Peter Flik werkte meer dan dertig jaar voor de VPRO-Radio. De langste tijd vanuit Villa 65 te Hilversum. Hij ontving voor zijn radiowerk de Zilveren Reiss-microfoon, de hoogste onderscheiding op dit gebied. Hij woont nu al meer dan twaalf jaar in Hongarije en blikt met enige verwondering terug op die tijd.

VILLA 65

Het is nogal vreemd, vind ik zelf, dat ik er bijna nooit meer aan denk.
      Meer dan dertig jaar heb ik bij die VPRO-radio gewerkt, met heel veel plezier ook nog, en het is op de achtergrond geraakt. De jaren zijn niet echt zoek, maar ze zijn ergens bijgezet zoals overledenen ook altijd ergens worden bijgezet. De radio heb ik nog zelden aan, maar dat komt door de oppervlakkige kwaliteit; vaak echt niet om aan te horen.

Hoe was het allemaal begonnen. Onderwijzer te Utrecht. Moeilijk vak voor beginnende leerkrachten, althans dat vond ik. Op de kweekschool, nu pedagogische academie, van alles geleerd. Schuifkrijt, toonladders, didaktische principes, het kon niet op. Maar hoe om te gaan met kinderen van gescheiden ouders en met die ouders, dat moest je maar allemaal zelf uitvinden.
      Een advertentie van de VPRO bracht een verandering in mijn leven. Schoolradio maken was de baan. Ik had nog nooit radio gemaakt en er ook geen opleiding voor gevolgd, maar werd toch aangenomen. Door dominee I.J. van Houten. Ook de oprichter van de VPRO, dominee Spelberg liep er nog rond.
      Het onderwijs was redelijk goed georganiseerd, maar hier kwam ik terecht in een soort vrijzinnig protestantse warboel. Standaard voor het verwerven van aanzien was dat je je zinnen nooit moest afmaken. "We moeten er in de toekomst voor zorgen dat......." Op dat moment moest je je handen in de lucht laten wapperen en ja hoor,een ander maakte die zin dan wel af. Ik sloeg me er wel doorheen, kon eigenlijk niks, maar had wel veel fantasie en maakte daarmee tegelijk indruk en maskeerde mijn onvermogen.

De jaren van de dominees liepen ten einde en er verschenen fantastische nieuwe collega's. Wim Schippers was er één van en hem bewonderde ik. Nam me voor ook zo als hij te worden, hetgeen gelukkig nooit gelukt is. Je kan beter jezelf blijven. De villa's leken meer woonhuizen van een commune dan studio's. Soms sliep je er zelfs.

       Gelukkige jaren braken aan toen de VPRO groter werd en we zelfs door VARA mensen met respect behandeld werden. Eigen geluidsbenaderingen moesten wel bij de NOB, de technische dienst, bevochten worden. En dat kon wel eens tot pijnlijke confrontaties leiden. Ik wilde een bepaalde geluidsband vervormd afspelen en wendde mij tot NOBchef G. die over de geluidskwaliteit ging. Hij hoorde mij ontsteld aan en riep uit: "Meneer Flik, dit kan toch helemaal niet, ik heb jaren hier gewerkt om het geluid zuiver te krijgen en nu komt U dit weer verzieken".

      Jammer dat die jaren nu voorbij zijn. Door het opschrijven kwamen ze weer een beetje terug.

Voor de liefhebber: villa 65 werd gebouwd in 1890 en was in het bezit van Abraham Simonszoon Delden, een Amsterdamse diamantair. In 1931 door de VPRO aangekocht.

Klik HIER voor alle Photosophieën