HET BROODROOSTER EN VRIEND TON
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Hardnekkig toch die stereotypen. In Parijs MOET je de Eiffeltoren op. Berlijn: resten van de muur bekijken. Hongarije: men MOET naar het Balatonmeer. Wel, als er iets af te raden is, is het gaan naar dat kutmeer. Om te beginnen is het al lang sterk opgedroogd en moet je een kwartier het meer in lopen om te kunnen zwemmen. Over drassige grond. Dan is het meer voor negentig procent bezet door Duitsers met de bekende worsten en burgerlijkheidssfeer.
Maar er is nog wat. Veel stranden horen bij de privétuinen van villa’s aan het meer, daar mag je je helemaal niet ophouden. Je kunt langs die stranden lopen om een klein stukje openbaar strand te vinden. Dit moet je allemaal weten om een hoop geschreeuw te ontlopen.
We hadden bezoek van vrienden en ja hoor: die wilden persé naar dat meer. Ik leg nog aan vriend Ton uit dat het risico van een verpeste dag erg groot is, maar niets hielp. Ook gooi ik nog de braadworsten in de strijd, maar het mocht niet helpen. Ton ziet graag zaken van de zonnige kant en vraagt of we een broodrooster hebben, een koffiezetapparaat en wellicht ook nog een aggregaat.
Het is er allemaal en met de hele groep vrienden gaan we met al die toestellen op weg. Bij het meer vinden we een rustig soort strand in de tuin van een villa. De bewoners zijn er niet, maar de buren wel. Die buren, Duitsers, zien met verbijstering in hun ogen Ton aan de slag met het aggregaat. Dat ding loopt na enige tijd en volgens mij kan je hem nog horen aan de overkant van het meer. Het broodrooster wordt ingezet. Maar de aap, die uit de mouw moet komen, komt er ook echt uit. Het duurt meer dan een half uur voordat de eerste tosti eruit komt. Het vermogen van het aggregaat is net voldoende om een gloeilamp van 20 watt te doen branden, maar wat Ton wilde aansluiten gaat niet. De buren komen met koffie en broodjes naar ons toe. Vooroordelen zijn ook wel eens dom. Misschien valt het meer ook wel mee.
Klik HIER voor alle Photosophieën