Bij de dood van een leeslustige brombeer

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Sommige klanten gaan je ontvallen, zoals onlangs onze zachtaardige brombeer meneer Van de Zanden. Steevast met geruite pet op zijn oude bol en charmante sjaal om de rimpelige hals. Een lieverd was het, maar om dat te zien moest je wel even door zijn stugge masker heen prikken.
      Meneer wist precies wat hij wilde lezen en bedolf ons onder reserveringsaanvragen. ‘Volgende week wil ik graag alles lezen over de infiltratie-acties van het politiekorps in Amsterdam. In romanvorm’.
      Dwingend? Welnee. Leeslustig en voor mij een uitdaging. Ik spitte graag onze catalogus door voor deze man en slaagde er in een mooi pakketje voor hem in de reserveringskast te plaatsen.

Vertrouwen

Meneer van de Zanden stevende 7 dagen later - leunend op zijn notenhouten wandelstok - rechtstreeks op deze kast af, vol vertrouwen dat zijn opdracht was gehonoreerd en er spannend leesvoer op hem stond te wachten.

 
Glimlach

Stiekem keek ik om het hoekje, ik wilde zijn glimlach niet missen.
      Totdat ons allemaal ging opvallen dat het al een tijdje geleden was dat we in plat Amsterdams door de bibliotheek hoorden schallen ‘ Goedemiddag dames van het goede leve, zijn er nog nieuwe boeke binnengekome?’ Bij het weggaan riep hij luid ‘ tot de volgende keer.’ Die volgende keer kwam niet meer.

Zijn vrouw bracht vorige week opheldering; haar man was gestorven. Zoals hij had geleefd, alles onder eigen regie.
      Wij zullen zijn wekelijkse bezoek missen. Net als zijn ondeugende oogopslag wanneer je grapjes met hem maakte.
Hij was dol op een beetje sparren.

      Vanaf nu scharrelt mevrouw van de Zanden in haar lichtblauwe trenchcoat - verloren en in haar uppie - langs onze boekenkasten, ‘ Ik heb nog nooit zoveel gelezen als de laatste tijd.’ Mijn hart breekt door deze ‘terloopse’ opmerking, tegelijkertijd ben ik blij dat ze troost vindt in het lezen.

      Ruim voor openingstijd komt ze binnenwandelen en als ze geen andere klanten bespeurt zegt ze ‘oh, ben ik te vroeg?’ Ze is duidelijk nog een beetje de weg kwijt, maar dat geeft niks.

 
Klik HIER voor alle biebverhalen