OKSANA: EEN BRUG TE VER

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Het moest niet gekker worden zei ik tegen haar, maar ze keek me alleen maar met angstige ogen aan. Midden op die brug, de Szabadság-brug te Boedapest. Hoe waren we hier nu toch weer in terecht gekomen. Uit Wenen was ik met treinenfanaat en vriend Jan aangekomen op het Keletistation in het Oosten van de stad.
      In Wenen had Jan zijn koffer op het balkon van het laatste rijtuig gezet, dan hoef je niet met dat loodzware ding door die trein te zeulen had hij gezegd. Maar hij had er geen rekening mee gehouden dat Keleti een kopstation is en dus was die koffer na aankomst nog een stuk terug lopen. Er waren honderden mensen op de been en ik raakte Jan kwijt. Nergens te vinden. En hij had mijn tas met geld en paspoort... Hoe nu verder? Ik ging naar een loket met buitenlandse uitstraling en wilde daar iets aan een loketvrouw gaan vragen. Maar zij wenkte mij dat ik achterom moest komen en deed haar gordijntje meteen dicht.
      Eenmaal in haar kantoortje begon ze zich uitgebreid op te maken terwijl zij naar mijn verhaal luisterde. Vriend weg, geen geld, alleen de naam van het hotel wist ik: Gellért. Zij zou mijn probleem wel oplossen zei ze. We zouden de tram nemen, zij betaalde en vroeg daarna meteen of ik haar op iets zou trakteren in dat hotel. Het hotel dat zij vanwege de chiqueheid nooit durfde binnen te gaan.
      Het plan werd uitgevoerd en een half uur later betraden wij de hal van het majestueuze hotel. Jan zat in een crapeaud. Kwaad aanvankelijk. Waar zat je godverdomme nou en wat kom je hier doen met een snol. Maar hij draaide spoedig bij en we nodigden de loketvrouw uit om met ons te dineren. Ze bleek Oksana te heten en afkomstig uit de Oekraïne. Haar land verlaten vanwege de armoede en de slechte vooruitzichten. Al met al werd het een genoegelijk diner en de gedachte hoe de avond verder zou lopen kwam natuurlijk op.

Foto: Hans Molenkamp (Opgenomen met hulp van 16 meter hoge mast)

Een brug, seks & aids

Maar plotseling moest ze toch echt weg, haar man zou vreemde gedachtes krijgen. Ik bracht haar naar buiten en samen wandelden we over de groene Vrijheidsbrug. We besloten midden op die brug afscheid te nemen en een zoen zou volgen. Zou. Ik legde mijn hand op haar schouder, de andere hand steunde op de brugleuning. Ze schreeuwde plotseling dat ik dit niet moest doen, ze was bang voor Aids... Ik begreep er niets van, we waren nog niet eens op mijn kamer geweest.
      Na veel aandringen kwam het er uit. Op de Oekraïnse treurbuis was een voorlichtingsprogramma over Aids uitgezonden. Midden in dat programma was in het hele land de stroom uitgevallen terwijl de begeleidende commentaarstem begonnen was aan een zin die ongeveer zo luidde: AIDS KAN MEN OPLOPEN; ER IS EEN BRUG TUSSEN ONVEILIGE SEKS EN AIDS. Die stroomstoring begon na het woord BRUG. Het was daardoor gekomen dat ook Oksana dacht dat het aanraken van een brug tot deze vreselijke ziekte zou leiden. Ik kon haar dit niet in één avond uit haar mooie hoofd praten en we namen zonder een zoen afscheid. Die brug kan ik niet meer over lopen zonder hier aan te denken.

Klik HIER voor alle Photosophieën