De prijs van 't ouderwets zijn
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Steden zijn als mensen, ze trekken je aan of stoten af. Neem Winschoten. Het verblijf daar is toch net een taakstraf!
Deze zomer moest en zou ik naar Salzburg. Oude liefde laten we het zo noemen, maar wel jaren niet gezien. En ja, we weten dat herinneringen niet echt betrouwbaar zijn. In mijn hoofd was zij een geliefde met koetsen, sonates en smakelijk eten.
Zorgvuldig had ik de aanreis geregeld; niet gaan vliegen bijvoorbeeld. Dat haastige gedoe met inchecken, taxfree shoppen en voortdurend naar een wc moeten is op weg naar een geliefde af te raden.
Nee het werd de trein vanuit Budapest. Een eerste teleurstelling was dat die trein nu weer juist RAILJET bleek te heten en 200 km per uur zou gaan rijden. Dat racen was nou net wat ik probeerde te ontlopen. Alternatieven waren er wel, maar dat bleken smerige grafiti-treinen te zijn. Ouderwets zijn heeft zijn prijs.
Salzburg; een oude geliefde
De trein maakte zijn naam waar en ruhig naar buiten kijken was er gewoon niet bij. Of alles naar wens was werd me regelmatig door het meer dan correcte personeel gevraagd. Eben, antwoordde ik in mijn beste schoolduits. Sondern die Geschwindigkeit, das gefällt mir nicht. Nou dat had ik beter niet kunnen zeggen, men maakte mij duidelijk dat er werd gestreefd om naar de 300 kilometer per uur te gaan. Welk een tijdwinst. Dat men dan heel snel in Salzburg zou zijn. Mijn tegenwerping dat men dan misschien ook wel veel te snel uit Budapest weg zou zijn werd niet begrepen. Gute Reise.
De aankomst was verpletterend. De geliefde was niet ouder maar veel jonger geworden in de loop van die dertig jaar. Niks grande oude dame met wie geplauderd kon worden. Ze liep twee keer zo hard als ik en gaf de indruk met de vaart der volkeren mee te willen. Mozart was niet vergeten, maar nu ging het om de mobiliteit in die oude stad. Auto's reden hard en hoefden nauwelijk te stoppen omdat de voetgangers er overheen of onderdoor gingen. Het openbaar vervoer ging mogelijk nog harder.
Ik nam één van de trolleybussen en liet me ergens naar toe brengen. Ik geloof dat we daar eerder aankwamen dan we vertrokken waren. Trolley's zijn daar een soort neutrino's.
Fahrleitungsimpressionen
Photosophieën (1): Folders & witbrood Photosophieën (3): De Tijd & wij Photosophieën (4): Doktersserie Photosophieën (5): Is that all there is Photosophieën (6): Zeuge der Zeit 1989 Photosophieën (8): Oude man verliest zichzelf Photosophieën (9): IJdel & afgebladderd Photosophieën (10): i'Clouds & i'Streken Photosophieën (11): Onvervalste garagestijl Photosophieën (12): Fatoumata Diawara Photosophieën (13): Over de kool & de geit Photosophieën (14): Nederlanders in Hongarije Photosophieën (15): Gastvrij Oost-Europa