Ronald van den Boogaard - Beelden 160: Wereldse Trofeeën 7; Een houten bison

Details: Hoofdcategorie: Beelden (1169); Categorie: Beelden; Gepubliceerd: 16 mei 2011

Het Ongehoord Museum (7)

Vorige maand plaatste ik een stukje over het Ongehoord Radio Museum. (Beelden 158; Wereldse Trofeeën).
      Medewerkers van het voormalige VPRO-radioprogramma Ongehoord reisden de wereld over en werden vriendelijk verzocht een attribuut mee te nemen. Ik heb daar diverse reacties op gehad.
      Vandaag een bijdrage van Peter Flik , die voor dit programma afreisde naar Polen, waar het de bedoeling was om het laatste Oerbos van Europa te bezoeken.
      Daar leven bijvoorbeeld bisons.

Het werd een hilarisch bezoek, dat eindigde in de aankoop van een houten bison.
Hieronder het relaas van vriend & collega Peter Flik.

Een houten Bison.

Fout op fout op fout

Er zijn dus beroepsgroepen waar men beter geen essentiële fouten moet maken: chirurgen, treinmachinisten om er een paar te noemen. Zelf werkte ik geruime tijd bij de radio en kwam erachter dat daar rustig de verschrikkelijkste fouten konden worden gemaakt, zonder dat dit altijd ernstige gevolgen had…

Dit realiseerde ik mij volledig toen ik mij voor een reportage over het laatste Europese oerbos bevond in het oosten van Polen in de plaats Bialowieza. Dit kunnen normale mensen gewoon niet uitspreken . Als je het uitspreekt zoals het er staat gaat het al fout , men moet een soort zeurstem opzetten en de l als w uitspreken, maar weer niet zoals de w die er ook is! Bij het aanreizen bevond ik mij dus al in een totaal verkeerde trein. Maar dat was nog maar het begin van de verwikkelingen.

Er was wel enig voorwerk verricht. Meestal deed ik dat nooit, maar nu leek het me beter. Een ontmoeting met iemand uit dat bos die voldoende Engels sprak om de feiten op een rij te krijgen.

Bij aankomst bleek hij er niet te zijn, naar een congres in Amerika of zoiets. Niemand van zijn collega’s op de hoogte gebracht van mijn komst. Ik had kort voor mijn vertrek nagelaten om de afspraak nog eens na te checken. Zeker fout één. Een lief meisje toonde zich bereid om mij de volgende dag naar dat bos te brengen. Maar haar Engels zeker onder narcose geleerd… Toch ging ik met haar in zee. Fout twee.

Zij bracht mij naar een soort jeugdhotel, daar mocht ik op hun kosten overnachten. Zoiets moet je nooit aanvaarden, want dan kan je het gegeven paard ook niet in de bek kijken. Dat paard was nu een bed van 1 meter 50 lang, vanaf mijn knieën lagen de benen los in de kamer. Geen oog dicht gedaan. De volgende dag met dat meisje door het bos. Fout vier: het was de maand februari en dan is er in die bossen bitter weinig te zien en het was ook nog eens bitter koud met die paard en wagen.

Het narcose-Engels deed zijn werk en ik schakelde het opnameapparaat maar uit. Voor het middaguur al weer terug in het dorp. Liet mij afzetten bij een pension, ook nog tegen de zin van dat meisje. Nu bleek de riolering van het pension stuk te zijn en alle kamers stonken naar dikke Poolse stront. Hier was niets tegen te doen, het was het jeugdhotel of de stront; iets anders was er niet.

Bestelde een fles wodka. Nee dat is nog niet zozeer de fout, die fout komt pas na het vijfde glas. Onmiddellijk gevolgd door de volgende fout: het opnameapparaat inschakelen en é é n en ander inspreken.

Het eerste dat je dan de volgende dag moet doen is die band wissen en in het reine komen met de wetenschap dat je nu al twee dagen in Polen bent, dat je nog geen minuut op de band hebt staan en dat je ook niet meer naar dat bos wilt. En dat je begrip moet kunnen opbrengen voor de ober in het ontbijtrestaurant die mij de deur wees “U stinkt!”

De derde dag ben ik maar eens naar een souvenirwinkel gegaan en een houten BISON gekocht. Die moeten daar ook in het echt in dat bos rondlopen, maar niet gezien. Hoe dit ooit tot een uitzending is gekomen laat ik nu maar weg. U hoeft toch echt niet alle fouten te weten.