Een sabbatical year

 (Door Peter Flik,te Hongarije)

Ja zeg, houdt het dan nooit op. Ben al weken bezig oude rommel weg te gooien, een soort fotoarchief te reorganiseren. Twintig dozen bekijken en dan komt er per post nog een doos… Uit de nalatenschap van de helaas veel te vroeg overleden radio-collega Walter Slosse. De jaren tachtig gaan weer eens goed open.

Hoe zit dit?

Na ongeveer twintig jaar bij de radio te hebben gewerkt vond men dat het tijd werd voor een sabbatical year. Had er nooit van gehoord, maar het was duidelijk. Ik moest er uit voor een tijdje. Men mocht in die periode ALLES aanpakken, als het maar niet met radio van doen had. Cursussen volgen, stages lopen, piano leren spelen. Kortom whatever.
      De gedachte was dat men dan na die tijd weer opgefrist aan de slag kon. Ik zag er eigenlijk nogal tegen op. Wat in godsnaam?
      Gelukkig kon ik de periode terugbrengen tot drie maanden. Ik wilde schrijven en kreeg een positieve respons van de VPRO-gids op mijn voorstel om eens bij radio- en tv-stations in Europa langs te gaan met een door mij opgesteld script. Om uit te vinden waar de grenzen lagen in die diverse landen. Het script was zo gemaakt (via foto’s) dat er geen taalmoeilijkheden konden ontstaan. Ongeveer twintig op een toneel gemaakte platen. Meestal achter een piano met op de lessenaar een foto waarop de pianist reageert. Valse noten bij het portret van Stalin, vieze hondjes en zoals hier #MeToo avant la letttre.

De reacties waren overal afwijzend. Speciaal in Irkoetsk. Er was een hele delegatie uit Moskou aangekomen om mij te ontvangen. Ik was begonnen met de dame die enigszins ontkleed iets van me wilde of ik van haar.
      Niemand wilde de volgende pagina’s bekijken en één van de karpatenkoppen begon een uitgebreide uiteenzetting over de werking van waterkrachtcentrales…..Of daarover wel eens iets was op de Nederlandse televisie.