De Volksgazet en burgemeester Lode Craeybeckx

 Ik rij in Antwerpen door de Craeybeckxtunnel en merk dat de radio zonder storing gewoon doorgaat.
      Craeybeckx. Lode Craeybeckx!
Burgemeester van Antwerpen van 1947 tot 1976.
Een niet geheel onomstreden vertegenwoordiger van de Socialistische partij. Vlaams nationalist, doener, taalliefhebber, bouwer en afbreker.

We gaan terug naar april 1973. De havenarbeiders in Antwerpen, die daar dokkers genoemd worden, zijn al dagen in een verbeten stakingsstrijd gewikkeld.
      Ik ben daar bij voor De Volkskrant en word wegwijs gemaakt door een collega van De Volksgazet, de partijkrant van de Socialisten; enigszins te vergelijken met het Vrije Volk van Nederland in die dagen.
      Craeybeckx werkte daar ooit als buitenlandredacteur.
Het is een zogeheten wilde staking, die geïnitieerd is door de KPB, de Kommunistische Partij van België .
      De vakbonden, waaronder de grote BTB, de Belgische Transportarbeiders Bond, doen niet mee.

De collega neemt mij mee naar ‘t Kot het inschrijflokaal waar de dokkers zich iedere dag melden en maar moeten afwachten of ze diezelfde dag werk zullen hebben.
      Ik leer dat zij -vergeleken bijvoorbeeld met hun collega’s in Rotterdam- slecht verdienen, nauwelijks een rechtspositie hebben, veel te veel uren moeten maken en werken onder zeer onveilige omstandigheden.
Nog nooit was ik het zo eens met mensen die in verzet komen.

Ik ga ook mee naar kantoortjes waar alternatieve organisaties vergeefs proberen de arbeiders achter zich te krijgen.
      Het zijn de maoïstische AMADA , Alle macht aan de Arbeiders en de Trotskistische RAL, Revolutionaire Arbeidersliga.

Na een tijdje loopt het in Antwerpen volledig uit de hand. Duizenden dokkers trekken door de straten en dan verschijnt daar ineens de Mobiele Eenheid.
      Er wordt hard ingehakt op de stakers.
Op straat liggen vele gewonden. Ambulances met luide sirenes rijden af en aan.
      Het is een volslagen chaos.

Ik doe uiteraard verslag en haal de volgende dag de opening van mijn krant.
      Vooral ook omdat ik daar één van de weinige Nederlandse journalisten ben.
Ik sla de Volksgazet van diezelfde dag op en ben benieuwd wat mijn vriendelijke en bereidwillige collega ervan gemaakt heeft.

En dan komt het:

GEEN WOORD, GEEN FOTO, NIETS OVER DIE RELLEN.

Burgemeester Lode Craeybeckx had het verboden!