Slikkers & spuiters afgeserveerd
De organisatie van Amerikaanse honkbalschrijvers (BBWAA) heeft afgelopen nacht nu wel definitief afgerekend met spelers, die een dopingverleden hebben.
In de jaarlijkse verkiezing voor de Hall of Fame in Cooperstown werden de voormalige sterren Rafael Palmeiro (12.6%) en Mark McGwire (19.5%) afgeserveerd.
Een speler moet minimaal 75% van het aantal stemmen haalde.
De enige speler, die daarin slaagde was de voormalige korte stop van de Cincinnati Reds, Barry Larkin. (495 stemmen; 86.4%).
Onomstreden
Het is een weinig omstreden keus. Spelers kunnen in aanmerking komen, nadat ze vijf jaar gestopt zijn en worden genomineerd.
Larkin deed voor de derde maal mee.
Hij speelde in totaal 2160 wedstrijden in negentien seizoenen voor de Cincinnati Reds. Slaggemiddelde 0.295 met 198 homeruns.
Mooie cijfers, maar niet echt uitzonderlijk.
Larkin werd vooral gekozen vanwege zijn prestaties in het veld. Typisch een kortestop.
Sinds 1939 is het pas de elfde shortstop die door leden van de BBWAA in de Hall of Fame gekozen wordt.
Roger Clemens & Barry Bonds
De keuze werpt allerlei bespiegelingen voor volgend jaar op. Dan zullen de twee grootste sterren van het Amerikaanse honkbal in de afgelopen tientallen jaren genomineerd worden.
Dat zijn Barry Bonds met 762 homeruns de All Time Homerun Leader en Roger Clemens, waarschijnlijk de beste werper ooit met 354 overwinningen en een ongeëvenaard aantal malen (7) winnaar van de Cy Young Award (Beste werper van zijn league).
Bonds zal vrijwel zeker niet gekozen worden. Hij heeft waarschijnlijk alles wat verboden is geslikt en gespoten.
Hij werd al schuldig bevonden, maar is in hoger beroep gegaan.
Roger Clemens moet in de komende lente weer voorkomen. Hij kan mogelijk van meineed beschuldigd worden, omdat hij tijdens een hoorzitting onder ede verklaard heeft nooit doping te hebben gebruikt.
In het geruchtmakende Mitchell-rapport uit 2007 (Honkbal 15) wordt echter vermeld dat hij tegen zijn ploeggenoot Andy Pettitte zou hebben toegegeven, dat hij wel degelijk het één en ander gebruikt heeft.
Als Roger Clemens niet dit verleden zou hebben, zou hij waarschijnlijk de eerste speler geworden zijn, die in de eerste ronde met 100% van de stemmen in de Hall of Fame zou zijn gekozen.
Nu is die uitverkiezing dubieus. Dat zal erg afhangen van het proces dit jaar.
In het keilzog van deze supersterren zullen volgend jaar Sammy Sosa, Craig Biggio en Curt Schilling genomineerd worden.
Ook al spelers die in verband worden gebracht met stimulerende en spierversterkende middelen.
Zij zullen het zeker niet halen.
Hypocrisie
Toch zit er de nodige hypocrisie bij deze verkiezingen. Grootste afwezige bijvoorbeeld is Pete Rose (Honkbal 32) , die van alle spelers ooit de meeste wedstrijden speelde (3,562) en de meeste honkslagen (4.256) sloeg.
Maar hij gokte als manager van de Cincinnati Reds op honkbalwedstrijden (mogelijlk ook op zijn eigen team) en werd om die reden niet genomineerd.
Mark McGwire en Sammy Sosa zorgden in 1998 voor een ongekend spannende honkbalderby, die heel Amerika in zijn greep hield.
Beide spelers verbeterden het record aantal geslagen homeruns van Roger Maris (61), dat al sinds 1961 stond. (McGwire 71, Sosa 66)
McGwire gaf pas in 2010 toe, dat hij steroiden had gebruikt. Sosa deed dat niet maar werd bijvoobeeld wel betrapt omdat hij zijn knuppel had bewerkt.
En Jim Bouton, oud-werper van de New York Yankees schreef in zijn beroemde boek Ball Four (Honkbal 16) over groot en vrijwel algemeen gebruik van pepmiddelen in de jaren zestig en zeventig. Hij schreef over Greenies, DMSO, Novacaine,cortisonen en xylocaine.
Vergelijk dat nu eens met wielrennen.
Iedereen die er een beetje verstand van heeft zal zeggen dat Eddy Merckx de grootste wielrenner aller tijden is.
Maar hij werd wel drie keer betrapt op het gebruik van doping.
Lance Armstrong tegen wie alleen maar verdenkingen bestaan, won zeven keer de Tour de France, maar wordt eigenlijk nooit genoemd als beste wielrenner.