De Paulusmobiel

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Bellingwolde is een sfeervol dorp waar de Hoofdweg omzoomd is met oude beuken, eiken, platanen en esdoorns. Er staan monumentale herenboerderijen, afgewisseld met rietgedekte bungalows en Pippi Langkous villa’s. Dit alles wordt ’s avonds zacht verlicht door bijpassende straatlantaarns. In de zijstraten vind je een flink aantal strakke huurwoningen, lieflijke boerderijtjes en -verstopt in bospercelen- een paar kasteeltjes.

      Als je niet wilt hoef je het dorp niet uit, want er is een aardige middenstand en voor je ‘ouwe dag’ vind je een ruime kamer in een stijlvol bejaardenhuis. Als je dementerend bent, kun je terecht in een mooi nieuw onderkomen met liefdevolle verzorging. Bezoek je graag een kerk? Dan is de Magnuskerk uit de veertiende eeuw een snoepje. Verder vind je hier een supermarkt, slager, drogist, bloemist met brocante zaken, een makelaardij, een gezondheidscentrum met eigen apotheek, tandarts, een Anneke’s tweedehands-winkel, een Chinees en een Egyptisch restaurant, snackbar, goudsmid, diverse kunstenaars, een kleine bioscoop, een respectabel museum en natuurlijk onze prachtige dorpsbieb.
      Die laatste - wij dus - heeft nauw contact met de drie basisscholen, peuterspeelzalen en het Dollard College, dat voorziet in het voortgezet onderwijs. Onze bibliotheek is sinds maart van dit jaar gevestigd in het nieuwe Multifunctionele Centrum ‘ De Meet.’ In dit MFC zijn diverse disciplines gehuisvest. Het consultatiebureau, Certe - het huisartsenlaboratorium Noord, buitenschoolse opvang, Stichting Welzijn, dagbesteding, een restaurant met uitnodigend terras en een politiepost.
      Ook zijn wij in het trotse ‘bezit’ van de Stichting het Nut. Zij zorgt voor een divers aanbod van culturele avonden, nodigen schrijvers en journalisten uit; mensen die je mee op reis nemen.

      De buurt Bellingwolde telt iets meer dan 2.500 inwoners. Hiervan zijn er zo’n 1000 lid van onze bieb.

In kleine gemeenschappen hebben mensen vaak bijnamen, zo ook bij ons. ik wil er wel eentje met u delen.

''Paulus de Boskabouter''

      Één van onze vaste klanten is de 85-jarige ‘Paulus de boskabouter’, een koosnaam. Samen met zijn vrouw komt hij regelmatig boeken en tijdschriften lenen. Zijn favoriete tijdschrift is Computer Idee, want hij wil bij de tijd blijven. Hij is de trotse bezitter van een E-reader en om daar zijn geliefde boeken op te downloaden heeft hij een cursus gevolgd in ons Digitaal Café. Na wat opstartproblemen heeft hij het downloaden onder de knie en is zeer in zijn nopjes met zijn E-book-bibliotheek-app. Af en toe wordt hij gekweld door ouderdomskwaaltjes en heeft dan geen energie om zijn E-books te lezen. De uitleentermijn is vier weken en daarna verdwijnen de boeken van je E-reader. Zo ook voor Paulus. Voor hem is dit inmiddels geen probleem meer, hij heeft onthouden hoe hij ze er weer op kan zetten. De Knapperd!

‘cool’, ‘babe’, ‘app me’, ‘kiss me’, ‘love’, ‘moppie’

    Paulus is dus hoogbejaard en in het bezit van een prachtige scootmobiel met allerlei toeters en bellen. Hij is, op één klant na, ons oudste en meest trouwe bibliotheeklid. Het liefst bezoekt hij onze hartjesdag, -dat is de vrijdag- , want dan staat er een schaal met ouderwetse hartensnoepjes bij de uitleenterminal. Witte, gele en roze mierzoete hartjes met opdruk. U kent ze misschien nog uit uw jeugd, ze waren vroeger voorzien van opdrukken als ‘kus me’, ‘schat’, ‘zoen’, ‘hallo.’
      Tegenwoordig staat er in deze snoepjes gedrukt ‘cool’, ‘babe’, ‘app me’, ‘kiss me’, ‘love’, ‘moppie’, ‘hello.’

Deze eigentijdse aanpassingen kunnen Paulus niet deren. Hij leest ze niet meer. Al sabbelend nemen de snoepjes hem mee naar zijn jeugd. Hij geniet er zichtbaar van. Pakt gerust twee of drie hartjes; zijn ogen gaan glimmen en wij zien een oude man weer jong worden.

      Maar dan… staat hij met zijn scootmobiel voor de selfservice balie, heeft zijn boeken en tijdschriften gescand en moet vervolgens achteruit rijden…Hij kan er niets aan doen, zegt ie - geneert zich - zegt ie ondeugend, waarna het onvermijdelijke gebeurt. Met een hoog piepende snerpende toon zet de Paulusmobiel zich achterwaarts in beweging, ramt een presentatietafel, schampt een houten pilaar en komt met een schok tot stilstand. Meneer Paulus zet het gevaarte in de vooruit, steekt zijn hand op en zegt zonder blikken of blozen: ’Goedemiddag, tot volgende week.’!

Verhalen uit de dorpsbieb 1: De leukste baan ter wereld

Verhalen uit de dorpsbieb 2: Zomaar een werkdag

Verhalen uit de dorpsbieb 3: Teambuilding

Verhalen uit de dorpsbieb 4: De Paulusmobiel