Opgepoetste glorie

 

Bij toeval kom je niet in Enkhuizen. Je moet ernaar toe. Het ligt in het uiterste oosten van de Noordhollandse Noordkop. Een stadje dat in het verleden leeft, maar zijn vergane glorie heeft opgepoetst. Er komen redelijk veel toeristen, maar lang niet zoveel als in Hoorn, Volendam of Marken. In zekere zin leeft het nog in het VOC-tijdperk. Dat soort nostalgische schepen tref je af en toe ook nog in de havens aan.


NOSTALGIE  

Je komt langs het Enkhuizer Almanakmuseum en het flessenscheepjesmuseum, de gevangenis, het stadhuis, het Waaggebouw en het Zuiderzeemuseum, voorbij het spoorwegstation aan het water, langs klokkentorens en kerken, langs grachten en over bruggetjes, door parken en door de drukke Westerstraat, langs de Ouwe Gouwsboom en de Koepoort. Er zijn cafe’s, terrasssen en restaurants, waarvan Die Drie Haringhe boven de Enkhuizer middelmaat uitsteekt.

 


VRIENDELIJKE MENSEN  

Als je het allemaal wilt ontvluchten kun je de Oostkop ingaan. Langs het IJsselmeeer naar Andijk en Medemblik, omhoog naar Wieringen en weer naar het zuiden door Opperdoes en Twisk, via Oostwoud en Midwoud naar Nibbixwoud. Mooie rustige dorpen met lintbebouwing, sloten en vaarten, monumentale boerderijen en ingetogen kerkjes. Met vriendelijke mensen die je allemaal groeten en helemaal niet lijken op de vooronderstelde stugge Westfriezen.