Tanganyika (globaal het huidige Tanzania) in hun bezit.
In hun koloniale expansiedrift wilden ze dwars door Afrika een corridor maken, zodat je voortdurend over Duits grondgebied van de ene kolonie naar de andere kon gaan. Ze ruilden Zanzibar voor de Caprivistrip en kregen er Helgoland ook nog bij.
Het is ze overigens maar ten dele gelukt omdat de Brit Cecil Rhodes het hen onmogelijk maakte.
EEN ILLEGAAL BOTJE
De weg wordt intussen steeds slechter.
’Er zitten hier te veel olifanten’, zegt Godfrey. 'Ze worden afgeschoten en dat is terecht ook'.
Ik besluit om hier maar geen stelling in te nemen.
‘Kijk maar naar die jonge bomen‘, zegt hij. ’Die worden kaal gevreten of omver gelopen door die beesten.
Als ze niet worden afgeschoten is het hier binnen tien of vijftien jaar een woestijn. Net als de rest van dit land.’
De bewijzen voor dit gedrag kun je aanraken. Op tal van plaatsen liggen olifantenbotten.
Ik besluit om één zo’n bot mee naar huis te nemen.
(Ik heb 't hier en daar laten zien. Waarschijnlijk is het een borstwervel)
DRIJVENDE BAR & KROKODILLEN
Het is al donker als we in het stadje Katima Mulilo aankomen. Daar ligt aan de rivier de Zambezi lodge.
De volgende dag zie ik dat er hoge hekken om het resort staan. Op de oevers van de Zambezi wemelt het namelijk van de krokodillen. Op iedere twee vierkante meter zit er één. Bij de lodge hoort een drijvende bar, die ’s middags van vier tot zes uur open is.
Je moet ernaar toe over een wankel bruggetje. Daaronder zie je overal de krokodillen.
In de bar zitten mensen uit Katima Mulilo. Ineens gooit er iemand een stukje vlees naar buiten, waarna de krokodillen met opengesperde bek omhoog komen. Ze moeten erg lachen om mijn eerste schrikreactie. Maar ze zijn al behoorlijk aangeschoten en blijven bezig. En dan went het wel een beetje.
Godfrey en ik besluiten om het op twee borrels te houden.
We moeten nog terug over dat bruggetje. En een hapje eten.
Er staat krokodil op het menu. Geroosterd aan een spit en dan geflambeerd.
Stevig vlees. Smaakt een beetje naar kalkoen.
En kijk ook even naar die doodskop op de neus van de krokodil, tweede van links
(Eerder geplaatst 26-06-'08)
Ontmoetingen in de lucht:
1. Jevgeni, een Oezbeek
2. Mira, een Zuid-Afrikaanse
3. Harald, een Noor
4. Ilse, een Vlaamse
5. Jolande, een Hollandse
6. Joe, een Samoaan
Ontmoetingen in de open lucht:
1. De kapitein, een Montenegrijn
2. Salomon, een Mozambikaan
3. Meri-Tuuli, een Finse
4. Lama Tsultrim, een Bhutanees
5. De viskoopster, een Malta-ganger
6. Marco, een Boliviaan
7. Dominee Kiss, een Hongaar in Roemenië
8. Mevr. Sobolovic, een Joegoslavische
9. Uncle Basil, een indiaan in Guyana
10: Boris, een Siberiër
11: Mr. Omar, een Soedanees
12: Arvid, een Gotlander
13: Mr. T.F. Keohane Jr. een Yank
14: Stefan, een tovenaar
15: De Museumdirecteur, een Mauritiaan
16: Godfrey, een Zimbabwaan
Subcategorieën
Reizen Aantal artikelen: 88
Pagina 88 van 106