Alles van waarde is weerloos

Eén van de bekendste dichtregels uit de Nederlandse literatuur is “Alles van waarde is weerloos’’.
      Dat is een beetje merkwaardig, want het is geen eenvoudige zin en je kunt ernstige twijfels hebben over de waarheid ervan. De regel werd bekend, omdat hij jarenlang stond op het gebouw van verzekeringsmaatschappij Stad Rotterdam aan de Rotterdamse Blaak. En ook dat lijkt een paradox, want verzekeringsmaatschappijen zijn er toch vooral om winst te maken.
      De regel komt uit het gedicht ‘’De zeer oude zingt:’’ van Lucebert. Het kunstwerk op het Rotterdamse gebouw werd in 1978 aangebracht door kunstenaar Toni Burgering. Hij plukte het uit een verzameling gedichten, die hij had ontvangen van Martin Mooij, grondlegger van Poetry International. Goed gekozen inderdaad, want de regel wordt nog altijd in allerlei toonaarden geciteerd.

      Maar de regel is natuurlijk uit zijn verband gelicht. Daarvoor moet je het hele gedicht lezen.

Van Lucebert

De zeer oude zingt:

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos

eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

Veel mensen hebben geprobeerd dit gedicht uit te leggen of te verklaren. En dan begint het steevast met de vraag, wie die zeer oude was. Een Griekse wijsgeer menen de meeste mensen. En dan vooral een minder bekende.

Ik doe hier niet aan mee. Het is een prachtig gedicht, dat uitblinkt door zijn unieke taalgebruik.
      Een gedicht van waarde, dat niet weerloos bleek.

Klik HIER voor alle ZoekPoëzie