FRANCOPHIEL

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)


'Er bestaat geen andere wereld dan de menselijke wereld' (Sartre,1946)

Het existentialisme is een brede stroming in de filosofie en de kunst uit de 19e en vooral 20e eeuw.
      De hoofdvraag is: Wat betekent het voor mij om
mens te zijn?
H
             

Poster van Juliette Gréco te bestellen bij ALLposters 

Pijnlijk afscheid

Dit afscheid is pijnlijker dan ik al had gevreesd. Het afscheid van de tijd die was. Ik moet de kaartjes nog terugbrengen. Ik moet nog aan vrienden uitleggen waarom ik niet meer ga. Ik moet nog zoveel. Maar laat ik bij het begin beginnen, daar is een begin voor.
      Groeide kort na de tweede wereldoorlog op in een op Amerika gericht cultureel klimaat, het klimaat van de bevrijders. Vond het wel leuke muziek, maar kreeg gaandeweg toch ook veel belangstelling voor de Franse chansons, Franse literatuur. Werd francophiel genoemd en dus ingedeeld bij iets wat not done was. Na België, de Ardennen waar men alleen maar Frans sprak, kwam Frankrijk zelf aan de beurt. Parijs!
      De eerste en latere opwinding zit nog in mijn ziel. De indrukwekkende architectuur; de Amsterdamse grachten zonken weg in hun eigen min of meer gewoonheid. De taal, echt Frans hoorde je om je heen. Heftige en geestige discussies aangaan met lui die bij je in de buurt op hetzelfde terras zaten. De culinaire hoogtepunten, het museum Grévin met zijn negentiende eeuwse vermaak. Maar vooral het gevoel jong te zijn, iedere dag jong en de alijd aanwezige mogelijkheid om in de avond en nacht in bed te belanden met een Franç
aise. Niet dat het ooit gebeurd is, maar het kon iedere dag. Later werden we ouder en de vreugde hield niet op. Iedere vakantie naar Frankrijk, met ons kind en twee kinderen van vrienden P. en I.

Het is een krankzinnig toeval, maar terwijl ik dit schrijf passeert de Tour de France Gérardmer in Frankrijk. Ik zie de renners niet meer, ik hoor de commentatoren niet meer, ik ben terug in 1983 in die prachtige plaats aan dat meer. We zijn weer met die andere familie N. in een boerderij. Alleen vriendin I. is er niet bij, zij was kort daarvoor plotseling dood gegaan. De sfeer is gespannen. Zoon V. was al kwaad weggelopen omdat hij geen tweede cola kreeg. Uren zoek. Later op de avond vraagt vriend P. of hij bij ons in bed mag slapen, hij voelt zich eenzaam. Mijn toenmalige partner weigert dat en samen met P. heb ik uren huilend in de keuken doorgebracht. Zijn vrouw kwam er niet mee terug, dat wisten we ook wel. Les feuilles mortes, die ook al.

      Nu had ik dus twee weken geleden treinkaartjes gekocht om in mijn eentje een week in Parijs door te brengen. Maar een nachtelijke droom brengt inzicht. Ik bevind me op een groot plein, Place Pigalle wellicht, en bestel een pastis. De serveerster vergeet me en ik moet haar tot drie keer vragen om iets te brengen. De gesprekken om mij heen kan ik niet verstaan, ze spreken een soort Frans dat ik niet ken. En dan komt het ergste van alles, ik realiseer me dat ik de oudste mens op dit hele plein ben. Wanhoop maakt zich van mij meester en besluit wakker te worden.
      Maar eenmaal wakker begrijp ik de boodschap maar al te goed. Ik moet niet meer naar Frankrijk gaan, de tijd die ik zoek is al lang vervlogen. Franç
aises staan echt niet meer in de rij en geestige conversaties kan ik echt wel vergeten. Oud en out. Morgen gaan de kaartjes terug.

 

 

Klik HIER voor alle Photosophieën