What's your profession?

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Iedere donderdagavond logeerden wij, jongens en meisjes van de omroep, in een hotel te Hilversum. Het hotel was hard op weg een soort Fawlty Towers hotel te worden. Een beroemde Britse comedyserie met John Cleese en Prunella Scales in de hoofdrollen. De serie werd gemaakt tussen 1975 en 1979 en is vaak herhaald en tot mijn verwondering nooit verbleekt. Maar goed, dit Hilversumse hotel kreeg trekken van die serie met als werkelijk hoogtepunt dat nachtportier Chris 's ochtends de poltie liet komen omdat hij de eerste ontbijtgasten aanzag voor inbrekers. Jarenlang kwamen wij rond een uur of negen en lieten de nacht gemoedelijk komen.
      Vaak kwamen er ook gasten van buiten de omroep en die praatten gewoon met ons mee. Als het hard regende een man uit Hilversum die zo melancholiek werd als hij de regen hoorde tikken op zijn pannetjes en daarom maar naar het hotel kwam. Of een vrouw van in de zeventig die een opvallende vorm van dementie had. Zij was een half uur helder en zei daarna zo maar uit het niets dat ze naar Johannesburg moest vliegen omdat haar man daar op haar wachtte. Hij was al jaren dood.

Op een avond ben ik daar nog alleen, de anderen zouden later komen. HI BLOKE, een sportieve Engelsman komt binnen en vraagt of hij naast me mag komen zitten. SURE. We raken in gesprek, dat wil in dit geval zeggen dat hij meestal aan het woord is. LISTEN, toen ik twintig werd en toch eens een beroep moest kiezen, kon ik eerst niks verzinnen. Ondanks mijn jonge leeftijd kreeg ik later een heldere ingeving. Het moest een beroep worden dat je net zo goed niet kon doen. WHAT'S YOUR PROFESSION vroeg hij.
      Ik zei dat ik bij de radio werkte. Zo'n soort beroep dus. Hij vond een baan bij een fabriek waar ze moeren, bouten en schroeven maakten. De direkteur had besloten tot deze produkten omdat ze van alle tijden waren en niet konden worden vervangen door andere bevestigingsmaterialen. Stabiliteit, daar ging het om. John, want zo heette hij, kwam met de directeur overeen dat hij nooit vakantie hoefde. Als tegenprestatie mocht hij best zo af en toe er een paar dagen tussen uit. Moeren, bouten en schroeven kunnen rustig even wachten. Wat doet U dan in die paar dagen, vroeg ik hem. Hij haalde een foto uit zijn zak: een prachtige gele dubbeldekker. Ik ga naar mijn vliegtuig en bel de verkeerstoren en vraag waar ik heen moet. Zij mogen het bepalen. Zo ben ik eigenlijk hier gekomen, de toren vond Hilversum wel een goede bestemming. De toren had die naam wel eens op zijn radio zien staan. AND NOW I AM SITTING HERE WITH YOU FROM THAT RADIO, AMAZING. Het werd nog laat en de collega's kwamen maar niet. John kwam met een voorstel. Vergeet morgenochtend die hele radio en vlieg met me mee. Waarheen dat zien we morgen, verkeerstorens hebben altijd wel een idee.

      Die nacht heb ik bijna niet geslapen. Zomaar weg gaan, de boel de boel laten, het is niet mijn stijl. Bij het ontbijt kwam ik erachter dat John al weg was, hij had mijn aarzeling begrepen. Moeren, bouten en schroeven kunnen wachten, de radio kan dat niet.

Klik HIER voor alle Photosophieën