Anti-autoritaire opvoeders

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

                         Slap gelul; in alles vrij, deze jaren zijn voorbij

Ja, dat waren nog eens jaren. De jaren zestig van de vorige eeuw bedoel ik. Een gebeurtenis staat me bij alsof het eergisteren was. Mijn toenmalige partner had een vriendin. En die vriendin had een kind van vier, meisje. Tot zover niks aan de hand denkt U. Maar vergis U niet, het waren de jaren van inspraak, democratisering en vooral veel slap gelul. Die vriendin had zich bekeerd tot de zogenaamde anti-autoritaire opvoeding. Dit hield in dat het kind nooit moest worden gecorrigeerd. In alles vrij. Wel veel dialoog met het kind. Kind knijpt hond en dan dient de moeder te zeggen: dat vindt die hond misschien niet leuk. Kind gaat door en hond bijt terug. Gekrijs. Een normaal gesprek met de moeder is niet mogelijk omdat het kind alle aandacht opeist en krijgt.

Die vriendin komt op een dag bij ons langs. Met dat kind. Het is zomer en we zitten in de tuin. Na enige tijd, het kind moet natuurlijk steeds naar de wc, horen we tumult. Het kind heeft de ijskast geopend, niet meer gesloten daarna, en een pot pindakaas gepakt. Met een grote lepel smeert zij de wanden vol met die pindakaas. De moeder zegt hier niets van. Ik neem ze beiden bij de arm en voer ze naar buiten. Het huis doe ik op slot en zeg de zin: DEZE JAREN ZIJN NU VOORBIJ.