Rosanne. Een nieuw kamerlid

De eerste reacties waren natuurlijk positief. Je wil weer eens iets anders en komt als nummer 17 op de kandidatenlijst van Nieuw Sociaal Contract.   

      Een verkiesbare plaats. Je gaat de politiek in.
Misschien lonkt er wel een plaats in een nieuw kabinet. Een staatssecretariaat bijvoorbeeld. Hoger Onderwijs. Je vakgebied.

      Je heet Rosanne Hertzberger. Je bent microbioloog, gepromoveerd, hebt in de V.S. gewerkt. Je had een column in NRC-Handelsblad en was zomergast bij de VPRO.  

      Stel nou eens dat jouw partij in een kabinet gaat zitten met Geert Wilders als premier.
Wat zeg je dan tegen je hoogopgeleide vrienden en kennissen bij het eerstvolgende partijtje?
       Munt je je uit in clichés? Het volk heeft nu eenmaal gekozen en het land moet geregeerd worden.
 Als wij er niet in gaan zitten, wordt het alleen maar erger

      Ze kijken je bevreemd aan. En als iemand opmerkt dat het allemaal niet strookt met wat je beweerd hebt in je geschriften, maak je een wegwerpgebaar en zegt: ''Ach. Ik heb meer dan 800 columns geschreven''.

Stel: Je recht je rug en stapt op.
      Maar ja. Daar gaan je ambities. Je hebt je baan opgezegd en afscheid van je NRC-lezers genomen.
Je gaat verwijten krijgen dat je leeft op wachtgeld.       

       Mensen gaan je bevreemd aankijken.

Ik ken Rosanne niet. Althans niet persoonlijk.
       Maar ik zou niet graag in haar gehakte schoentjes staan.

Goedemorgen!