All I want to say, is they don't really care about us

Het verschijnsel bestaat nu ruim 10 jaar: Flashmob. Je zou dat kunnen vertalen in flitsmeute of flitsmassa. Plotseling verschijnt iemand in een drukke menigte, die iets aparts gaat doen. Vaak verschijnen er andere mensen, die dan hetzelfde gaan doen. Fascinerend fenomeen.
      Het publiek is verbaasd of soms verbijsterd.
Maar soms gaat datzelfde publiek ook meedoen en dan ontstaat een soort happening met een groot saamhorigheidsgevoel.
      Het begon in 2003 in New York. Uitvinder is Bill Wasik, redacteur van Harper’s Magazine.

Flashmobs vinden heden ten dage in de hele wereld plaats. Vaak komt er muziek aan te pas en gaan de mensen zingen en dansen. De sociale media spelen een grote rol. Mensen worden via die media opgeroepen om te komen. Spontaan gaan ‘’onbekenden’’ dan ook vaak meedoen, hoewel de mob regelmatig ook beperkt blijft tot een optreden van de initiatiefnemer(s).
      Het event duurt nooit lang en eindigt vaak net zo abrupt als het begonnen is.
Ik zal af en toe een link plaatsen naar een Flashmob.
       HIER in het winkelcentrum Europa Passage in Hamburg. Een massaal gezongen: All I want to say, is they don't really care about us.