Wisselborgtocht

Ze is inmiddels 57 Josefien. Woont met haar oude moeder in een bescheiden huisje aan de Vondelweg in Haarlem-Noord. Onhandig, altijd twijfels, verlegen, een leven lang vrijgezel.  Broeken, bloesjes & platte schoenen. Bleek haar, dunne lippen.

Is heel goed in kruiswoordpuzzels.
      Weet bijvoorbeeld tot verbijstering van haar collega’s op het kantoor van de papierfabriek, dat Ogam een Oudiers alfabet is en Aval een wisselborgtocht.

Een bloeduitstorting in haar oog

Ze heeft een bloeduitstorting in haar rechteroog, Josefien. Er was iets fout gegaan bij haar laatste ooginjectie in het Haarlemse Spaarne ziekenhuis. Ze hadden haar de schuld gegeven, want ze had haar oog niet stilgehouden en toen was er een ader geraakt. Maar ja. Hoe moest je dat doen. Je oog stilhouden? De oogarts was er bij gehaald en die zei dat het niet ernstig was. Het zou zeven tot tien dagen duren.
       ‘’Tien dagen’’, dacht Josefien. ‘’Mijn god’’. Ze had een cruise naar Noorwegen geboekt. Zeer binnenkort zou dat schip vertrekken. En dan zou ze met zo’n oog mee moeten. Het oogwit was helemaal rooddooraderd. Het zag er bijzonder onsmakelijk uit.  En wat moest ze dan met al die singles aan boord. Met de mannen, die haar om meer dan pikante foto’s hadden gevraagd. Een zonnebril op zetten zeker. Maar ja… en dan?

      Zou ze haar vriendin Elvira om raad vragen. Die had haar laatst voorgesteld om samen op vakantie te gaan. Maar had ze erbij gezegd: ‘’in geen geval naar Noorwegen’’. Elvira had haar bij een schouder gepakt en twee maal geknepen. En -dacht Josefien- Ze had daarbij een beetje ondeugend gekeken.  Wat had ze daar nou toch mee bedoeld.

      Ze pakt eerst maar even een kruiswoordpuzzel. Wisselborgtocht. Wat was dat eigenlijk? Stom toch. Dan vulde je aval in en ging je weer verder.  En wie was er nou geïnteresseerd in een Oudiers alfabet.
      Ze had het wel eens tegen haar oude moeder gezegd. Maar die had haar schouders opgehaald. ‘Kind, wat kan jou dat nou toch schelen. Ik begrijp gewoon niet wat je daar aan vindt. Van die stomme puzzeltjes. Heb je nou echt niets beters te doen?  Zoek liever een man. Maar liefst wel een echte Hollander’’.
      Josefien had even geslikt. Ze kende die riedel nou wel. Maar toch ... En toen ging haar moeder door.
''Moet jij nou toch eens kijken naar dat oog, Ze hebben je verschikkelijk toegetakeld. Waarom laat je dat toe? Dat is toch helemaal niet nodig.
Hier!... Neem mijn leesliniaal. Dan kan je gewoon de krant lezen. En de taalkalender. Kijk maar. Dat koddige mannetje die Gommers, krijgt ook al injecties in zijn ogen''.
      
Leesliniaal

Josefien geeft maar geen antwoord. En dan neemt ze een ferm besluit.
      Ze cancelt haar cruise. Pakt de telefoon en belt Elvira.