CARMIGGELT ZEI HET AL

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Simon Carmiggelt. Dat was dus een schrijver uit de vorige eeuw. Ook onder de naam Kronkel. In het Parool. Ik las hem graag en vooral die ene keer. Hoe houd je een huwelijk in orde was het onderwerp. Heel eenvoudig, maar wel secuur toegepast. Je bent zeg maar een half jaar bij elkaar en de afwas moet worden gedaan. Je doet het, maar je laat wel een heel servies vallen. In duizenden stukjes. Hierna hoef je je hele leven NOOIT meer af te wassen, nooit meer. Die klus is geklaard.
      Dan nog één volgende stap. Zij deed de administratie. Grijp in en maak haar geschreven betaalopdrachten in de war. Dan wordt er niets betaald en volgen de aanmaningen. Vanaf dat moment doe jij de admi. Zij komt er niet meer aan te pas. Heel haar leven niet. Met deze twee toch vrij eenvoudige tips neem je een hoop onrust weg.

Ik kan niet koken, dit imago heb ik zelf in werking gesteld door iets goed te laten aanbranden. Ik kan iets dat stuk gaat NIET repareren. Of de kwaal wordt steeds erger, of je kan het apparaat net zo goed meteen weggooien. Iemand met vakkennis lost het dan wel op.
      Tot zover de inzichten van Carmiggelt.

Kom je door je zo te profileren jezelf wel eens tegen? Het antwoord is JA. En daarvan geef ik nu een treffend voorbeeld. Ik ben nu ongeveer tien dagen alleen. Zij is naar Nederland voor familieaangelegenheden. Dit keer geen crematie, begrafenis, ziektes. Verjaardagen, daar gaat het nu om.
      Dus ik kook voor mijzelf, en nog redelijk ook. Soms haal ik echt een zeven of acht. Maar, en nu komt het: mijn imago kom ik nu zelf tegen. Er werken hier twee mensen uit het dorp. Schoonmaken, tuinonderhoud, reparaties, katteninjecties, van die dingen. Ik begin het koken rond het middaguur en om half zeven zit ik aan een smakelijke maaltijd. En tijdens die maaltijd komen zij ALLEBEI binnen en zetten twee maaltijden neer…

Ik bedoel maar.

Klik HIER voor alle Photosophieën