Een onheilspellend zwart verhaal

Er waren eens twee Amsterdamse mensen. Freek & Mie. Zij trouwden op 9 oktober 1895.
      Daarna begint hun bijna ongelooflijke zwarte verhaal dat zich maar een eeuw geleden in Nederland afspeelde.

Op 17 juli 1896 wordt hun eerste kind geboren: Frederik Jacobus.
      Drie dagen later overlijdt het kind, zoals blijkt uit deze akte,.

Op 10 juni 1898 wordt hun tweede kind levenloos geboren: Naamloze jongen.

Op 13 maart 1899 wordt hun derde kind levenloos geboren: Naamloze jongen

Op 3 april 1900 wordt hun vierde kind levenloos geboren: Naamloos meisje

Op 20 juli 1902 wordt hun vijfde kind levenloos geboren: Naamloze jongen

Op 3 mei 1904 wordt hun zesde kind levenloos geboren: Naamloos; geslacht onbekend

Op 16 december 1905 wordt hun zevende kind levenloos geboren: Naamloos; geslacht onbekend

Op 4 juni 1907 wordt hun achtste kind levenloos geboren: Naamloos; geslacht onbekend

Op 6 juli 1909 wordt hun negende kind levenloos geboren: Naamloos; geslacht onbekend

Negen dode kinderen in dertien jaar!.

Dit is uit de burgerlijke stand van Amsterdam. De laatste vier levenloos geboren kinderen.

Daar staat de (L) voor. Frederik Jacobus is de vader.

Genealoge Annemarth  

Ik kwam op dit onheilspellende verhaal door de activiteiten van Annemarth Sterringa (65). Zij is een aangetrouwde nicht van mij, doet serieus stamboomonderzoek en heeft  deze genealogische website       
      Ik ging daar door heen en kwam al die levenloos geboren kinderen tegen..

Was er een verklaring voor al die dode kinderen?  

Wat waren Freek & Mie voor mensen?

Hoe hebben ze dit verwerkt?

Hoe kon dit honderd jaar geleden gebeuren?

Reconstructie  

 Annemarth als beginnend puber, toen ome Freek nog leefde.
  Dankzij haar heb ik het een beetje kunnen reconstrueren.

Frederik Jacobus (Freek) Verweij werd in Amsterdam geboren op 29 mei 1873. Hij was groente- en fruithandelaar. Overleden op 29 augustus 1958.

      Maria Johanna Barendina (Mie) van Schaik werd in Amsterdam geboren op 1 oktober 1873.
      Zij overleed op 1 februari 1921.
Zij waren een oudoom & oudtante van Annemarth.

Nierziekte  

Mie had een nierziekte, waardoor ze zwangerschapsvergiftiging kreeg. Ze moest waarschijnlijk tijdens al die zwangerschappen op bed liggen. Zij werd ook maar 47 jaar. Annemarth heeft vooral via overlevering niet zulke beste herinneringen aan deze mensen. Maar ze geeft toe dat dit subjectief is.

‘Mie was’ schrijft zij, ’waarschijnlijk door al die ellende een verbitterd mens geworden en Freek vluchtte waarschijnlijk in zijn werk’.

Annemarth stuurde mij ook een groot aantal aktes.

Daaruit blijkt bijvoorbeeld, dat Freek vanaf het vierde kind niet eens meer de moeite nam om zelf aangifte te doen. Hij liet dat over aan aansprekers.

Bij de laatste vier kinderen is bovendien niet meer aangegeven of het om een jongen of een meisje ging.

Hier de akte van het laatste levenloos geboren kind.

Understatement  

Dat Mie verbitterd was geworden lijkt mij een understatement.
      Dertien jaar vrijwel voortdurend op bed liggen met een ernstige vergiftiging, negen dode kinderen en een man die je keer op keer nadat je een levenloos kind gebaard hebt, vrijwel onmiddellijk weer zwanger maakt.
      Toe maar.

Het zegt ook veel -lijkt me- over ome Freek.
      Waarom?

Dat laat ik maar aan uw fantasie over!  

Maar neem dan ook even mee, dat Freek nog geen vier maanden! na de dood van zijn vrouw in 1921 trouwde met haar zus Anne. Ruim een jaar later werd daar een meisje geboren (Annie).

Om de thriller compleet te maken, moet u ook weten dat deze Anne in 1903 al een kind -Frederik Jacobus; kortweg Freek- had gekregen van een onbekende man.
      Het verhaal ging dat de vader een 'Jodenman' was met wie Anne niet mocht trouwen. Het kind zou alleen maar vernoemd zijn naar de zwager met al die levenloze kinderen.