Grootse evenementen

(Door Rolf Weijburg)

Met het casino als grote booster ging het in de twintigste eeuw steeds beter met Monaco, het op één na kleinste land ter wereld. Al in de jaren dertig had het prinsdom een wereldwijde faam als luxe-oord waar de allerrijksten aan de casinotafels aanschoven en zich de meest prestigieuze appartementen toe-eigenden of lieten bouwen. Het feit dat er al sinds 1870 geen inkomstenbelasting meer geheven wordt in het land heeft natuurlijk erg geholpen.

Door Monaco’s neutraliteit in de oorlog kon het prinsdom zich anders dan de meeste andere Europese landen gewoon blijven bevoorraden en waren veel (luxe)goederen goed verkrijgbaar.
      Eind 1942 viel Italië het Prinsdom binnen en een jaar later, na de val van Mussolini, werd Duitsland de bezetter van het kleine staatje aan de Middellandse Zee. De Duitsers confisqueerden het Hotel de Paris om er hun hoofdkwartier te vestigen en het naastgelegen casino bleef meestentijds gewoon open.

Duitse bezetting

Tijdens de Duitse bezetting gebruikte Hitler Monaco’s financiële netwerk voor velerlei duistere internationale transacties. Er werden ook, zonder veel tegenstand van de toenmalig heersende Prins Louis II, joden gedeporteerd, een grove smet op het Monegaskisch blazoen waarvoor Prins Albert II pas in 2015 excuses aanbood.
      Het casino blijft ook na de Tweede Wereldoorlog zeer in trek, maar de inkomsten zijn inmiddels al jaren niet meer de belangrijkste in het Prinsdom. Toerisme en de financiële sector brengen nu het meeste geld in het laatje.
      Naast het casino waren de prachtige mediterrane setting, de stranden en het zachte klimaat van oudsher al grote toeristische trekkers.

 
Grand Prix

 Om het fraaie plaatje verder in te vullen begon het Prinsdom met de organisatie van grootse internationale evenementen. Jaarlijkse trekkers, zoals de Grand Prix (sinds 1929), uniek met zijn bochtige circuit dwars door de stad, en de ATP tennistoernooien die Monaco organiseert in de sjieke, prachtig gelegen tennisclub Monte-Carlo Country Club – overigens niet in Monte-Carlo en zelfs niet in Monaco gelegen, maar net over de Franse grens in Roquebrune –  leveren veel geld op.

Résident Permanent

Het gunstige belastingklimaat heeft uiteraard ook zo zijn aantrekkingskracht.
      Vermogende mensen willen zich maar wat graag in het Prinsdom vestigen. Daarvoor moeten ze Permanent Ingezetene (Résident Permanent) worden. Dat kan als je minstens een miljoen euro meeneemt dat je deels op een Monegaskische bank moet wegzetten en je daarnaast nog wat tonnen investeert in Monegaskisch vastgoed. Uiteraard moet je kunnen aantonen dat je genoeg geld bezit om geen last voor de overheid te worden en dat je geen foute dingen hebt gedaan. Privégesprekken met ambtenaren moeten deze er tenslotte van overtuigen dat het Prinsdom alleen maar baat heeft bij acceptatie van jou als nieuwe Résident.

 
Paspoort

 Ben je eenmaal Résident Permanent, dan kan je profiteren van het gunstige belastingklimaat en mag je wonen en werken in het land en er ook je bedrijf officieel vestigen met alle fiscale voordelen van dien. De Monegaskische nationaliteit kan je pas aanvragen na tien jaar Résident te zijn geweest en in die tien jaar elk jaar minstens 6 maanden aantoonbaar in het land te hebben doorgebracht. Dat kost je dan wel je oorspronkelijke nationaliteit, dubbele nationaliteit is in Monaco verboden. 
      75% van de bijna 40.000 inwoners van Monaco heeft een andere nationaliteit - allemaal mensen dus die Résident Permanent zijn maar de Monegaskische nationaliteit niet kunnen of willen aanvragen – en ruim 30%, één op de drie, van die 40.000 inwoners is miljonair…
      Al dat geld en al die rijkdom trokken alleen maar méér geld aan. Geld groeit. Banken en verzekeraars en allerlei andere financiële instellingen vestigden zich in het Prinsdom en de financiële sector groeide uit tot ’s lands grootste inkomstenbron.

Politie

Maar al dat geld en al die rijkdom trekken natuurlijk ook mensen van ander allooi aan. Veelvuldig wordt er voor zakkenrollers gewaarschuwd, zowat op iedere straathoek hangt een camera en in de publieke liften die je langs de steile Monegaskische hellingen omhoog brengen zit een knop voor direct contact met de politie. Met 1 politie agent per 100 inwoners heeft Monaco bijna de hoogste politiedichtheid ter wereld. Misschien niet helemaal evenredig aan dat getal, maar Monaco is daarmee toch best wel erg veilig te noemen.
      Alleen in Vaticaanstad en in Belarus is er meer politie per inwoner. De cijfers voor Vaticaanstad geven vanwege het zeer geringe inwonertal echter een vertekend beeld, terwijl de grote politiedichtheid in Belarus waarschijnlijk juist betekent dat het er ónveilig is.

Dodge  Monaco

 Ik heb ernaar gezocht, maar de enorme politiedichtheid in Monaco heeft helaas niets te maken met het feit dat in 1968 de Amerikaanse autofabrikant Dodge op de markt kwam met de Dodge Monaco. Een typische Amerikaanse slee die bijna overal in het land werd ingezet als … politieauto.

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen