Voorjaar 2009. Margarida & Guadalest

1. Contrasterende dorpen in de Costa Blanca

 

Het dorpje ligt prachtig. Vanuit Dénia ga je naar Pego en dan verder over een bochtige weg met sublieme uitzichten. Bij helder weer -en dat is het daar zeer vaak- kan je de zee nog lang achter je zien.

GUADALEST 

MOOIE UITZICHTEN 

UITBUNDIG GROEN 

Dénia-Alicante

 


Voorjaar 2009

2. Witte kusten met brede stranden

De naam is ontleend aan de wit bloeiende amandelbomen die je hier vooral in het vroege voorjaar ziet. Ze zorgen voor een soort witte glans om de bergen.
      De Costa ligt tussen Gandia in het Noorden en Torrevieja in het Zuiden. Grootste plaats is Alicante en andere bekende plaatsen zijn natuurlijk Benidorm, Gandia en Dénia.

Gandia 


Jàvea (Xàbia)



Dénia (kasteel)  

Toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten voor de 4 miljoen inwoners.
      In het gebied wonen meer of minder regelmatig nog 50.000 buitenlanders, die daar vaak een tweede huis hebben.


La Granadella 

Het klimaat is er zeer aangenaam, hoewel het zomers wel erg heet kan worden.
      Soms zijn de stranden breed, soms is er helemaal geen strand. Vaak is het zand ,maar er liggen ook stenen.

 

Cabo de la Nao 


Ibiza & Palma de Mallorca

Als je er een beetje genoeg van hebt kun je in Dénia de boot nemen naar de Balearen.
      Ibiza is twee uur varen; Palma de Mallorca drie uur.

 

 

Paella Valenciana

3. Rijst met opgewarmde kliekjes

De beste Paella van Spanje komt uit Valencia.
      Zeggen ze in Valencia.
Omdat ik het voor goede vrienden wilde klaarmaken, heb ik behoorlijk gezocht naar het authentieke recept.
      Dat viel niet echt mee.

Van oorsprong is Paella een uiterst simpel gerecht: in bouillon opgewarmde kliekjes waaraan rijst wordt toegevoegd.
      In Valencia was dat vaak kip en konijn -daar zijn er in die streek heel veel van- en in stukken gesneden snijbonen. Allengs werd het gerecht verfijnder. De rijst werd met saffraan vermengd en dat bepaald niet alleen om een gele kleur te krijgen. Er kwamen schaaldieren bij.
      Garnalen, langoustines, inktvisjes, mosselen. Slakken. Eend. Ook meer groenten: Sperzieboontjes, paprika , zelfgemaakte tomatenpuree. Artisjokken. Gedroogde bonen. Knoflook. Zwarte peper.

  
EIGEN RECEPT

Kortom: Je improviseert wat en maakt je eigen recept.
      Als je maar rijst met ronde korrels hebt en goede Spaanse saffraan

Voor vier personen heb je nodig:


EIGEN BOUILLON  

We maken van koppen en graten, uien, wortelen, bleekselderij , peterselie en verse koriander onze eigen visbouillon. Zeven en een glas witte wijn erbij. Hierin een paar draadjes saffraan oplossen.
      De tomaten worden een halve minuut in kokend water gelegd. Daarna worden ze ontveld en ontpit en maken we er in de keukenmachine een puree van.

De in reepjes gesneden bosuitjes en geplette knoflookteentjes in Spaanse olijfolie in de Paellapan fruiten. De in reepjes gesneden paprika toevoegen. Konijnenbouten aanbraden. Tomatenpuree er bij en de bouillon langzaam toevoegen.
      Aan de kook brengen en op getemperd vuur ongeveer een uur laten sudderen. Een kwartier voor tijd de gesneden sperzieboontjes erbij.

De bouten uit de pan halen; het vlees van de botten snijden en terug in de pan doen. Erwtjes erbij.
      Alles weer aan de kook brengen; het vuur temperen en de rijst toevoegen. Nog wat draadjes saffraan er overheen.

Rondkorrelrijst vraagt zo’n twaalf minuten. De rijst moet al het vocht opnemen zonder droog te worden.
Als dit klaar is wordt de pan afgedekt met een doek.
      De paella zo’n tien minuten laten rusten.

Intussen worden de langoustines en de inktvisjes gegrild. De langoustines vragen zo’n zes minuten; de inktvisjes vier minuten.
      Daarna gaan de schaaldieren op de paella.

