PCC-CARS
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Hoe oud? Vijftien misschien. Door omstandigheden logeerde ik de hele zomer bij mijn zus in den Haag.
Welke die omstandigheden waren laat ik gewoon weg, want dan is het eind zoek. Nu al weer te veel gezegd. Laten we zeggen dat ik beter uit huis kon zijn.
Zus had een hekel aan het Haagse accent en ik kon er maar niet genoeg van krijgen. Gefascineerd door de Haagse trams.
Een duidelijke voorkeur voor lijn 11 naar Scheveningen. Lijn 8 en 9 gingen er ook heen, maar die 11 had een zwaardere motor en reed op eigen baan.
Wel was het natuurlijk even slikken dat er aan dat eindpunt van lijn 11 eigenlijk niks was, behalve een vuurtoren en wat moest je daarmee. Gewoon weer terug met de 11 en dan had je wel de mooie aankomst bij het station Hollands Spoor.
Echte stations
Hollands Spoor had nog de sfeer van een station met grote ijzeren overkappingen. Stoomtreinen kwamen er niet meer maar je kon ze er rustig bijdenken en dan waren ze er wel.
In die jaren waren er nog geen grote mislukkingen als het tegenwoordige Hoog Catharijne, het monsterlijke winkelcentrum met de treinen eronder. (nagedaan in Linz te Oostenrijk; toen ik daar onlangs met de trein wilde moest ik echt ergens gaan vragen in een winkel waar nou 
precies die treinen waren!)
Nee, in die jaren waren er nog echte stations van afscheid en weerzien, van wachtkamers eerste en tweede klasse.
Stijl
Eenmaal op die plek gebeurde het jaren later dat ik de nieuwste trams van den Haag tegenkwam. De PCC cars. Ze hadden daar bij die HTM wel gevoel voor stijl... Als ze langszoefden was het net of er een soort nieuwe tijd was aangebroken.
Het waren ontwerpen uit Amerika en niemand wist eigenlijk waar PCC voor stond. Later kwam ik te weten dat we het hier hadden over President Conference & Committee Cars.
Een volkomen absurde naam, want presidenten gaan helemaal niet met de tram.
Museumstukken
Ze reden redelijk hard en geruisloos, maar de conducteur was afgeschaft.
Inmiddels zijn het museumstukken geworden.
