Een bijzondere atlas (6)

Rolf Weijburg is een Utrechts kunstenaar en maker van atlassen. Al jarenlang is hij bezig met het vervaardigen van een atlas van de 25 kleinste landen in de wereld. Hij bezoekt al die landen, doet impressies op, schetst en fotografeert en maakt later in zijn atelier voor die atlas etsen van al die landen.
Rolf heeft net een lange reis achter de rug, waarbij hij onder meer diverse onafhankelijke eilandstaten in de Stille Zuidzee bezocht.
      Zijn reis vordert goed, want hij heeft inmiddels 23 landen bezocht. Micronesië en de Marshall eilanden zullen in een later stadium nog volgen.

      Alle landen zijn van minst klein naar kleinst:

São Tomé e Príncipe, Kiribati, Bahrein, Dominica, Tonga, Singapore, Micronesië, Sint Lucia, Andorra, Palau, Seychellen, Antigua & Barbuda, Barbados, St. Vincent & de Grenadines, Grenada, Malta, Malediven, St. Kitts & Nevis, Marshall eilanden, Liechtenstein, San Marino, Tuvalu, Nauru, Monaco en Vaticaanstad (0.44 vierkante kilometer).

Deze weken stuurt hij mij diverse bijdragen. Vandaag: Tuvalu

Minst bezochte land ter wereld

(Door Rolf Weijburg)

De Britse Pacifische protectoraten Gilbert Islands en de zuidelijker gelegen Ellis Islands, werden in 1916 samengevoegd tot de British Crown Colony of the Gilbert and Ellis Islands. Na zestig jaar samen vielen ze in 1976 weer uit elkaar en werden enkele jaren later de onafhankelijke staten Kiribati (Gilberts) en Tuvalu (Ellis).
     Kiribati kreeg er nog wat eilanden bij en werd daarmee het op drieëntwintig na kleinste land ter wereld. Tuvalu had het tot drie na kleinste land ter wereld geschopt. Dertig maal kleiner dan zijn vroegere koloniale kompaan Kiribati, ligt het weggestopt in een wat vergeten hoek van de Central Pacific.
      Ondanks hun gezamenlijke koloniale afkomst zijn er geen vliegverbindingen tussen beide landen. De Kiribatiërs zijn Micronesiërs terwijl de Tuvaluanen Polynesiërs zijn, daar komt het volgens sommigen door.

De harde werkelijkheid is wel dat je, mocht je van Kiribati naar buurland Tuvalu willen, en dat wilden we, éérst naar Fiji moet.

  

We vlogen daarom eerst zuidwaarts min of meer óver Tuvalu heen en kwamen na bijna drie uur vliegen aan op Fiji's belangrijkste luchthaven Nadi, in het westen van het grote eiland Viti Levu. Maar de vluchten naar Tuvalu vertrekken vanaf het veel kleinere vliegveld van Fiji's hoofdstad Suva, weliswaar op hetzelfde eiland, maar dan zo'n driehonderd kilometer verderop in het oosten. Van daaruit vlieg je dan weer noordwaarts, min of meer richting Kiribati, naar Tuvalu. Heel handig allemaal.
     Fiji Airways heeft het monopolie op vluchten naar Tuvalu. Je kunt er niet omheen. Wil je naar Tuvalu, dan móet je met Fiji Airways vanuit Suva, anders kan niet. Geen reguliere scheepvaartverbindingen zijn er met Tuvalu en geen enkele andere luchtvaartmaatschappij doet het land aan.

Slechts drie keer per week landt er een vliegtuig op Funafuti International Airport, het enige vliegveld van Tuvalu, en alle drie de keren is dat een propellervliegtuig van Fiji Airways waarin maximaal zeventig passagiers passen. Hooguit 210 bezoekers dus, per week, doen dit onafhankelijke land aan. Alleen al bij Hazeldonk heb je dat aantal binnen een paar minuten de Nederlandse drempel over ...

Tuvalu is het minst bezochte land ter wereld.

Komend vanaf Fiji verschijnen na ruim twee uur vliegen de eerste stukjes Tuvalu in beeld. De zuidelijke atollen van het land lijken als smalle, langgerekte streepjes land in de eindeloze oceaan naar de horizon weg te kronkelen. Het ziet eruit alsof je door een microscoop naar een geheimzinnig eencellig wezen kijkt. Het vliegtuig daalt, de zee komt dichterbij, maar het land lijkt nergens te bekennen. Pas als je zenuwachtig wordt en denkt dat het toestel in zee gaat storten, schieten er links en rechts palmbomen voorbij, huisjes, een paar antennes, en lijken we veilig te gaan landen. Maar net toen ik me schrap zette voor de schok van het eerste contact van de wielen met het asfalt, trok het vliegtuig met veel geraas weer de lucht in en draaiden we in een grote bocht van het eiland weg. Er liepen honden over de landingsbaan, liet de piloot ons door de intercom weten. Sorry voor het ongemak, we beginnen nu een tweede poging.

En die lukte. Welkom op Funafuti International Airport, Tuvalu.
      Het hoofdeiland Funafuti is het enige eiland in Tuvalu met voldoende ruimte voor een echte landingsbaan, maar dan ook maar nét: de huizen van het hoofdstadje staan tot aan de rand van de landingsbaan die een onevenredig groot, en daarom onmisbaar, deel van het eiland in beslag neemt.

Als het vliegtuig na minder dan een uur weer is vertrokken en de brandweerwagen zijn sirene heeft uitgezet ten teken dat alles veilig is, wordt Funafuti International Airport weer ingenomen door de omwonenden.

Voetbal-, rugby-, of volleybalveld, trainingsveld of ontmoetingsplaats wordt de landingsbaan dan. 's Avonds fungeert het terminalgebouwtje als kleedkamer voor zang, dans en theateroptredens die worden opgevoerd op de plek waar anders de vliegtuigen tot stilstand komen. Niet zelden wordt er, als de hitte binnenshuis 's nachts niet meer verdwijnt, op matten midden op de landingsbaan overnacht.

Funafuti International Airport is eigenlijk een soort dorpsplein. Totdat over drie dagen de volgende vlucht weer landt ...

Een bijzondere atlas 1: Nauru; Rampeneiland 

Een bijzondere atlas 2: Kiribati, 33 eilandjes in de Stille Zuidzee

Een bijzondere atlas 3: Abaiang en Abemama

Een bijzondere atlas 4:Transport op Kiribati

Een bijzondere atlas 5: Banaba Kiribati