Vriendelijk stel 'eert' dictator

 

 


Corruptie, machtsmisbruik & nepotisme

 

Dit vriendelijke stel wilde best op de foto. Maar dan moest hun president er ook op.
      Lokatie: Het uiterste zuidoosten in de jungle van het eiland Bioko, dat hoort bij één van de meest onbekende landen in de wereld: Equatoriaal Guinee in West-Afrika.
      De foto is genomen door Henk Weltevreden (Te gast 17), die er pas nog was. Hij bereikte deze plek over vrijwel onbegaanbare wegen tijdens harde regens.

 

Equatoriaal Guinee is een voormalige Spaanse kolonie.
      Het continentale deel heet Rio Muni met de grootste stad van het land: Bata.
      De hoofdstad Malabo ligt op het eiland Bioko, dat ooit Fernando Po heette en een Nederlandse vertrekplaats was voor slaven, die naar de V.S. werden getransporteerd.
      Helemaal linksonder op dit kaartje ligt het eilandje Annobon (18 vierkante km), dat ook bij het land hoort. Daarboven liggen Sao Tomé en Principe, een onafhankelijke eilandengroep.
      De opvallende conclusie is dus dat Equatoriaal Guinee nergens op de Equator ligt.

De geschiedenis van het land is uitermate treurig. Het werd in 1968 onafhankelijk en kent sinds die tijd een lange historie van moord en executies, martelingen, corruptie, machtsmisbruik en nepotisme.
      Onder de eerste president Macias Nguema werd éénzesde van de bevolking (50.000 mensen) vermoord. Zo’n 100.000 mensen vluchtten het land uit.

 

Staatsgreep

 

Na een staatsgreep in 1979 kwam de macht in handen van Teodoro Obiang Nguema , die drie jaar later tot president werd geroepen. Hij is nog steeds aan de macht.
      Bij de laatste verkiezingen haalde hij volgens sommige bronnen 98% van de stemmen; volgens andere bronnen gewoon 100%.

Er zijn meer politieke partijen toegestaan. Maar van oppositie is geen sprake. Er is geen persvrijheid en geen onafhankelijke rechtspraak.
      Het land is voor Afrikaanse begrippen dankzij olie en gasvondsten zeer rijk, maar die rijkdom is uitermate slecht verdeeld.
Zeventig procent van de bevolking leeft onder de minimumgrens van 2US$ per dag.

De zoon van de president beschikt volgens een artikel van een paar jaar geleden in The Guardian ondermeer over een villa aan de kust van 30 miljoen US$, een privé-jet van 38.5 miljoen $ en een Ferrari van 553.000,-- $.

De bevolking van het eilandje Annobon kwam in 1993 in opstand. Dat luidde scherpe acties in van de overheid.
      Mensen werden opgepakt, gemarteld en vervoerd naar het hoofdeiland, waar ze in de gevangenis verdwenen.
De initiatiefnemers werden ter plaatse geëxecuteerd. Huizen werden in brand gestoken. Vrouwen massaal verkracht.
      Daarna is het er niet veel beter op geworden, hoewel er vorig jaar een vliegveldje werd geopend.
Voor buitenstaanders is het nog steeds vrijwel onmogelijk om naar Annobon te gaan.
      Een artikel in Der Spiegel van 2006 rept over plannen van de landelijke overheid om er radio-actief afval te dumpen.

Ik ken -naast Henk Weltevreden- weinig mensen die ooit in Equatoriaal Guinee zijn geweest. Rolf Weijburg (Te gast 36) schrijft in zijn atlas van eilanden rond Afrika nadat hij op Bioko is aangekomen, het volgende:

‘Er was een hoop onduidelijk gedoe over onze toeristenvisa (nummers 009 en 010!), extra leges moesten worden betaald, luchthavenbelasting voldaan., de vaccinatieboekjes zouden niet geldig zijn, de bagage was zoek en daarna verdacht, maar kon worden vrijgekocht, fototoestellen waren eigenlijk verboden, maar mochten tegen een kleine vergoeding toch mee en mijn zakmesje werd als ’objeto para matar’ geconfisceerd’.