Duitse boeken niet in trek

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

De heenweg- van huis naar bieb

Op de grens bij Groningen van Nederland en Duitsland vind je een prachtig Naturschützgebiet. Daar in het Duitse deel woon ik. Hier is de tijd stil blijven staan, werkelijk 25 jaar terug in de tijd. Genietend van deze wereld rijd ik naar mijn werk in Nederland.
      Files? Nee, hoor. Ja, hooguit langzaam rijden omdat er een landbouwvoertuig voor me zit. Via de oude grensovergang kom ik Bellingwolde binnen.

45 Klanten

In onze bibliotheek zijn zo’n 45 klanten afkomstig uit Duitsland. Dat zijn voornamelijk Nederlanders die net over de grens zijn gaan wonen. Op één gezin na, de man is Nederlander, getrouwd met een Duitse vrouw, ze hebben samen een dochter. Dit 9-jarige meisje wordt tweetalig opgevoed. Ze komen samen Nederlandstalige leesboeken halen voor hun blonde spring in ’t veld. De jonge dame spreekt Nederlands met een charmante Duitse tongval.
      Sinds een jaar hebben wij in onze bieb Duitstalige leesboeken voor de jeugd in de kast staan. Ik dacht, dat is vast een gat in de markt in ons grensgebied. Leuk voor de schoolkinderen in Bellingwolde en leerzaam. Echter, de uitleencijfers stellen me teleur. Op de één of andere manier wil het niet lukken de scholen hier enthousiast voor te maken. De kinderen en hun ouders evenmin.

Pipi machen

Kijk nou, hoe leuk. Je kunt er al jong mee beginnen.

Voor mijn kleinzoons Merlijn en Olivier  neem ik wel eens een paar Duitse boeken mee naar huis. Als ik hieruit voorlees, schieten ze in de lach - vooral de vertaling van frambozen, Himbeeren vinden ze erg grappig. Ik ben van plan om dit vol te houden, want ik woon nota bene in Duitsland en wil ze kennis laten maken met deze taal.
      Als ik met ze ga wandelen naar de ‘bosuil-boom’ en onderweg een praatje maak met buurtbewoners, zeggen de jongens tegen mij “ik versta er niks van.” Hoe leuk zou het zijn als dit volgend jaar wel zo is.

‘Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft’ - dit boek kennen de jongens in het Nederlands. Een heel vermakelijk voorleesverhaal.

Giesbert

Klein sprookje

Dit is mijn favoriet. Een prachtig verhaal, waarbij je heerlijk kunt wegdromen. Een klein sprookje over goed en kwaad, wilskracht, creativiteit en doorzetten. Mét vertederende illustraties. Helaas nog niet vertaald in het Nederlands.
       Zelf ben ik van de generatie die op de middelbare school verplicht examen moest doen in ten minste 2 buitenlandse talen. Ik koos voor Engels en Frans, Duits liet ik ‘vallen.’ Mijn leraar Duits was niet favoriet op school, een saaie man, hij gaf evenzo saaie lessen. Dus hup uit mijn vakkenpakket, een puberale keuze - maar ik had er best 3 kunnen doen, toch? Iets met voortschrijdend inzicht?

      Nu ik in Duitsland woon moet ik deze taal van ver uit mijn geheugen halen, uit de eerste twee klassen van het middelbaar onderwijs. Maar ik mag zeggen - na 13 jaar red ik me er aardig mee. Vorig week nog via de telefoon uitgelegd dat er in de vaatwasser allemaal water bleef staan, wat ik hiermee aan moest - de installateur begreep mij prima - ik bedoel maar.

De terugweg - van bieb naar huis

Als ik zin heb, maak ik nog even een wandelingetje

Ostfriesland, zo stil en rustig. Als je er van houdt ben je hier op je plek.

Maar… eerlijk is eerlijk … onze buren spreken geen woord Nederlands. Behalve één, mijn lieve buurvrouw Martina - zij wilde graag Nederlandse les van mij, en dat is gelukt. Met veel Weinschörles en de slappe lach - ‘wat is jullie G toch hard.’ Schapen werden Skapen, telefoneren - wij zeggen bellen - ‘Bellen?,’ dat is blaffen!
      Gezellig? Dat woord kan ze niet vertalen in het Duits, gemütlig dekt niet de lading. De topper was het woord ‘borreltje’, een dubbele r na een o en wat een grappig woordje. De lessen hebben we afgerond, Martina komt regelmatig langs voor ‘een borreltje.’ Heel gezellig! En ik? Ik heb heel veel woorden van Martina geleerd. Wederzijdse integratie, op de vierkante meter.

Hartelijke welkom

Ook in het Duitse grensgebied gaat er iets niet goed op de scholen, wat de ‘buurtaal’ betreft.
      We wonen naast einander in een prachtig landschap en hebben elkaars taal niet leren spreken. Nog niet. Zal dit ooit nog gebeuren? Ik heb er een hard hoofd in. Maar als u in de gelegenheid bent, verstop u in een warm holletje en geniet van Giesbert in der Regentonne.

Klik HIER voor alle biebverhalen