FEESTBOEK
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Het begon nogal sluipend. Er kwam uit het dorp iemand op bezoek. Namens de burgemeester. Of we behoefte hadden aan een Nederlandse of Engelse vertaling van de Hongaarse teksten die het gemeentebestuur af en toe verspreidde.
Nu dat hadden we wel, maar SCHREEUWDE ik bijna: niet in de vorm van een soort chatroom waar veel zeikerds gaan afzeiken. Dat hadden we op allerlei forums nu wel gezien.
“Ik heb een paard te koop, heeft iemand interesse?” “Nee paardenlul van jou niet.” Dat soort werk.
Nee dat zou het niet worden, werd ons verzekerd. Een Nederlandse tolk zou worden ingezet. Oké, we wilden dan wel meedoen.
Een week later ging alles in werking: VIA FACEBOOK. Nu had ik daar wel eens opgezeten, maar had het ook weer opgeheven. NU dus weer mee doen.
CHRISTUS EN LIEVE MOEDER GODS wat een ellende openbaarde zich. De vertaalster maakte er een soort Google Potje Onzin van en sommige zeikerds probeerden in een slimme vermomming ook weer mee te doen.
En dan het ergste van alles: misschien wel honderd mensen die ik helemaal niet kende wilden zich mijn vriend gaan noemen. Wat moest ik toch met die lui? Meteen ontvrienden is ook zo wat. Behalve zij die ik kende ben ik nergens op in gegaan. Maar zij die zich blijven melden bevinden zich op de hele wereld. Dat herhaald aanschrijven doet het programma en kan niet worden uitgezet. Pillen, drugs, drank, specsavers, je kan inzetten wat je wil, maar facebook dreunt door.
Was er dan helemaal niets leuks zou U zich kunnen afvragen. Om eerlijk te zijn, ja soms wel. Ik kwam een vriendin tegen die ik meer dan veertig jaar geleden in Italië had ontmoet. Was daar met mijn toenmalige partner op vakantie; gekomen met de autoslaaptrein. De vriendin, Elsa del Puerto, was zwanger en vroeg of ze met ons mee kon reizen naar Nederland in onze slaapcoupé. Ik dacht dat dat geen probleem zou worden, geld regelt veel. Eenmaal in Milaan scheen het te lukken met de slaapwagenman, maar deze had toch andere plannen. Hij zou een slaapcoupé leeg maken en daar in trekken met Elsa .Dat weigerden we en de prijs ging dus gewoon omhoog. Geld regelt alles.
Kortom:
Ik vond haar terug op facebook en maakte kennis met haar hartstocht FOTOGRAFEREN. Ik heb haar meteen geschreven en toestemming gevraagd om een deel van haar foto’s hier te publiceren. Die toestemming kreeg ik.
