WAALSE STEAK TARTARE

Het restaurant in La Roche-en-Ardenne (Wallonië) heeft het natuurlijk:
      Filet Américain (25.50 Euro).
Als je dit lunchgerecht in België bestelt , weet je dat je een mooi bord krijgt.
In het midden de fijngehakte rundertartaar (zo’n anderhalf ons) ; in een kuiltje in het midden een rauwe eierdooier.
      En dan in bakjes eromheen : kappertjes, gesneden bosuitjes, fijngemaakte augurkjes, een paar ansjovisfilets, peterselie, bieslook, mosterd .
      Zelfgemaakte mayonaise waar je de geraspte mierikswortel door kunt mengen, worcestersaus, tabasco, zout en peper.
      Daarbij komt dan toast & boter.

Zo kun je je eigen toast Filet Américain samenstellen.

EEN PRACHTIG GERECHT 

Vergeleken met het aanbod in de meeste tenten in Nederland is dit natuurlijk een prachtig gerecht. Hier kan je over het algemeen een broodje Filet Américain preparé kopen. Dat is al vermengd.
      Een vaak vette smakeloze substantie, waar ze lang niet altijd rundertartaar voor gebruiken. (Daar is onderzoek naar geweest). 

Waarom heet Filet Américain zo?

Ik bedoel: wat is er Amerikaans aan dit gerecht?
      Als je wel eens in dat land geweest bent, kun je je toch nauwelijks voorstellen dat ze daar zoiets kunnen bedenken. Amerikanen, die rauw vlees en rauwe eierdooiers eten? Kruiden, kappertjes en ansjovis?

No way!

Helaas ben ik nu getroffen door mijn eigen vooroordelen, want het gerecht is wel degelijk daar ontwikkeld. Van 1882 tot 1992 was op Manhattan New York het beroemde Lüchow restaurant gevestigd. Gesticht door August Guido Lüchow, een Duitser.
      In 1952 verscheen voor ‘t eerst een kookboek onder de naam Lüchow’s Cookbook.
En hierin staat het recept voor een Steak Tartare.
      Voor 4 personen: 2 pond tartaar (Een Amerikaans pond is ongeveer 4.5 ons) met daarop vier rauwe eieren. Vet verwijderen.
      Apart komen toast met boter, acht ansjovisfilets en 2 eetlepels kappertjes.

Geadviseerd wordt om hierbij een rode Assmanshauser te drinken.

SALMONELLA  

Een Duitser dus, die in Amerika een gerecht ontwikkelt, dat later van Walen in Brussel een Franse naam krijgt.

Ik zou overigens wel oppassen met die rauwe eieren. (Salmonella). Je kunt tegenwoordig kuipjes gesteriliseerde eierdooier kopen. Nog lekkerder is een gepocheerd eitje.
      Maar ja; dat is dan weer niet authentiek!