Leraren doen dat niet

(Door Iris Driessen, docent Nederlands VWO/Gymnasium)

Met een windje kom je altijd weg.
      Eén van de ijzeren wetten in het onderwijs.

Hoe het werkt? Je laat een windje, of een dikke ruft, in de klas. Het liefste als je aan het tafeltje van een paar leerlingen staat. Een beetje voorover gebogen, met je billen naar achteren. Uit schaamte, of uit gewoonte, snel je je naar een ander gedeelte van het lokaal. Echt nodig is het niet hoor.
      Er is altijd wel een kind dat dan zegt: ‘Gadver, wat stinkt het hier. Wie heeft er een scheet gelaten?’
En dan wijzen ze naar elkaar. En trekken ze hun trui over hun hoofd.
      Maar nooit. Nooit. Nooit denken ze dat jij het bent. Nooit.

Eet gerust bruine bonen. Ze zijn nu in de aanbieding bij de Albert Heijn.

Ik lees deze column voor in vwo 4.

Ze moeten erom lachen. Ik vertel niet dat ik het heb geschreven.
      Of het echt waar is, willen ze weten. ‘Ja natuurlijk’, zeg ik. ‘Maar ik doe dat natuurlijk nooit. Het gaat over andere leraren.’
Dat ze dat heus wel door hadden hoor. Dat leraren de schetenlaters zijn en niet de leerlingen. Maar ja, het is zo onbeleefd om dat dan tegen een leraar te zeggen!

Dus laten ze de leraar denken dat leerlingen denken dat het de leraar nooit geweest zou zijn. Want die doen dat niet.
      Damn.
Ze zijn ook zo keurig. En slimmig.

Zie HIER voor alle Juffen