Ferrocyclussatica
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Altijd de kalmte bewaren en een soort zekerheid uitstralen. Desnoods met behulp van een leugen. Op die eigenschap had ik mijn huisarts Joop uitgekozen. En nu had ik hem om die eigenschap nodig. Dringend. Bij binnenkomst in zijn spreekkamer nam hij als eerste het woord. –Wat is er met jou in godsnaam gebeurd, je ziet er niet uit?
Hakkelend vertelde ik de gebeurtenissen van die ochtend. Gewoon opgestaan. Eerst een zacht eitje, dan naar de douche. En daar onder die douche was het mis gegaan. Een oorverdovende knal in het hoofd en een grimas greep mijn gezicht beet. In de spiegel zag ik de schade. De grimas trok niet meer weg en zo zou ik dus door het leven moeten gaan. Op straat moeten gaan en boodschappen doen. Een nieuwe pasfoto moeten aanschaffen. Vrienden onder ogen komen. Spiegels uit het huis laten verwijderen.
Joop luisterde geduldig en vroeg me even te wachten. Hij bladerde in een medisch handboek en nam opnieuw het woord. –Dit is vrij ernstig en zeldzaam. En omdat het zeldzaam is zijn er ook nog geen medicijnen. Het komt bij één miljoen mensen tien keer voor en van die tien mensen overlijden er binnen een maand acht. Twee mensen blijven leven en gaan met hun grimas door het leven. De naam is is ferrocyclussatica.
Maar wat heb je aan die naam? Joop stak een sigaret op; hij had me al eens eerder verteld dat roken slecht voor mensen zou zijn maar dat dit in zijn geval voor de patiënten gold en niet voor de artsen. Het consult was voorbij en ik liep met bezwaard gemoed naar huis. Onderweg sprak een vrouw mij aan en vroeg de weg naar de markt. Aan niets was te merken dat ze iets bijzonders zag. Beeldde ik mij alles in?
Klik HIER voor alle Photosophieën