Zeeuwse boeren & het verre Bhutan

Het is druk bij bakker De Visser in Zierikzee. Ik sta in de rij en heb de tijd om naar de schappen te kijken. En daar staat het: Vlegelbrood.
      Zeeuwse Vlegel dus. Biologisch brood, dat gemaakt wordt van met speciale zaden geteelde tarwe,  die tot wasdom komt zonder gebruik te maken van kunstmest en bestrijdingsmiddelen.
      Op het brood zit een ouweltje om de echtheid te benadrukken.

Milieuconferentie Rio de Janeiro

We gaan terug naar 1992. In Rio de Janeiro wordt de Internationale Milieuconferentie gehouden met als thema duurzame ontwikkeling. Nederland sluit met drie ontwikkelingslanden een samenwerkingscontract op basis van ‘’gelijkwaardigheid en wederkerigheid’’. Dat zijn Benin (Afrika), Costa Rica (Midden-Amerika) en Bhutan (Azië).  
      En het is op die conferentie, dat Bhutan bekend maakt een bedrag van 200.000 US$ te schenken aan jonge Zeeuwse boeren, die het jaar daarvoor De Zeeuwse Vlegel hebben opgericht. Dat gebeurde in overleg met bakkers, molenaars, de Zeeuwse Milieufederatie en een paar landbouworganisaties.

Minister Dasho Khandu Wangchuk

Ik hoorde van dit initiatief op de radio en vroeg mij direct af wat dat voor land was: Bhutan. Ik las er het één en ander over en nam mij voor er nog eens naar toe te gaan als dat zo uitkwam.
      Dat verlangen werd versterkt in 1997 toen minister Dasho Khandu Wangchuk van Landbouw naar Nederland kwam en in de Tijgerzaal van Artis een cheque overhandigde aan de Zeeuwse Commissaris van de Koningin Wim van Gelder.

De Ontwikkelingsorganisatie SNV vestigde zich in Bhutan en in 1999 kreeg ik via hun bemiddeling ministeriële toestemming om naar dat behoorlijk besloten en geïsoleerde land te gaan.

Een bizar sprookje

Ik zou er twaalf dagen blijven en voelde mij al die tijd opgenomen in een bizar sprookje.
      Onderdeel van een soort Middeleeuws Volksspel, dat speciaal voor mij werd opgevoerd. Verbazing in een Boeddhistische bergstaat tussen India en China, waar toen al een algeheel rookverbod gold, waar plastic tasjes verboden waren; een land met weinig verkeer, zonder industrie en met de schoonste lucht ter wereld. Een land waar de bossen alleen maar uitdijen en men zich zorgen maakt om de beren en wolven, die steeds dichter bij de stad komen.    
      Ik heb daar diverse stukjes over geschreven.

Reizen 27: Thimphu Bhutan

Beelden 180: Bezweringsmasker uit Bhutan

Ontmoetingen in de open lucht 4; Lama Tsultrim in Thimphu 

Audio 25: Inwijdingsritueel & zwetend monnikenwerk

 Knapperig & lekker 

      Zeeuwse Vlegel dus. Het is op tal van adressen in Zeeland en Zuid-Holland bij de warme bakkers te verkrijgen.
 Mijn brood was tot mijn verbazing luchtig en -als je het even warm maakte- knapperig en lekker. 

      In Bhutan heb ik ’t niet gezien. Helemaal geen brood trouwens. 

 Men eet daar -ook bij het ontbijt- rijst. Veel rijst. Met peper. Veel peper.
      Vrijwel geen vlees en al helemaal geen vis.

 Voor een buitenlander is er in de restaurants nog wel een kippetje te vinden.