Happy Feet op de Boulevard van Vlissingen

Storm & regen

Het was onstuimig op de Boulevard in Vlissingen.
      We zien hier mijn kleinzoontjes Luc (Links; 12) en Camiel (8) storm en regen trotseren.

Het programma was:

Uitwaaien

Drankje

Naar de film

Hapje

Uitwaaien, zingen & dansen

Dat kwam zo:

We gingen naar de Ciné City, waar zeven bioscoopzalen zijn.
      Na stevige discussies en concessies van Luc kozen we voor Happy Feet 2.
Een verbluffend goed gemaakte animatiefilm in 3D met prachtige zang en (tap)dans van een bedreigde kolonie keizerpinguïns vlakbij de Zuidpool in Antarctica.
      Met -in de originele versie- de stemmen van ondermeer Elijah Wood, Pink, Robin Williams, Brad Pitt en Matt Damon.
Maar ook een melodramatische rolprent met diverse op zichzelf staande -onlogische- verhaallijnen en een irritant moralistische ondertoon.
      Met steeds terugkerend de melodie van Under Pressure (gezongen door Pink), dat door de aanwezige grootouders natuurlijk onmiddellijk herkend werd als het grote nummer van Queen en David Bowie uit het begin van de jaren tachtig in de vorige eeuw.

                             Camiel met z'n 3D-brilletje

Spectaculair en moralistisch

Happy feet 2 is het vervolg van de eerste animatiefilm, die in 2006 een groot succes was.
      Het gaat om een kolonie keizerpinguïns, die vanwege de opwarming van de aarde en smeltend ijs geïsoleerd raakt en door honger (er is veel te weinig vis) dreigt uit te sterven.
      Hoofdpinquïn Mumble (Elijah Wood), zijn zoontje Erik (een buitenbeentje dat niet goed kan dansen; Ava Acres)) en nog twee kleintjes hebben de kolonie op tijd verlaten en stellen alles in het werk om de soortgenoten te redden.

Eerst wordt er een kolonie Adéliepinguïns bijgehaald, maar die zijn te klein en te licht om iets te kunnen doen.
      Dan verschijnt zomaar een Russisch schip met zeelieden, die elektrische gitaren bij zich hebben.
Er wordt weer mooie vrolijke muziek gemaakt en de Russen doen een poging om de keizerpinguïns te redden.
      Ze lijken erin te slagen tot er een sneeuwstorm uitbreekt.
De Russen gaan er vandoor om hun eigen hachie te redden en laten de pinguïns in hun sores achter.
     Ze keren ook niet meer terug en dat is niet alleen treurig opgelegde symboliek ; het lijkt warempel wel op een herleving van de koude oorlog.

En dan zijn er nog twee onbegrijpelijke verhaallijnen.

Eerst de garnalen Will (Brad Pitt) en Bill (Matt Damon) , die hun groep verlaten en op zoek gaan naar een hogere status in de voedselketen (dat lukt niet, maar ze blijven wel staande).
      En dan is er de papegaaiduiker Sven (Hank Azaria) , die uit IJsland richting Zuidpool is gevlogen.
Vooral de kleine Erik hoopt dat hij ook zal leren vliegen.
      Dat wordt duidelijk gesuggereerd als de oplossing voor alle pinguïns, maar zover durven de makers toch niet te gaan.
Dit overigens tot ongenoegen van Camiel, die ons eraan herinnerde dat Sven zoiets toch echt beloofd had.

In een mooie spectaculaire apotheose worden de pinguïns uiteindelijk gered door een groep dansende zeeolifanten, die erin slagen om de ijskap zo te egaliseren dat de pinguïns uit hun isolement geraken.

Dat je nog een dag na afloop met dat liedje Under Pressure in je kop zit, moet je maar voor lief nemen.