JAN TITTEL 3
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Het liep tegen de kerst, ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Jan, radiotechnicus, had mij en mijn toenmalige partner uitgenodigd om bij hem de kerstavond door te brengen. Hij zou een bijzonder gerecht voor ons klaar maken: DOOR HET VET GEZAKTE HAAS.
Nu was Jan in meerdere opzichten een bijzondere man, daarover moet U de vorige stukken over hem maar eens teruglezen.
Ik moest mijn partner op dit bezoek voorbereiden en dat was geen eenvoudige klus. Hij was altijd gekleed in blauw pak, spierwit overhemd en vlinderdas, zo begon ik. EN ALTIJD MOZART.
En, zo ging ik verder: schrik niet van de driewegstekker, er zijn er daar nogal veel van. Maar sherry zal er zijn.
Die avond brak aan.
Hij woonde in Baarn, niet zo ver van Hilversum. In een groot huis op de Faas Eliaslaan. Nou ja, woonde. Dat wil zeggen zijn vrouw bewoonde het grote voorhuis, Jan zelf in de aanbouwsels in de achtertuin.
Ik ben daar vaak geweest, en heb nooit goed kunnen achterhalen over hoeveel kamers hij beschikte. Meestal zat hij in de kamer met de open haard, naast een teeveetoestel dat nooit aanstond. Fles naast zijn stoel, Mozart.
Bij aankomst was alles nog wel hetzelfde, alleen Jan was super verkouden en slechts gekleed in een onderbroek. In zijn keukentje stond een grote pan op het gas. Hij legde uitvoerig het recept uit. Je begint met het ganzenvet. Dat vet moet gestold zijn. En koud. Bij de poelier heb je een gevilde haas in stukken besteld. NEE DUS NIET BIJ AH KOPEN, DAT IS ROMMEL.
\ Hij moest heel erg niezen en legde zijn zakdoek op het aanrecht naast die grote pan. Dan leg je die haas op dat gestolde vet en steek je een laag vuur aan. Dan kan je rustig het AD gaan lezen. Ja het duurt wel even.
Intussen begon hij aan een lang verhaal over zijn manier van koken. Kookboeken zijn onzin en overbodig. Ik kook voor de hele maand. Je begint gewoon met water waarin je wat vlees en groentes legt. Zout en peper. Aan het eind van de dag heb je dan een prima soep. Smullen. De volgende dag kan je daar nog van eten. De derde dag gooi je in die bende aardappelmeel en maizena. Veel. Dan wordt alles lekker stijf en is het te snijden. Na een paar dagen gewoon weer veel water toevoegen, dan heb je weer soep. Kijk en zo ga ik de hele maand maar door. Nooit kopzorgen.
De avond liep gemoedelijk al hadden we toch echt wel wat moeite met die haas. Maar dat lost zich thuis wel weer op.
Jammer dat je iedere dag weer moet beginnen. Een heel gedoe als je van de avond houdt. Maar eens zal dat probleem weg zijn. Ik verlang soms naar de dood.
(De foto’s bij de verhalen over Jan zijn ter beschikking gesteld door zijn zoon Henk, waarvoor dank).
Klik HIER voor alle Photosophieën