Eén lezer minder

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Op 22 januari is mijn vader overleden. Mijn zo geliefde vader, hij werd 90 jaar.

      Wat mis ik hem; ik kon weken lang niet meer denken, niet meer schrijven, niet meer eten, niet meer slapen, niets meer. En toch leefde ik, op mijn automatische piloot. Alles ging door, ik werkte, zorgde, kookte, vergoot tranen, had lief. Ondanks de troostende aandacht van lieve levende mensen om mij heen dacht ik dat het vuur in mij voorgoed gedoofd was, ik voelde niets meer.

       Totdat…..

De wereld wordt opgeschrikt door het coronavirus. Zo, ook ik. Eerst denkend, blij dat mijn vader dit niet meer hoeft mee te maken - hé …. blij? Ja, blij ! - ik voel weer.

      Mijn motor start, ik word weer alert.

      Mijn collega’s nemen me mee in het wakker worden.

      Mijn werk roept. Mar, je bibliotheek gaat dicht!

      Mijn creativiteit komt plots weer op niveau. Hé gelukkig, ik ‘doe het nog.’

Werk aan de winkel. We bedenken een oplossing voor onze dierbare klanten.
      Wekenlang zonder leesvoer dat kan natuurlijk niet. Zolang de situatie het toelaat gaan we het volgende doen: contactloos uitlenen. Huh? Hoe dan?Vandaag maakte ik samen met Dity een start.

We zetten de reserveringen klaar in tasjes, belden de desbetreffende leners dat ze de boeken konden ophalen op een afgesproken tijd.

Alles volgens schema, niet meer dan twee mensen tegelijk in de sluis.

De veerkracht van de mens, daar geloof ik in - ik heb het nu tot in het diepst van mijn ziel zelf ervaren. Mijn vader zou trots op me zijn. Hij was een trouwe volger van ‘verhalen uit de dorpsbieb.’

Klik HIER voor alle biebverhalen