Ze komen hier een paar keer per jaar en brengen ons steevast naar de natuur. Deze keer naar een gebied met veel herten.
      Ik kreeg de foto en het schaamrood steeg naar mijn hoofd.
Het moet in 1955 geweest zijn dat mijn ouders me op een zondag meenamen naar de Nederlands Hervormde Kerk in Den Bosch.
      Tijdens die kerkdienst gebeurde het .
Judith Kip, de organiste, zette een lied in en allen in die kerk stonden op en zongen die verschrikkelijke psalm 42.
      Ik zal de tekst hierbij afdrukken, wat een onzin dat alles bij elkaar!

't Hijgend hert, der jacht ontkomen,

Schreeuwt niet sterker naar 't genot

Van de frisse waterstromen,

Dan mijn ziel verlangt naar God.

Ja, mijn ziel dorst naar den Heer;

God des levens, ach, wanneer

Zal ik naadren voor Uw ogen,

In Uw huis Uw Naam verhogen?

Klik HIER voor alle Photosophieën