Flauw, subjectief & intrigerend
Ik kreeg van een kennis een uitnodiging om bij de Vereniging van Landenverzamelaars een lijst in te vullen. Op deze site.
Flauw spelletje natuurlijk.
Maar omdat ik redelijk veel gereisd heb, doe ik altijd wel mee aan dit soort lijstjes.
Toch even kijken waar je uitkomt.
De Vereniging van Landenverzamelaars bleek een lijst te hebben van 280 landen en gebieden.
En daar begint de subjectieve ellende al.
Op deze wereld zijn 192 onafhankelijke landen die zijn aangesloten bij de Verenigde Naties. Vaticaanstad is het 193ste land, maar is lid onder bepaalde condities.
Welke criteria zijn er om daar nog 87 ‘gebieden’ aan toe te voegen? Waarom Taiwan wel? En Kosovo?
Sterker: Waarom de Bonin eilanden, de Phoenix Eilanden of Tokelau?.
Henk Weltevreden (Te gast 17) , die op dit soort lijstjes altijd zeer hoog scoort weet het antwoord:
’Die initiatiefnemers zetten altijd hun eigen poepjes er op‘.
Zuid-Soedan wordt op 9 juli onafhankelijk en komt er dus ook bij.
Nieuw gelazer.
Moet je dat -als je daar zoals ik eerder geweest bent- nu wel of niet meetellen?
Wat doe je met landen, die niet meer bestaan?
Sovjet Unie, Joegoslavië , Tsjecho-Slowakije, Oost-Duitsland, zelfs West-Duitsland? Ze staan niet op de lijst.
Maar goed.
Ik scoorde 94 ‘landen’ en kwam daarmee op een lijst van 1377 mensen op de 38ste plaats.
Kijk even naar het kaartje hieronder. Rood is door mij bezocht.
Vertekend beeld
Dit kaartje geeft overigens een zeer vertekend beeld.
Ik ben in Moskou geweest en krijg dan heel Siberië cadeau. Ik ben in Hong Kong en omgeving geweest en krijg er heel China bij.
Hetzelfde geldt voor Brazilië en Canada.
Kijk eens naar het kaartje hieronder.
De groene gebieden zijn door mij bezocht.
Dat ziet er al heel wat minder bereisd uit.
MTP
Deze kaart is van The Most Traveled People (MTP). Een Amerikaanse club, waar ze een lijst van maar liefst 872 ’landen’ hebben.
Een opnieuw volstrekt willekeurige lijst waar bijvoorbeeld alle Amerikaanse staten op staan, maar zelfs ook alle Zwitserse kantons.
Op deze lijst staan 9.360 reizigers. Hier sta ik met 252 bezochte plekken op een eervolle 377ste plaats.
TCC
De meest curieuze organisatie is de Travelers Century Club. Ook al Amerikaans. Zij hanteren een lijst van 320 landen.
Je moet minstens 100 van die landen bezocht hebben om lid te kunnen worden van deze ’exclusieve’ club.
Als je dat zonodig wilt , moet je 100$ inschrijfgeld betalen en ieder jaar nog eens 75$.
Voordeel van het lidmaatschap is ondermeer: ‘’Inspiration for growth and self-fulfillment’’.
Op de site van deze organisatie staan foto’s van grijze dames en heren, die allemaal één ding gemeen hebben: ze zien er niet als reizigers uit.
De criteria van deze club zijn dan ook wel erg apart.
Om je een handje te helpen, tellen bijvoorbeeld tussenlandingen met vliegtuigen mee. Of bezoeken aan een haven.
Daarvoor hoef je niet eens het vliegtuig of het schip te verlaten.
Maar goed.
Dankzij die laatste criteria scoor ik op deze lijst 105 ’landen’.
Rolf
Rolf Weijburg (te gast 36), die bijzondere atlassen maakt (Aardrijkskunde 22) en ook op al die lijsten voorkomt, kwam ooit eens een paar leden van zo'n soort organisatie tegen.
Hij schrijft:
Hallo Ronald,
Tsja, dat soort lijstjes zijn natuurlijk enorme onzin, maar ik kan het toch niet laten om te kijken waar ik in de ranking eindig.
Op de boot, de RMS (Royal Mail Ship) Saint Helena, van Engeland naar Ascension, St Helena en Tristan da Cunha, reisden twee Amerikaanse types mee: de ene was naar eigen zeggen The World's Most Travelled Man Under Sixty (ene meneer Todd) en de ander TWMTM Óver Sixty (ene meneer Levko, 72 en "Independently rich") voor de club die ze "aanhingen"hadden ze allebei bijna de hele lijst afgereisd behálve Tristan da Cunha en nog wat andere plekken (São Tomé herinner ik me in het geval van Mister Levko...was ik lekker wel al geweest, hè, hè) Ik zie'm nog voor me: Mister Levko tijdens de verplichte stop van een week op St Helena (de boot doet dan een shuttledienst naar Ascension), gezeten op een bankje in Main Street, Jamestown, toen hij de legendarische woorden sprak: "I just don't know what to dó with myself" (spreek uit op verveeld leizige toon). Hij was namelijk al eens op St Helena geweest.
De reis maakte hij om Tristan da Cunha op z’n lijstje te kunnen zetten, maar toen we daar na een week varen vanuit St Helena eindelijk aankwamen was het zo slecht weer dat de Captain "for safety reasons, all passengers over 70 years old" verbood om van boord te gaan. Er is geen haven en je moet via een touwladder langs de zijkant van het schip op een bootje springen dat langszij ligt en dat door de zware golfslag het ene moment vier meter onder je ligt om je het volgende moment zowat tegen de scheepswand te verpletteren.
Mr Levko is nooit op Tristan geweest, althans die reis niet. Misschien heeft-‘ie het later nog n's geprobeerd, het schip voer immers ieder jaar (één keer per jaar) naar Tristan.
Groet,
Rolf
P.S. Die Mr Levko had de club bij thuiskomst eenvoudig voor de gek kunnen gehouden, bedenk ik me nu. Iedereen aan boord kreeg namelijk een Tristan Entry stempel in z’n paspoort als-‘ie van plan was voet aan wal te zetten. De douanier kwam daarvoor speciaal aan boord. Proof of having been there had hij dus wel. Maar actually been there dus niet.