Jaren nooit iets van begrepen, van die fietstocht in Frankrijk. Tot voor drie jaar terug.
      Klaas Vos, collega bij de radio, zegt tot mijn stomme verbazing dat het theoretisch mogelijk is dat een wielrenner geen enkele etappe wint maar toch uiteindelijk wel de tour! Hij begint me het geklets van Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot uit te leggen. Daardoor krijg ik meer inzicht in wat er nu eigenlijk gaande is in die tour. 
  

Nu een paar jaar verder, krijg ik door het voortgeschreden inzicht bijna een hekel aan de verslaggeving in de tour en de vervelende spelletjes, trucjes en de vele valpartijen.
      EN KAN NOG STEEDS NIET VATTEN dat men na jaren Armstrong begint aan te pakken die zeven keer de tour won. Waarom zo lang wachten, is dat ook een spel?

Gisteren, de hele dag maar eens aantekeningen gemaakt van wat die Dijkstra en Ducrot maar in hun microfoons kwakken.
      Het sterft van de beeldspraken, de één nog onnozeler dan de ander.

-dood aan de gladiolen

-Wiggins heeft goeie benen vandaag

-die fietst op het binnenblad naar huis

-als ze met Sanchez naar de streep rijden gaan ze naar de slachtbank

-één kilometer boven je theewater rijden

-niemand heeft zijn kruit droog weten te houden

-zie je dat treintje daar

-het tekentafel coursen bestaat niet meer

-Voegler heeft nog een jasje uitgedaan

-Zal het peloton op zijn kant gaan

-Voigt zal iets uit de trucendoos moeten halen

En dan die taal van de renners! Geen renner kan nog zinnen maken zonder dat vreselijke ENNE of MAARE