DRONES

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Dit heb ik allemaal zelf bedacht, dus kan het ook een hoop onzin zijn, U bent gewaarschuwd… Drones zijn niet zulke grote op afstand bestuurbare onbemande vliegtuigjes. Het eerst hoorde ik over hun bestaan in een documentaire op de teevee. Het kost je nachtrust, maar soms is er wel eens wat op dat ding.
      Een groep Amerikanen op de tennisbaan in Californië. Het is elf uur in de morgen. Bij één van hen gaat de zaktelefoon. Hij neemt op, springt in zijn auto en rijdt naar de militaire basis in de buurt. Op het scherm van de smartphone zien we een paar coördinaten. Hij pakt zijn tablet en voert enige gegevens in. In Pakistan stijgt een drone op en gooit twee bommen op een flatgebouw. Twee terroristen worden gedood. De Amerikaan gaat in zijn auto terug naar de tennisbaan, het is een dik half uur later.
      Oorlog voeren in de eenentwintigste eeuw, that’s the way it is. Het militair gebruik van die vliegtuigjes zal alleen maar toenemen. Later las ik in een Nederlandse krant dat ook in ons land de politie gebruik maakt van drones. Voor bijzonder opsporingen. Maar, en nu komt het: particulieren kunnen zo’n drone gewoon kopen en fotografen maken er nu al dikwijls gebruik van.
      In de hierbij gevoegde pagina van de NRC een voorbeeld. En over dit voorbeeld gaat mijn theorie. Zoals bij elke film, elk toneelstuk, ieder boek, muziekstuk, bestaat er, als het goed is, evenwicht tussen vorm en inhoud. De drone-fotografie houdt zich niet aan dat evenwicht en besteedt maximale aandacht aan de vorm, ten koste van de inhoud. De strandfoto toont dit het beste. Want wat is de echte inhoud van het strandleven? Hitte, uren in de file staan om er te komen, een kuil veroveren, zoekgeraakte kinderen, verbranden, geschreeuw, plezier. De drone-foto geeft dat allemaal niet weer; het is de vorm die overblijft. Ik zou zeggen: fotografen, blijf met beide benen op de wereld staan.

Klik HIER voor alle Photosophieën