HET IS ZOVER OF BIJNA

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije) 

We weten het al een tijdje. Dat het niet lang meer duurt of we moeten haar laten inslapen. We hebben de onderlinge afspraak dat als de hond gaat lijden, dat het dan niet meer anders kan. Veertien dagen geleden dacht ik dat het zover was. Zij at en dronk niet meer en was totaal dement geworden. De dierenarts kwam en keek haar na. Vond wat gezwellen in haar bek en besloot tot een spoedoperatie; hier op de veranda. Ze kreeg ook nog een infuus met vocht omdat ze uitgedroogd was. De volgende dag huppelde ze weer vrolijk rond in de tuin en was min of meer weer de oude. Ze is nu achttien jaar en dat is voor een Jack Russel al heel wat.
      Gisteren leek het weer dat het onvermijdelijke moest gebeuren. Ze was totaal de weg kwijt en herkende ons nauwelijks. Ook nu weer de dierenarts laten komen. Deze gaf het advies haar ander drinken te geven: viswater met wat suiker en koffie. En het wonder was er opnieuw. Ze knapte wat op en begon ook weer te eten. Nu weten we zeker dat er geen derde redding meer mogelijk is. Ze heeft extra tijd gekregen, hoeveel weten we niet.
      Een lieve en ook nog slimme hond is ze. Ooit woonden we in Noord-Oost Groningen en hadden veel mollen in de tuin. Jack Russels staan er om bekend dat ze heel goed mollen kunnen vangen. Ook deze Russel wist wat haar te doen stond. Ze groef er één op en keek ons aan met een blik die zei: hoe nu verder. Ze heeft er nooit één gedood. We reisden veel met haar, vaak met de trein. Ze had het plas- en poepsysteem meteen door. De trein stopte op een station, ze springt er uit, rent naar een bloembak en binnen anderhalve minuut terug in de trein. Het absolute hoogtepunt kwam in Boekarest.
     

Slaapzaal Ceasescu's

Ik wilde graag het privé woonhuis van de voormalige dictator Ceausescu bezoeken, maar volgens onze gids was dit totaal onmogelijk. Het huis werd zwaar bewaakt en er was nog nooit iemand binnen geweest. Toch maar gaan kijken, dacht ik en we namen de Jack Russel mee.

      Aan het grote gietijzeren hek stond een militair met een kalasnikov. Deze soldaat werd absoluut vertederd door de hond en liet ons het hele huis zien, inclusief de slaapkamer waar het echtpaar hun laatste nacht doorbracht. De hond wilde graag in het zwembad….

We zijn van alles nogal stil en ik besluit een foto te maken die ons verdriet uitdrukt.

      Men moet wat.

Klik HIER voor alle Photosophieën