Berusting bij aftocht

We hebben een wasrek nodig en stappen bij De Blokker naar binnen. Een grote vestiging. Als we willen betalen zit er niemand bij de kassa. Er staat een bordje: ‘’Afrekenen bij de Afhaalbalie’’.
     
Daar staat een mevrouw te treuzelen. Ze kan een bepaald soort lamp niet vinden.
‘’Ik loop wel even met u mee’’, zegt het meisje van de Afhaalbalie.
     
Het zoeken naar de lamp duurt lang. Er volgen meer klanten, die willen afrekenen. Maar er gebeurt niets. Na een inventarisatie en een geanimeerde woordenwisseling komen wij erachter dat er slechts één personeelslid in die grote winkel is.

‘’Het gaat niet zo goed met de Blokker’’, zegt een man. ‘’Dat is me nu wel duidelijk’’. "Helemaal niet goed'', zegt zijn buurvrouw.
‘’Weet je’’, roept een mevrouw in een scootmobiel, ’’ze hebben pas nog zes nieuwe zaken geopend. En dat terwijl ze mensen ontslaan’’.
      Een man die een mandje vol ‘’speciale aanbiedingen’’ uitgezocht heeft, zegt dat het met De Blokker dezelfde kant op gaat als met V & D.
''Die hadden de laatse weken ook steeds dat soort aanbiedingen'', waarna een mevrouw meent dat het met de HEMA ook wel die kant zal opgaan.

Het afhaalmeisje blijft weg. Ziet van verre de rij wachtenden steeds langer worden, maar onderneemt niets. Er staan inmiddels negen mensen die willen betalen.
     
We besluiten het wasrek terug te leggen en de zaak te verlaten.
Het meisje kijkt ons berustend na.

Goedemorgen!