GRAND BRU ARDENNEN (DEEL 2)
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
In deel 1 staat uitgelegd wat voor soort bijzondere camping dit is geweest. Alles kon, niets hoefde, veel kapot of afwezig, ook smerigheid en toch genoeglijkheid.
Baron Frans van Bouwdijk Bastiaanse samen met zijn vrouw Marijke en zoon Michiel trok een speciaal soot mensen aan. Niet de Center Parc types die alles op orde wensen te hebben, maar lui die het niet zo nauw namen en konden impoviseren.
Gas op? Morgen weer. Huisje ingestort? Ander huisje.
Helaas trok zijn benadering ook een soort Tokkies aan, niet in de meerderheid, maar ze waren er. Uit op eigen gewin of uit op stelen.
Nooit vergeet ik een oudejaarsavond waarop Frans een verhaal begint te vertellen om tien vooor twaalf.
Hij haalt het einde van het verhaal niet om twaalf uur en zet gewoon de klok een kwartier terug.
Frans van Bouwdijk Bastiaanse: ''Ik denk dat er iets lek is''
Sociaaal wonderparadijs
Maar ooit begint het einde van dit sociale wonderparadijs. Een door hem aangestelde zaakwaarnemer die het bedrijf ook runt als Frans op vakantie is, betaalt de lopende rekeningen niet meer en leidt de onderneming rap naar het failissement met als bedoeling de hele zaak later voor een zachte prijs over te nemen.
In die aanloop naar het einde vraagt Frans aan trouwe kampeerders en huisjeshuurders om in hun vrije tijd op de camping te gaan werken.
Dat worden er ongeveer twintig en ik ben er één van.
Wordt kok en moet soms voor veertig mensen een maaltijd bereiden.
Anderen doen de boekingen, maken het hotel schoon en draaien bardiensten.
Foto's: Dick Bouman
Dubbele boekingen
Er doen zich totaal overwachte gebeurtenissen voor. Dubbele boekingen waren niet zeldzaam en los dat maar eens op. Ook de aankomst van tankwagens in de nacht met Russische olie zal ik niet gauw vergeten. Ik wist bij God niet waar de vulopening zich bevond en Frans was die nacht weg. De volgende morgen vroeg ik waar die vulopening was aan Frans. ''Ja, sorry hoor, dat had ik je moeten laten zien: achter de ezels....Ik heb het daar laten maken omdat eventuele controleurs daar toch niet durven komen''.
Men wil kroketten. Ineens wil bijna iedereen kroketten. Ik vind ze in een vriezer, maar zie dat er groene haren op zitten. Dat was helemaal geen probleem vond Frans. Gewoon de muziek harder en het licht dempen. Die hele periode heeft een paar maanden geduurd en toen kwam het faillissement, onafwendbaar.
Zelfs nu nog, na meer dan vijfentwintig jaar, is die hele camping nog steeds niet vergeten. Dat zag ik op Google.
Klik HIER voor alle Photosophieën