Radiostation WBAI New York 1971 (3)
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Daar zat hij dan in het afgesproken restaurant in de 42ste straat: Larry Josephson. Voor zich een glas witte wijn. Hi Peter, zo begon onze eerste ontmoeting. Corpulente genoeglijke man van middelbare leeftijd. Zoals in vorige stukken beschreven zouden hij en ik gedurende drie maanden elkaars baan overnemen. Hij de gevierde radioman in New York, ik de toch wat verlegen radioman uit Hilversum. Hij zou over een paar dagen afreizen naar Nederland, maar had gewacht om mij wegwijs in de metropool te maken.
Hij begon met allerlei raadgevingen hoe met deze stad om te gaan. Op straat liever de mensen niet te lang in de ogen kijken. Bedelaars negeren. Zij die op straat slapen niet wakker maken. Voetgangerslichten gehoorzamen. Als het donker wordt niet met de metro gaan. Taxichauffeurs altijd een fooi geven. Onthoud de namen van mensen die aan je worden voorgesteld. Wees vriendelijk in het openbaar. Grappen maken? Daar houden ze hier wel van.
Zijn manier van praten deed me onmiddellijk aan Woody Allan denken. Scherp, veel zijwegen maar altijd terugkomen op de hoofdlijn.
It’s time for the bagels Peter. Het waren mooie ronde broodjes met een gat er in. Wel smakelijk, en ik wist nog niet welke rol de bagels in de komende maanden zouden gaan spelen in mijn New Yorkse avontuur.
Hij wilde veel weten over Nederland. Ik kwam niet echt ver. Dat het er veel regent, dat de mensen in de openbare ruimtes niet altijd vriendelijk zijn, dat Hilversum maar een treurig dorp is en nog wat van die algemeenheden. Hij luisterde belangstellend en ALS EEN BOM kwam hij met het volgende. Hij was vijf dagen per week op de radio in New York. Iedere morgen van zeven tot negen. Een soort talkshow. Ik moest dus zijn baan overnemen….Ik kon maar één ding denken: JEZUS CHRISTUS. Larry zou over drie dagen vliegen naar Nederland en ik had dus nog een paar dagen om naar zijn programma’s te luisteren.
De volgende dag stond ik vroeg op. WBAI aangezet om zeven uur. Zeegeluiden en af en toe een stem die meedeelde dat het wachten was op Larry Josephson. Het werd tien voor half acht en daar kwam hij.
“I’am very sorry listeners, but this crazy traffic kept me on the streets, and of course I needed my bagel.” Al mopperend en steunend begon hij aan zijn twee uur radio. Af en toe een luisteraar in de uitzending en soms wat muziek. Die luisteraars werden op een goedmoedige manier geplaagd. Niet afgezeken zoals wijlen Theo van Gogh later zou doen, maar geestig en met humor. En die luisteraars kwamen vaak ook terug om Larry onderuit te halen, en dat vond hij ook prima. Om negen uur waren we zeker vijf bagels verder.
Klik HIER voor alle Photosophieën