Melopee: mystiek, mysterieus, magisch

Melopee (uit te spreken als mélopée) is een bestaand woord in het Nederlands. In de dikke Van Dale wordt het als volgt omschreven: ‘’Ritmisch gezang als begeleiding van declamatie’’.
      Melopee is tevens de titel van één van de prachtigste gedichten van Paul van Ostaijen. Mystiek, mysterieus, magisch.
Hij schreef het in 1925 en droeg het op aan zijn vriend, de dichter Gaston Burssens. Van Ostaijen leefde kort (1896-1928). Hij stierf aan tuberculose. Melopee is het bekendste werk uit zijn nagelaten gedichten, die op initiatief van Gaston Burssens in 1928 verschenen.
      Hij schreef in 1933 ook: ‘’Paul van Ostaijen. Zoals hij was en is’’.

De rivier in dit gedicht is De Schelde. Vorig jaar werd in Antwerpen de residentie Melopee geopend, 32 flats aan die rivier. Ze waren heel snel uitverkocht.

Van Paul van Ostaijen

Melopee

Voor Gaston Burssens

Onder de maan schuift de lange rivier
Over de lange rivier schuift moede de maan
Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee

Langs het hoogriet
langs de laagwei
schuift de kano naar zee
schuift met de schuivende maan de kano naar zee
Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man
Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee

Klik HIER voor alle ZoekPoëzie