De vraag die ons het meest gesteld wordt als we bezoek krijgen is: zijn de mensen hier arm? Een volkomen logische vraag als je sommige behuizingen ziet. Maar ook een vraag die een zorgvuldig antwoord vergt. En dat antwoord is meestal dit: Ja, veel mensen zijn arm hier als je alleen naar hun inkomen kijkt en de rest niet beschouwt.
      Tachtig procent van de inwoners van dit dorp leeft van een uitkering. Die is 160 Euro per maand en daar moet alles van betaald worden. Een gasfles om op te koken kost 15 Euro. Brandstof voor een auto kost 1,50 Euro per liter. Ze moeten het doen met heel weinig geld.
      Maar goed het is niet eerlijk om alleen naar dit geld te kijken. Ze beschikken over een natuurgebied dat vijftig kilometer lang en tien kilometer breed is. Hun tuinen zijn zo groot dat je met elkaar kunt praten zonder dat de buren meeluisteren, ze kunnen er hun eigen groentes in verbouwen.
      De lucht is schoon, er is geen voortdurende ruis van het verkeer zoals op veel plekken in Nederland. En de dierenwereld is betoverend.
De natuurmensen zijn dit jaar weer op bezoek en namen mij mee op een tocht die twee uur duurde. Hier de opsomming van de vogels die we mochten waarnemen.

europese kanarie

bijeneter

koolmees

staartmees

zwartkop

zwarte roodstaart

zanglijster

merel

zeearend

wielewaal

grauwe klauwier

vlaamse gaai

buizerd

torenvalk

spreeuw

blauwe reiger

zilverreiger

ooievaar

vink

ringmus

witte kwikstaart

Even ging het mis tijdens deze natuurtocht. Één van de natuurmensen zei dat ik de rode pimpernel kon zien. Maar hoe ik ook de hemel afspeurde, niks te zien. Het bleek om een plant te gaan...

En ja: ook arme mensen hebben wel eens een zitje in de tuin. Ikea komt daarbij niet te pas.

Klik HIER voor alle Photosophieën