Ferma Posta, Posta Principale

(Door Rolf Weijburg)

Uiteraard kan je de Vaticaanse Musea bezoeken, over het Sint Pietersplein lopen of in de basiliek gaan kijken - je kunt zelfs in een geinig treintje op luchtbanden tijdens een toeristische toer door de Vaticaanse tuinen worden gereden - maar wil je écht de grens over, het “binnenland” van het kleinste land ter wereld, het “working man’s Vatican” in, dan moet je een goede reden hebben.
      Heb je die niet, dan word je bij één van de poorten door een lid van de Zwitserse Garde vriendelijk doch resoluut de deur gewezen.

Hoofdpostkantoor

Ik had een goede reden gevonden.
       Achter de Porta Sant’Anna, de officiële hoofdingang tot het Vaticaan aan de Via di Porta Angelica, iets ten noorden van de Colonnade, ligt aan het eind van de Via Sant’Anna op de hoek met de Via della Posta het Hoofdpostkantoor van Vaticaanstad. Het is het echte Vaticaanse hoofdpostkantoor: niet alleen de toeristenpost komt hier uiteindelijk terecht, maar ook de brieven van de Paus.
      Volgens de statistieken van de Universal Postal Union worden er nergens ter wereld per capita zoveel brieven verwerkt als in dit postkantoor. Voor toeristen is het niet toegankelijk, die moeten naar één van de twee speciaal voor toeristen ingerichte subpostkantoren bij het Sint Pietersplein.

Boxes

Ik kocht een mooie Vaticaanse postzegel en plakte hem op een enveloppe waarin ik een leeg velletje papier had gestopt. Ik plakte de enveloppe dicht en adresseerde hem aan Rolf Weijburg, Ferma Posta (Poste Restante), Posta Principale, Città del Vaticano. De enveloppe liet ik in een gele Vaticaanse brievenbus achter.

      Vier dagen later vervoegde ik me bij de Sant’ Anna Poort.

Sant' Anna Poort

De dienstdoende Zwitserse Gardist vroeg wat ik kwam doen.
“Ik wil een brief ophalen die aan mij verzonden is Ferma Posta, Posta Principale.”
        “Het postkantoor voor toeristen ligt aan het Sint Pietersplein, meneer. Hier rechtsaf.”
“Ja, maar deze brief is verzonden naar het Hoofdpostkantoor, de Posta Principale, dat is toch intra muros?”
       “Dat klopt, maar dat is niet voor onbevoegden toegankelijk.”
“Maar het is een erg belangrijke brief, meneer. Mij is verzekerd dat hij daar moet liggen. Kunt u niet voor één keer een uitzondering maken, zodat ik hem kan ophalen?”
       De man verdween in een kantoortje van de Caserna degli Svizzeri. Ik moest even wachten en wat later wenkte hij me binnen. Mijn naam en paspoortnummer werden in een boek geschreven en ik kreeg een pasje opgespeld.

 “Vieni con me,” zei de man en we liepen naar buiten, de Via Sant’Anna in.
      Langs een politiecontrole waar ik met mijn nieuwe vriend gewoon langs kon lopen, tot aan het postkantoor dat zich vlak achter het Apostolisch Paleis, de Pauselijke residentie, bevond. Een wandelingetje van een paar minuten. Een groep geestelijken gehuld in bruine pijen stak de straat over. Lachende en gezellig keuvelende jongemannen met een stapeltje boeken onder de arm.
      Een wit/blauw elektrisch golfkarretje (een Lamborghini!) van de Vaticaanse politie hobbelde over de grijze kasseien langs het kloeke gebouw in klassieke stijl dat het postkantoor herbergde.

Politie

Brede traptreden voerden naar de ingang. De Zwitserse gardist bleef buiten staan terwijl ik de trappen opliep en het gebouw binnenging.
      Er waren geen andere klanten en achter de loketten waren enkele heren druk doende met allerlei postale zaken. Ze hadden tot mijn teleurstelling hele gewone kleren aan: geen pijen, tabberds of habijten zoals ik gehoopt had, ook geen meerkleurige narrenpakken zoals de Vaticaanse Zwitsers, maar gewone overhemden en broeken.

      Er was geen Ferma Posta loket, maar één van de beambten haalde, toen ik mijn paspoort toonde, ergens een stapeltje post tevoorschijn en inderdaad zat daar mijn vier dagen geleden geposte brief bij.

“ Prego!” zei de man.

 “Grazie!” zei ik.

      Samen met mijn gardist liep ik weer terug naar de Sant’Anna poort, leverde mijn pasje in en verliet het Vaticaanse territorium.

 “Grazie e arriverderci!” zei ik, en dacht: “Ha! Tóch maar mooi even binnen geweest!”

Postzegels

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------