DE VOORTEKENEN

 (Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Jammer dus dat je de meeste voortekenen pas ziet als het kalf al verdronken is. Niet altijd maar wel veel te vaak. Voorbeelden? Goed voorbeelden. 
      Er komen op een zondagmiddag twee mannen aan het hek en die roepen mijn naam. Ik ken ze niet en het blijkt dat het twee luisteraars zijn van de VPRO-radio ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw en die willen mij wel eens in het echt ontmoeten. De ene man is in de zeventig, de andere misschien vijf en twintig. Ze zijn nog niet door het hek heen of de oudere roept: ja we zijn van hetzelfde houtje maar we doen het niet, het is allemaal platonisch.
      Dit was het voorteken, maar ik zag het niet. Ik liet hen binnen, niet wetende dat later zou blijken dat het stalkers waren. Ze belden iedere week twee keer op, hoe het met me was en of ik nog plannen had om bij hen te komen logeren in Budapest. Het hield nooit op en het kwam tot een soort emotionele uitbarsting toen ze na zes maanden plotseling weer voor het hek stonden en vroegen om koffie.
      Eenmaal binnen ziet de oudere een dik boek over Mao op de tafel liggen. Het is een boek, geschreven door zijn lijfarts, waarin de wandaden van die Mao breed worden uitgemeten. De oudere steekt helaas zijn lof over die tiran niet onder stoelen of banken en ik schreeuw hem toe dat hij het huis onmiddellijk moet verlaten en zich nooit meer moet laten zien. Mensen die een leider bewonderen die miljoenen mensen de dood heeft in gejaagd wil ik niet om me heen hebben.

 Een tweede voorbeeld.

Ongeveer anderhalf jaar geleden neem ik uit Rotterdam de Fyra naar Amsterdam. Machinist, conducteur en vier reizigers. Ik maak een wandeling door de trein en zie dat bij iedere stoel een folder hangt. De folder beschrijft dat als er wat mis zou gaan met de Fyra er onmiddellijk op de zwarte knop gedrukt moet worden, dan konden de deuren worden geopend. Maar waar ik ook kijk, er zijn geen zwarte knoppen. Als ik de conducteur hiernaar vraag antwoordt hij dat de folders eerder waren aangekomen dan de knoppen…. Een nogal duidelijk voorteken dat het niet goed zou gaan met die snelle trein.

 Het derde voorbeeld. 
      Ik rijd met een vriend per auto door Friesland. We hebben honger en draaien het parkeerterrein van een wegrestaurant op. Op het laatste ogenblik zie ik de naam van het restaurant: Hoek van Holland. Ik zeg nog tegen mijn vriend dat dit wel heel vreemd is en dat we misschien beter kunnen doorrijden. Maar hij geloofde niet in voortekenen en we gingen naar binnen. Er was in de grote zaal helemaal niemand en er kwam ook geen bediening.
      Na tien minuten ga ik een ober zoeken en vind hem in de keuken met een stripboek in de hand. Ik vraag hem of hij ons wil bedienen. Daar ben ik voor zegt de man doodleuk. We bestellen allebei een bal gehakt. Het duurt zeker vijftien minuten voordat de ober met de bestelling komt. Hij zet twee enorme witte borden voor ons neer met precies in het midden de bal. Bestek legt hij niet neer, ook geen brood of mosterd.
      Ik ga maar weer naar de keuken en vraag om bestek. Hij legt zijn stripboek weg en brengt één vork en twee messen. We krijgen een aanval van de slappe lach, en helemaal als mijn vriend het mes in die bal zet. Hard bevroren. Ober weer opgehaald en hem verzocht ons de kettingzaag te brengen. Hij begrijpt de grap niet en we moeten hem uitleggen dat de twee ballen stijf bevroren zijn. Ja dat heb ik nou altijd met de eerste ballen uit de doos, zegt hij. We rekenen af. Korting was er niet bij.

Klik HIER voor alle Photosophieën