HET PERSONEELSUITSTAPJE

(Door Peter Flik , photosooph te Hongarije)

Hoe en wie het voor elkaar had gekregen heb ik nooit kunnen achterhalen, maar ik zat in de kleine voorbereidingsbrigade voor het jaarlijkse omroepuitstapje. Het moest Parijs worden, want alle pretparken waren in de loop der jaren al bezocht. We kozen Parijs en zochten een niet te duur hotel uit, en restaurants. De Eiffeltoren moest in het programma worden opgenomen, nachtclubs vermeden we. We kozen voor de trein als transportmiddel en stelden een datum vast. Deze keer mochten alle personeelsleden iemand meenemen, partner, kind of vriend/vriendin. Van deze beslissing zouden we later veel spijt krijgen.
      De dag van het uitstapje is daar, het is een vrijdag en de eerste verwikkeling was er al. Radio 1 zond ook in de nacht uit en iedere omroep moest dan een aantal uren vullen met muziek en praatjes. Toevallig was de VPRO-radio in de nacht van donderdag op vrijdag aan de beurt van twaalf tot vijf. Samen met een paar collega’s bevond ik me op het mediapark in Hilversum; we zouden om vijf uur worden afgelost door medewerkers van de KRO. Er was dan net genoeg tijd om vanuit Hilversum de trein van zeven uur uit Amsterdam naar Parijs te halen. Maar om vijf uur komt er niemand van de KRO opdagen… Bellen met de KRO had geen zin, want dan krijg je een beveiliger aan de telefoon die ook niets kan aanrichten. De zender zomaar stil laten vallen was geen optie. Ik vond de oplossing door aan luisteraars mee te delen in welk vervelend schuitje we waren beland en of er iemand was die deze zendtijd wilde vullen met muziek vanuit zijn of haar huiskamer. Er meldden zich heel veel luisteraars uit wie we een man uit Amsterdam kozen die een mooie stem had en gevoel voor humor. Hij legde zijn telefoon op tafel en heeft twee uur leuke muziek gedraaid. De technische kwaliteit was natuurlijk slecht, maar alles is beter dan stilte.
      De trein werd gehaald en ongeveer tweehonderd personen gingen op weg naar Parijs. Een man die we de poppenneuker noemden had zijn zoontje meegenomen en vroeg om stilte want het huiswerk moest nog worden gedaan. Zelf had ik vriend Jan Tittel meegenomen en ergens voor Parijs stopte de trein en Jan moest natuurlijk uitstappen om te kijken wat er aan de hand was. Maar bij het uitstappen miste hij een trede en viel in het talud van grint. Er moest aan de noodrem worden getrokken om te voorkomen dat de trein zonder Jan zou weg gaan. De conducteur vond het allemaal pas amusant.
      Bij de voorbereiding van de reis, waren we al gewaarschuwd: ga met honderd mensen op een personeelsuitstapje, negentig gedragen zich min of meer normaal, tien van de honderd willen perse uitspattingen. Dat laatste bleek al spoedig in het door ons gereserveerde restaurant. Onze correspondent in Frankrijk ging op luide toon aan tafel meedelen dat het toch heel merkwaardig was dat juist de VPRO hier ging lunchen. Het restaurant was in heel Parijs bekend omdat het bijeenkomsten van fascisten toeliet.. Iemand wilde het Horst Wessel lied beginnen, maar dat kon nog net worden onderdrukt. Wim Schippers, die wel van een relletje hield, nam het woord. Dat er hier regelmatig fascisten komen is al erg genoeg, maar dat ik vijfhonderd kilometer verplaatst ben om hier een doperwt te nuttigen kan echt niet door mijn beugel. Aansluitend begon hij de doperwten de zaal in te schieten op de borden van diverse Parijzenaars. Hij kreeg medestanders, dat ook nog.
      Er zouden die eerste dag nog meer verwikkelingen volgen waaronder het mysterieuze verdwijnen van de echtgenote van collega van G. De volgende morgen wordt er hard op mijn deur geklopt. Han Reiziger komt met bloeddoorlopen ogen mijn kamer binnen. Zegt dat hij het niet langer trekt en dat hij onmiddellijk naar huis wil. En wel met een privé vliegtuig. Hij had zijn eigen vrouw mee op reis genomen en had op de eerste avond net iets te veel aandacht gekregen van mevrouw N.van der D. Ik ken hem goed en weet precies wat ik moet doen. Zeg dat hij eerst een bad moet nemen en dat ik met de vliegtuigen in de weer ga Natuurlijk doe ik dat helemaal niet en zoek hem en zijn vrouw op bij het ontbijt. Deel hem mee dat er geen vliegtuigen beschikbaar zijn en dat ik een treinreis naar Amsterdam kan regelen. Maar eerst een eitje Han. Ik regel de trein gewoon niet en bij de lunch wordt er over de hele kwestie niet meer gesproken. Iemand schijnt haar paspoort in een struik te hebben gelegd en vergeten. Er was werk aan de winkel.

Klik HIER voor alle Photosophieën