De zwijgzame vader, de maan & Venus

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Mijn vader zei eigenlijk niet zoveel tegen me. Maar de eerste keer dat ik me ervan bewust werd dat hij tegen me sprak was toen ik vijf was en op de Heereweg in Groningen met hem wandelde.
      Als kind was me al opgevallen dat bijna alle volwassenen raar tegen mij spraken. "Hoe is het met mijn tuttebolletje". Die taal dus.

Op die Heereweg sprak hij op een manier tegen me die hij ook had als hij tegen andere volwassenen sprak.
      Thuisgekomen bedankte ik hem voor die volwassen toon.
Hij heeft het nooit meer gedaan. Fout geweest, zal hij gedacht hebben.

De tweede keer dat hij tegen me sprak was toen ik tien jaar was. We woonden in 's Hertogenbosch en samen liepen we bij de IJzeren Vrouw, een kunstmatig meer in het noord-oosten van de stad.
      Het was avond en daar verscheen de maan met pal eronder de planeet Venus.
''Kijk'' zei hij, ''dat we dit verschijnsel samen zien is zeer bijzonder. Het komt maar eens in de duizend jaar voor. Ik zal dan al lang dood zijn en jij ook''.

Ik dacht dat ik flauw viel van schrik en ontzetting.
      Gisteravond was het hier in Hongarije weer zo met die maan en Venus.
Die duizend jaar van hem hadden precies drie en zestig jaar geduurd.

Klik HIER voor alle Photosophieën