Flashmob te Valladolid

4. Hállelujah, Hallélujah

Het verschijnsel bestaat nu bijna 20 jaar: Flashmob. Je zou dat kunnen vertalen in flitsmeute of flitsmassa. Plotseling verschijnt iemand in een drukke menigte, die iets aparts gaat doen. Vaak verschijnen er andere mensen, die dan hetzelfde gaan doen. Fascinerend fenomeen.
      Het publiek is verbaasd of zelfs verbijsterd.

Maar soms gaat datzelfde publiek ook meedoen en dan ontstaat een soort happening met een groot saamhorigheidsgevoel.
      Het begon in 2003 in New York. Uitvinder is Bill Wasik, redacteur van Harper’s Magazine.

Flashmobs vinden heden ten dage in de hele wereld plaats. Vaak komt er muziek aan te pas en gaan de mensen zingen en dansen. De sociale media spelen een grote rol. Mensen worden via die media opgeroepen om te komen. Spontaan gaan ‘’onbekenden’’ dan vaak meedoen, hoewel de mob regelmatig beperkt blijft tot een optreden van de initiatiefnemer(s).
      Het event duurt nooit lang en eindigt vaak net zo abrupt als het begonnen is.

           

DEZE FLASHMOB speelt zich af in de openbare bibliotheek van Valladolid in Spanje. De mensen lezen en studeren tot er een aantal leden van een Gospel Koor in het publiek blijkt te zitten. 

    


 

5. Kleinkinderen op een paal

 


Uitzicht op zee

Vijf van mijn kleinkinderen zijn ieder jaar met vakantie in dit optrekje.
     Het staat in Spanje. Met uitzicht op zee.


Uitzicht op bergen

Aan de achterzijde is er uitzicht op bergen.


Paal

Bij die bergen staat een paal. Sommige kleinkinderen klimmen op die paal.
      Daar krijg ik dan weer een foto van

 

Daan

 

Jip

 

 Sam

 

 

Santa Cruz de la Palma 

6. LA NEGRA TOMASSA

 (Door Theo Uittenbogaard)
 
   
 
op 8 februari, barst het hele saaie eiland plotsklaps uit zn dak op de jaarlijkse DIA DE LOS INDIANOS. deze DIA (samenvallend met Rosenmontag of carnavalsmaandag in noordelijker streken) onleent zijn naam aan de INDIANOS. een lacherige benaming voor bruingeworden eilandgenoten, die zich als gastarbeider verhuurden op de suikerrietplantages van cuba en, begin 20ste, eeuw min of meer teleurgesteld -want niet rijk geworden- terugkeerden naar la palma en, vlakvoor de aanlanding in de haven van santa cruz, hun bruine kop wat wit poederden met meel, en hun beste -enige- witte kostuum aantrokken, en deden als ze aan land kwamen, alsof ze fortuin hadden gemaakt en met een dikke sigaar in hun hoofd, met een papagaai op hun schouder, met bankbiljetten goede sier maakten.
      dat gehele ritueel nu, wordt eenmaal sjaars hier in santa cruz op een dag -de DIA DE LOS INDIANOS- nagespeeld. letterlijk de GEHELE bevolking van la palma -met hoogfrequente pendelbussen gedurende 24 uur aangevoerd- begeeft zich dan IEDEREEN gekleed in het wit, met een panamahoed op, met een havana in het hoofd, met nepbankbiljetten puilend uit hun borstzakken, eventueel met een vilten papagaai op hun schouder, de dames in het lang met parasollen, sommige mannen met houten koffers op hun schouder, andere mannen vermomd als negerslavin LA NEGRA TOMASSA met kroeshaar, dikke rode lippen, gouden oorringen en een ENORME aangeplakte reet -zwartepietdiscussie ver te zoeken- naar de boulevard en binnenstad van SANTA CRUZ. waar alle verkeer is stilgelegd, waar, van gemeentewege verordonneerd, alleen oude cubaanse salsamuziek ten gehore mag worden gebracht, zodat de hele massa licht swingend in de heupen op en neer flaneert of gezellig danst, in de tussentijd langzaamaan verschrikkelijk dronkenwordend van rum-en-coca-cola, en mekaar intussen, onophoudelijk met een enorme hoeveelheid TALKPOEDER bestookt, zodat iedereen -net als vroeger- witbestoven als INDIANOS, steeds meer op elkaar gaat lijken. wat waarschijnlijk de diepere bedoeling is van carnaval.
 
(En dan te bedenken dat je hier bent voor je gezondheid)