"Kom eens langs''
(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)
Er verscheen een bericht op ons Intranet van de ondernemingsraad Groningse bibliotheken. Met de strekking of wij het in deze lastige periode een beetje kunnen redden.
Mijn reactie: ‘Kom eens langs, je bent van harte welkom.’
Gerry - de vicevoorzitter, liet zich dat geen twee keer zeggen en reageerde per omgaande op de mail. ‘Mag ik bij je komen?’
‘’Ja, natuurlijk, leuk!’’
Ik stond vorige week druk te doen bij de servicebalie en hoorde iemand naar mij vragen, keek op en daar stond ze - Gerry.
Wilde haren, vrolijk gekleurde jas, bril op het puntje van haar neus. Opnemende blik. Ik meende een wolkje boven haar hoofd te zien waarin stond: ik heb op de serviceorganisatie in Groningen al zo vaak over deze bieb horen vertellen, fijn dat ik nu zelf mag kijken hoe dit team zijn hoofd boven water houdt in de anderhalve-meter-wereld.
Ik leidde Gerry rond en zag een steeds enthousiastere blik in haar open gezicht; ze voelde zich thuis in onze bieb. Twee zielen, één gevoel - ons hart ligt bij de dorpsbibliotheek -en op nog veel meer plekken natuurlijk-.
Omdat het steeds drukker werd op de werkvloer weken we uit naar mijn kantoor, theetje erbij, benen in de relaxstand en eens even fijn bijpraten.
Opeens zie ik door de glazen deur de plaatselijke meubelmaker staan. Nou ja, meubelkunstenaar. Deze man, Wim, ontwerpt en maakt prachtige meubels, tafels en nog veel meer, van de mooiste houtsoorten. Samen met zijn vrouw woont hij in een schitterende boerderij met een expositieruimte/winkel in de deel van het pand. Daar rondsnuffelen is watertanden.
Pincode
Wim had mij thuis al gebeld over een verdwenen pincode van de pas aangeschafte iPad van zijn vrouw. Ze kon zich die niet meer herinneren en opschrijven mag niet hé…. Ik heb hem verwezen naar de supportpagina van Apple - die ‘jongens’ zijn echt geweldig. Maar toen ik Wim voor mijn kantoordeur zag staan dacht ik , oh het is de Appleboys niet gelukt.
Spagaat
Sommige mensen weten mij overal te vinden en zo ook Wim. Gerry begreep, dat ik in spagaat stond tussen de klant en haar. Zag dat ik de klant voor liet gaan - ‘sorry, ik kom zo bij je terug’ en deed zelf even een sanitair uitstapje, die thee moet ook ergens heen nietwaar. Net als Wim, die ging tevreden naar huis, want het lukte allemaal.
Wim naar z’n atelier en vrouw, of andersom. Gerry met de link naar mijn verhalen over de dorpsbieb. Op de parkeerplaats zag ik haar met een oliekannetje iets bijvullen onder de motorkap. Onze blikken kruisten elkaar en we zagen dat het goed was.
Vandaag las ik op ons Intranet het volgende:
Klik HIER voor alle biebverhalen